Σε πέντε μήνες το πρόγραμμα στήριξης που υπεγράφη από την κυβέρνηση Τσίπρα το 2015 τελειώνει. Αμέσως μετά το Πάσχα θα πρέπει να ξεκινήσει μια πιο πιεστική διαπραγμάτευση για το πώς θα είναι η μεταμνημονιακή Ελλάδα. Αν θα μπει σε νέο πρόγραμμα, αν θα υπάρχει μια πιο χαλαρή προληπτική γραμμή στήριξης, αν θα βγει η χώρα στις αγορές χωρίς την ανάγκη των δανειστών, αν το «μαξιλάρι» που κτίζει η κυβέρνηση είναι ικανό να μας οδηγήσει σε μια διατηρήσιμη ανάπτυξη.
Ασφαλώς το μεγάλο στοίχημα για τον κ. Τσίπρα είναι η «καθαρή» έξοδος. Και καλά κάνει που ποντάρει στο σενάριο αυτό. Ποιος πρωθυπουργός που υπέγραψε το χειρότερο μνημόνιο από συστάσεως του ελληνικού κράτους δεν θα ήθελε να βγει από αυτό; Ποιος δεν θα ήθελε να πάει σε εκλογές λέγοντας στον κόσμο: «Οι άλλοι σας έβαλαν στα μνημόνια, εγώ σας βγάζω;» Και ποιος δεν θα ήθελε να διαψεύσει όλες εκείνες τις… Κασσάνδρες που λένε «προσοχή, δεν είμαστε έτοιμοι, μην πάθουμε καμιά ζημιά;»
Το θέμα είναι αν στην κυβέρνηση έχουν συνειδητοποιήσει το διακύβευμα της επόμενης ημέρας ή λειτουργούν απλά με τρόπο άκρως επικοινωνιακό. Διότι αν βγει η χώρα στις αγορές και υποστεί μια νέα οικονομική κατάρρευση, τότε καλύτερα να μην κερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν παίζουν με τις ζωές κανενός, ούτε με τις προσδοκίες για κάτι καλύτερο, έπειτα από 8 μαύρα χρόνια.
Δυστυχώς στην κυβέρνηση αρκετοί είναι αυτοί που σκέπτονται «βρόμικα». Που βλέπουν την μεταμνημονιακή Ελλάδα ως την ευκαιρία μιας πολιτικής «ρεβάνς» αδιαφορώντας για τη ζημιά που μπορεί να προκύψει.
Διότι τι νόημα έχει να μιλάς αυτή την ώρα για «καθαρή» έξοδο; Εχουμε μάθει τι θα γίνει με τα stress test των τραπεζών; Εχουμε πιάσει τους στόχους για τα «κόκκινα» δάνεια; Γνωρίζουμε πώς θα κινηθούν τα έσοδα από τον τουρισμό ή από τις φορολογικές εισπράξεις του έτους; Ξέρουμε τι επιτόκια θα βρούμε μπροστά μας; Εχουμε προβλέψεις αστάθμητους παράγοντες όπως γεωπολιτικές ή οικονομικές αναταράξεις; Είμαστε σίγουροι για το πώς θα κυμανθεί ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας; Μπορούμε να σκεφτούμε ποια θα είναι τελικά η πολιτική του ΔΝΤ; Αφού όλα αυτά δεν τα γνωρίζει κανείς, και σίγουρα ούτε και η κυβέρνηση τότε γιατί επιμένει σε «καθαρή» έξοδο;
Η απάντηση απλή. Η επικοινωνιακή διαχείριση και το βλέμμα στην κάλπη είναι αυτό που κυριαρχεί. Όμως, όπως έλεγε και ο Μπιλ Κλίντον: «Είναι η οικονομία, ηλίθιε».
Ο Γιώργος Αγγελίδης, μετά την επιτυχία της παράστασης «Αυτόματη Εστίαση», επιστρέφει με το «Toxic» - ένα ψυχολογικό θρίλερ που επιδιώκει να υπενθυμίσει πόσο αδιόρατα μπορεί να μεταμορφωθεί το οικείο σε απειλή.
Σύνταξη
WIDGET ΡΟΗΣ ΕΙΔΗΣΕΩΝΗ ροή ειδήσεων του in.gr στο site σας