Για έναν άλλο Έκτορα

Σε συλλογίζομαι έξω από τα τείχη μόνο σου
(όπως ακριβώς τον Έκτορα
το γιο του Πρίαμου στο Χ της Ιλιάδος),
σφίγγοντας, όμοια και συ
τα δόντια σου με λύσσα
μόνο σου πάντοτε
κι εκείνη ιδίως την ημέρα, μόνο σου.

Μ’ ανέμη στον πανικό την καρδιά σου
πιασμένη στην παγίδα
της απερίσκεπτής σου απόφασης
να μείνεις έξω από τα τείχη, μόνος σου.

Σε συλλογίζομαι να ζυγίζεις
ετούτο ή εκείνο το διέξοδο, —αργά—
να ξέρεις πως το σκέπτεσαι αργά
κι εν τούτοις να το σκέπτεσαι
να γυροφέρνεις τα υπέρ και τα κατά του —αργά—.

Έτσι σε συλλογίζομαι,
απ’ το χρόνο νικημένο
κι έπειτα νεκρό και σκυλεμένο από τους μέτριους
τους ταπεινούς, τους δεύτερους
ούτ’ όπως τον Έκτορα
(το γιο του Πρίαμου στο Χ της Ιλιάδος)
από ’ναν Αχιλλέα τουλάχιστον.

Σταύρος Βαβούρης, Ποιήματα (συγκεντρωτική έκδοση), «Ερμής», Αθήνα, 1977.


Ο αθηναίος λογοτέχνης (ποιητής κατά βάση και πεζογράφος) Σταύρος Βαβούρης γεννήθηκε το Σεπτέμβριο του 1925 και απεβίωσε το Νοέμβριο του 2008. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και υπηρέτησε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση.


Το 1952, κι αφού είχαν προηγηθεί δημοσιεύσεις ποιημάτων του σε περιοδικά ήδη από τη δεκαετία του ’40, κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή του, με τίτλο «Εδώ, φαντάσου καλπασμούς και κύματα».


Έκτοτε ο Βαβούρης ασχολήθηκε κυρίως με την ποίηση (το έργο του διακρίνεται για το έντονο προσωπικό βίωμα και το πάθος που οδηγεί στο ατομικό αδιέξοδο), ενώ έγραψε επίσης μία μελέτη (κριτικό δοκίμιο) για την ποίηση του Άθω Δημουλά και τη συλλογή διηγημάτων «Εν ερημίαις και σκολιαίς».


Ο Σταύρος Βαβούρης υπήρξε ένας από τους σύγχρονους ποιητές με τους οποίους φρόντισε να καταπιαστεί —πέραν των μειζόνων ποιητών, του Καβάφη, του Σεφέρη κ.ά.— ο Γ. Π. Σαββίδης (σε αυτόν αφιερώσαμε πρωτύτερα ένα άρθρο μας), προκειμένου να αναδείξει το αδίκως κατά την άποψή του παραγνωρισμένο ή υποτιμημένο έργο τους.


Headlines