Αυτή η περίεργη ταινία, το Riff Raff, είναι βίαια ανακατεμένη, σαν να έχει δημιουργηθεί από μια σύγκρουση υψηλής ταχύτητας. Όπως ήταν αναμενόμενο, το αποτέλεσμα είναι λίγο χαοτικό, αλλά υπάρχουν στοιχεία που την κάνουν πολύ πιο ευχάριστη από ό,τι θα μπορούσε να υποδηλώνουν οι πρώτες κριτικές.

«Για παράδειγμα, η ταινία περιέχει την καλύτερη ντεμί-δραματική ερμηνεία του Μπιλ Μάρεϊ τα τελευταία χρόνια, που είναι εφάμιλλη με τις μελαγχολικές, στοιχειωμένες αλλά και αστείες ερμηνείες του στις ταινίες Rushmore (Ο Αρχάριος) και Lost in Translation (Χαμένοι στη Μετάφταση)» σχολιάζει η Leslie Felperin στον Guardian.

Όλα στο ντεμί

Εδώ ο Μάρεϊ υποδύεται τον Λέφτι, έναν μαφιόζο της ανατολικής ακτής, που κάποτε ήταν αρχηγός αλλά τώρα είναι ντεμί-συνταξιούχος από τότε που παρέδωσε τα ηνία της οικογενειακής επιχείρησης στον γιο του Τζόνι (Μάικλ Άντζελο Κοβίνο).

Κάτι που εξηγείται μόνο αργότερα έχει φέρει τον Λέφτι πίσω στην επιχείρηση δολοφονιών, με τη βοήθεια του σπασίκλα δολοφόνου σε εκπαίδευση Λόνι (πιτ Ντέιβιντσον).

Οι δύο τους κατευθύνονται προς το Μέιν για να βρουν το στόχο τους, κάτι που απαιτεί μερικές «δολοφονίες εξάσκησης» κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Αυτές κάνουν τον Λέφτι λυπημένο, αλλά όχι τόσο λυπημένο ώστε να σκεφτεί να μην σκοτώσει.

Αυτά είναι προφανώς τα γκάνγκστερ στοιχεία. Το στοιχείο της οικογενειακής κωμωδίας περιλαμβάνει μια εκτεταμένη, αναμεμειγμένη οικογένεια που περιλαμβάνει τον εργολάβο Βίνσεντ (Εντ Χάρις), τη νευρική, σνομπ δεύτερη σύζυγό του Σάντι (Γκαμπριέλ Γιούνιον) και τον αδέξιο έφηβο γιο τους DJ (Μάιλς Τζ. Χάρβεϊ).

Εδώ ο Μάρεϊ υποδύεται τον Λέφτι, έναν μαφιόζο της ανατολικής ακτής, που κάποτε ήταν αρχηγός αλλά τώρα είναι ντεμί-συνταξιούχος από τότε που παρέδωσε τα ηνία της οικογενειακής επιχείρησης στον γιο του Τζόνι (Μάικλ Άντζελο Κοβίνο)

Ακεταμινοφαίνη και sambuca

Τα σχέδιά τους να απολαύσουν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς διακόπτονται όταν η προηγούμενη οικογένεια του Βίνσεντ εμφανίζεται απροσδόκητα. Αυτή περιλαμβάνει την ατημέλητη πρώην σύζυγό του Ρουθ (Τζένιφερ Κούλιτζ, επίσης σε εξαιρετική φόρμα), τον ενήλικα γιο του Βίνσεντ και της Ρουθ, Ρόκο (Λιούις Πούλμαν), και την «πολύ έγκυο» κοπέλα του Ρόκο, Μαρίνα (Εμανούελα Ποστατσίνι).

Ο Ρόκο και η Μαρίνα έχουν μπλέξει σε κάτι κακό και είναι σε φυγή, και έχουν πάρει μαζί τους τη Ρουθ για τη δική της ασφάλεια – αφού κατάφεραν να την ναρκώσουν με ένα εορταστικό κοκτέιλ από ακεταμινοφαίνη και sambuca.

Σύντομα, μυστικά που ήταν για καιρό κρυμμένα βγαίνουν στην επιφάνεια και εκρήγνυνται σαν αποσυμπιεσμένα πλάσματα των βαθέων θαλασσών.

Σαν Ταραντίνο, αλλά όχι

«Η ταινία απαιτεί απότομες αλλαγές τόνου για να παρακάμψει τα πιο σκοτεινά σημεία της πλοκής, αλλά ο σκηνοθέτης Ντίτο Μοντιέλ και η ομάδα του δεν καταφέρνουν να το πετύχουν» παρατηρεί η Leslie Felperin στον Guardian.

«Η αδιαφορία για τα βάσανα των αθώων παρευρισκόμενων γίνεται ένα όλο και πιο αποκρουστικό ζήτημα. Μερικές φορές μοιάζει με μια από τις πιο κακότεχνες και άσχημες προσπάθειες του Κουέντιν Ταραντίνο στα τελευταία χρόνια της καριέρας του ή, ακόμα χειρότερα, με έναν μιμητή του Ταραντίνο που προσπαθεί να αντιγράψει την αλαζονεία του ήρωά του.

»Ωστόσο, ο ενθουσιασμός του καστ, ειδικά των Κούλιτζ και Μάρεϊ, που είναι πρόθυμοι να υποδυθούν τους πιο απεχθείς χαρακτήρες, αντισταθμίζει σε μεγάλο βαθμό αυτό το μειονέκτημα» καταλήγει η Leslie Felperin.

*Το Riff Raff είναι διαθέσιμο στο Prime Video.

*Με στοιχεία από theguardian.com