Σωτήρης Νίνης, ένα παιδί που πάντα χαμογελάει!

Ο Σωτήρης Νίνης ανακοίνωσε την Τρίτη (19/8) ότι ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική καριέρα του με ένα καλογυρισμένο και συγκινησιακό βίντεο που ανάρτησε στα social media και σίγουρα, στη θέαση του, όλοι θα είχαν κάτι να θυμηθούν από εκείνον. Ο Νίνης θεωρήθηκε το 2007 το «παιδί-θαύμα» του ελληνικού ποδοσφαίρου, τον παρομοιάσαμε με τον Λιόνελ Μέσι (όπως και κάθε άλλο ταλέντο της εποχής), μας χάρισε όμορφες στιγμές με τη μπάλα, καθώς και μεγάλες στεναχώριες με τους τραυματισμούς του, αλλά αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι της ποδοσφαιρικής μας νιότης για όσους είμαστε 40άρηδες πάνω-κάτω.

Προφανώς, ο Νίνης δεν θα έχει μία θέση στην ιστορία του Παναθηναϊκού εφάμιλλη με του Μίμη Δομάζου, του Δημήτρη Σαραβάκου και του Γιώργου Καραγκούνη. Παρότι είχε τις δυνατότητες να μετατραπεί σε ένα σύμβολο για τον Σύλλογο, ο Νίνης δεν είχε την ανάλογη εξέλιξη. Μία σειρά αποφάσεων, επιλογών, καταστάσεων, όχι πάντα με δική του ευθύνη, έφεραν μία καριέρα που δεν αντίστοιχούσε στην πραγματική αξία του.

Έχει σημασία αυτή η ανάλυση; Επί της ουσίας, όχι, πλέον. Ο Σωτήρης θα συζητιέται πάντα ως ένα μεγάλο «what if?», σε αυτές τις αγαπημένες και τόσο ενδιαφέρουσες συζητήσεις σε μία ποδοσφαιροπαρέα. Με τα συμπεράσματα να ποικίλουν, αναλόγως την οπτική του καθενός.

View this post on Instagram

A post shared by Panathinaikos FC (@fcpanathinaikos)

Προσωπικά, είχα την τύχη να συνδέσω την ενασχόληση με το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού με την απότομη είσοδο του Νίνη στην κεντρική ποδοσφαιρική σκηνή. Από εκεί που τον παρακολουθούσα στην ομάδα Νέων του Παναθηναϊκού, εντελώς ξαφνικά την Κυριακή 7 Ιανουαρίου του 2007, ο Βίκτορ Μουνιόθ εμπιστεύτηκε στην ενδεκάδα τον 16χρονο τότε Νίνη εναντίον του Αιγάλεω στο ΟΑΚΑ.

Ήταν ένα αθλητικό σοκ σε μία χώρα που θεωρούσε ταλέντα τους παίκτες μέχρι την ηλικία των 25 ετών, σε μία εποχή που ακόμα και στην Ευρώπη δεν ήταν συνηθισμένο φαινόμενο να παίζουν αμούστακοι έφηβοι. Με τον Λιονέλ Μέσι άλλαξε σταδιακά αυτή η νοοτροπία και φτάσαμε σήμερα να τη θεωρούμε κανόνα.

Όταν ρωτήσεις τους περισσότερους για μία ανάμνηση από τον Νίνη, θα απαντήσουν την απόδοση του στο 3-2 του Παναθηναϊκού επί της Ρόμα στο Στάδιο Ολίμπικο. Προσωπικά, έχω μία άλλη μία αγωνιστική. Αλλά ίσως πιο έντονη, για όσους τη θυμούνται επίσης.

Στις 4 Απριλίου του 2007, ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε τον Ολυμπιακό στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και ο Νίνης ήταν βασικός στο πρώτο ντέρμπι αιωνίων αντιπάλων στην καριέρα του. Στο 78′ ο Βίκτορ Μουνιόθ τον αντικατέστησε με τον Σεμπάστιαν Ρομέρο και σε μία αντίδραση ποδοσφαιρικού πολιτισμού, ένα μεγάλο μέρος της εξέδρας χειροκρότησε τον νεαρό μεσοεπιθετικό και εκείνος, αυθόρμητα ανταπέδωσε.

Ήταν ένα όμορφο σκηνικό, από αυτά που δεν έχουμε συχνά στο ελληνικό ποδόσφαιρο και αξίζει να το μνημονεύουμε. Είναι το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό κάθε φορά που σκέφτομαι τον Νίνη και νομίζω πως ταιριάζει με την εικόνα του χαμογελαστού παιδιού που έχουμε όλοι στο μυαλό μας! Γιατί το ποδόσφαιρο προσφέρει χαρά και ο Σωτήρης το απολαμβάνε και το έκανε με το παραπάνω!