Η Έμιλι Ρατακόφσκι είναι από τα πιο διάσημα μοντέλα του πλανήτη. Έχτισε την καριέρα της γύρω από το εντυπωσιακό της σώμα.

Στο βιβλίο της που κυκλοφόρησε στις 9 Νοεμβρίου και έχει τον τίτλο «The Body», η 30χρονη μητέρα αναλύει βιωματικά μιλώντας, την άλλη όψη της ομορφιάς και του σεξ απίλ.

Μάλιστα, προβαίνει σε αποκαλύψεις για την οικογένεια της και για ανάρμοστες συμπεριφορές που έχει δεχτεί.

«Αυτοί έχουν τη δύναμη»

«Οι γονείς μου θεωρούσαν πως ανήκω στον κόσμο της ομορφιάς. Ήταν πολύ σημαντικό και για τους δύο, ιδιαίτερα για τη μητέρα μου, το ότι η κόρη τους θεωρούνταν όμορφη. Τη νύχτα προσευχόταν ο θεός να με κάνει πιο όμορφη», αναφέρει.

Παράλληλα, κατηγορεί τον Ρόμπιν Θικ ότι μεθυσμένος την παρενόχλησε σεξουαλικά στα γυρίσματα του βίντεο κλιπ για το «Blurred Lines» το 2013.

Εξομολογείται επίσης, ότι από τα 12 της χρόνια άρχισε να συναντά ανθρώπους που την σεξουαλικοποιούσαν, παρότι ήταν ακόμη παιδί.

«Πίστευα για χρόνια ότι το να είσαι sex symbol σε κάνει πιο δυνατό», γράφει στο βιβλίο της και προσθέτει: «Δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι οι γυναίκες που κερδίζουν τη δύναμή τους μέσω της ομορφιάς καταλήγουν να χρωστούν στους άνδρες, η επιθυμία των οποίων τους έδωσε αυτή τη δύναμη. Αυτοί είναι οι άνδρες που έχουν τη δύναμη, όχι οι γυναίκες που ο κόσμος κοιτά με θαυμασμό».

Η καριέρα της ως μοντέλο ξεκίνησε το 2005 όταν σε ηλικία 14 ετών υπέγραψε συμβόλαιο με τη Ford Models.

Στα 19 της μετακόμισε στο Λος Άντζελες και τότε μπήκε για τα καλά σε έναν κόσμο όπου οι πλούσιοι άντρες ήθελαν απεγνωσμένα να τους δουν με γυναίκες σαν αυτήν.

Ποιο ήταν το κόστος;

Στην αυτοβιογραφία της αποκαλύπτει ότι την πλήρωσαν 25.000 δολάρια για να εμφανιστεί στο Super Bowl μαζί με τον Μαλαισιανό επιχειρηματία Low Taek Jho.

«Το 2014 ο μάνατζέρ μου εκείνη την εποχή, ο Έβαν, με ενημέρωσε ότι ο δισεκατομμυριούχος Low Taek Jho προσφερόταν να μου δώσει πολλά χρήματα για να πάω μαζί του στο Super Bowl. Του άρεσε να έχει γύρω του διάσημους άντρες και γυναίκες», σημειώνει.

«Ήξερα ότι ο Έβαν θα ερχόταν ως συνοδός αλλά από τι ακριβώς με προστάτευε, δεν ήμουν σίγουρη», προσθέτει.

Επίσης, θυμάται ότι εκείνη την βραδιά υπήρχαν στην «παρέα» άλλα δύο διάσημα μοντέλα, το ένα γνωστό για την πρόσφατη εμφάνισή του στο «Sports Illustrated» και το άλλο για τη θητεία του ως άγγελος της Victoria’s Secret.

Υπήρχαν ακόμη λίγοι άντρες ηθοποιοί. «Έπρεπε να δείχνω ενθουσιασμένη. Ήταν μέρος της δουλειάς να το παίζεις ενθουσιασμένος», γράφει.

Σε άλλο σημείο του βιβλίου της η Ρατακόφσκι αναφέρεται στα πάρτι στο πλαίσιο του φεστιβάλ Coachella. «Ήταν γεμάτα από ισχυρούς ώριμους άνδρες και κορίτσια διασκέδασης. Η συναλλαγή δεν προσδιοριζόταν. Οι όροι της συμφωνίας δεν δηλώνονταν», υπογραμμίζει.

Η εγκυμοσύνη

Για εκείνη, η περίοδος της εγκυμοσύνης της αποτέλεσε την πλήρη μετάλλαξή της.

«Κανείς δε ξέρει τι είναι αυτό που προκαλεί την γέννα στις γυναίκες. Στην εγκυμοσύνη μου έμαθα πως, σε αντίθεση με την περίσσια αλαζονεία των γιατρών που νομίζουν ότι δεν υπάρχει κάποιο μυστήριο ή μαγεία στα σώματά μας, δεν μπορώ να ξέρω τι ήταν αυτό που με έκανε να μπω στο δωμάτιο του νοσοκομείου μια βδομάδα νωρίτερα από την αναμενόμενη ημερομηνία γέννας μου».

«Σε ένα από τα τελευταία ραντεβού με τον γυναικολόγο, ο άντρας μου τον ρώτησε τι είναι αυτό που κάνει το σώμα να μπει στη διαδικασία της γέννας, το μωρό ή το σώμα της γυναίκας;  Η γιατρός κούνησε το κεφάλι της και απάντησε αόριστα «μμμ λογικά και τα δύο;».

«Έξι μέρες πριν την προγραμματισμένη ημερομηνία τοκετού, ήμουν με τον άντρα μου σε ένα από τα αγαπημένα μας fast food μαγαζιά στη Νέα Υόρκη και τρώγαμε baggels. Όπως γυρνούσαμε σπίτι, τον ρώτησα αν είμαστε έτοιμοι. «Φυσικά και είμαστε έτοιμοι!!» μου απάντησε σφίγγοντας το γόνατό μου», θυμάται.


«Όταν επιστρέψαμε, κάθισα μόνη μου στον καναπέ και κρατώντας την κοιλιά μου είπα «Το ξέρω ότι είναι τρομακτικό αλλά θα το κάνουμε μαζί». Ακουμπούσα την κοιλιά μου και δεν ήξερα σε ποιόν το έλεγα, στον γιό μου ή στο σώμα μου. Λογικά και στα δύο». γράφει.

«Το πρωί σηκώθηκα επειδή ένιωσα κάτι ζεστό ανάμεσα στα πόδια μου. «Αυτό ήταν, ξεκινάει» είπα».

«Ο άντρας μου έτρεχε να ετοιμάσει τα πράγματα και εγώ ένιωθα ότι το σώμα μου σπάει στα δύο. Ο πόνος ήταν αφόρητος, ξεκινούσε από την μέση μου και έφτανε μέχρι κάθε πτυχή της ύπαρξής μου. Οι συσπάσεις γίνονταν χωρίς σταματημό και εκεί με κατέκλυσε πανικός. Ήθελα απλά ο πόνος να σταματήσει», προσθέτει.

«Μέσα στον αφόρητο πόνο θυμήθηκα κάτι που μου είχαν πει στις αρχές της εγκυμοσύνης μου, ότι προκειμένου να γίνουν πιο ομαλές οι συσπάσεις, ο γυναικείος εγκέφαλος πρέπει να ηρεμήσει και να φτάσει σε ένα σημείο παρόμοιο με την αίσθηση που έχει στον οργασμό. Ήταν πάρα πολύ περίεργο να σκέφτομαι το σεξ την στιγμή της γέννας, αλλά καθώς είχα μια ακόμα αφόρητη σύσπαση, ήταν μεγάλη ανακούφιση να θυμάμαι ότι το σώμα μου μπορούσε να νιώσει απόλαυση. Προσπάθησα να μη σκέφτομαι τίποτα. Άφησα την σύσπαση να με καταβάλει τελείως».

«Ξαφνικά ένιωσα το πιο περίεργο συναίσθημα: εμπιστοσύνη. Το σώμα μου δεν τα είχε καταφέρει μια χαρά μέχρι εδώ; Είχε καταφέρει να προστατεύσει τον γιο μου για εννιά ολόκληρους μήνες και να διατηρεί τους παλμούς της καρδιάς του σταθερούς, όσο χρειαζόταν για να αναπτυχθεί και να γίνει ολόκληρος άνθρωπος», αναφέρει.

«Όταν φτάσαμε στο νοσοκομείο, η νοσοκόμα με ρώτησε το όνομά μου. Δεν απάντησα. Ήμουν εκεί αλλά ήταν σαν να μην υπάρχω ακριβώς. Το σώμα μου ήταν μια μηχανή που κοβόταν στα δύο και δεν έδινε σημασία σε τίποτα και σε κανέναν. Ήξερα τι έπρεπε να γίνει. Απλά έπρεπε να μην κάνω τίποτα απολύτως».

«Ο ήλιος είχε αρχίσει να ανατέλλει όταν χρειάστηκε να αρχίσω να σπρώχνω. Όσο έσπρωχνα ζήτησα έναν καθρέφτη, ήθελα να βλέπω τι συμβαίνει στο σώμα μου. Έκανα εμετό σε ένα πλαστικό δοχείο που μου έφερνε η νοσοκόμα. Όλα ήταν φωτεινά. Δεν έβλεπα κανένα χρώμα, μόνο λευκό. Ήταν πρωί, η πόλη ξυπνούσε. Οι συσπάσεις μου καθοδηγούσαν τα πάντα στο δωμάτιο».


«Κοίταξα την αντανάκλασή μου στον καθρέφτη του δωματίου. Δεν με αναγνώρισα. Ήμουν πρησμένη, κατακόκκινη και οι φλέβες στο μέτωπό μου τεράστιες. Το σώμα μου ήταν πρησμένο και αγνώριστο. Ο γιατρός φώναξε ότι είμαι πολύ μικροκαμωμένη για το μωρό ή ότι το μωρό είναι πολύ μεγάλο για μένα, δε θυμάμαι ακριβώς. Είπε ότι θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν βεντούζα. Όχι, φώναξα.

Λίγο μετά τον κρατούσα στην αγκαλιά μου. Ένιωθα την παρουσία του στο δωμάτιο. Ο καθρέφτης ήταν δίπλα μου αλλά δεν τον χρειαζόμουν. Κοιτούσα το μέρος που έβγαλε τον γιο μου. Το σώμα μου», υπογραμμίζει.

Τα αποσπάσματα του βιβλίου της είναι από το time.com και το theguardian.com.