Παναθηναϊκός και Φάρος στον τελικό του Κυπέλλου (17:30) στο ΟΑΚΑ

Ώρα στέψης στο ΟΑΚΑ, καθώς απόψε κρίνεται ο πρώτος τίτλος της χρονιάς με τον Παναθηναϊκό να υποδέχεται ουσιαστικά τον Φάρο Κερατσινίου (17:30, novasports2) στον 41ο τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας και να είναι ξεκάθαρα το μεγάλο φαβορί κόντρα στη «σταχτοπούτα» της διοργάνωσης.

Οι «πράσινοι» κυνηγούν το πέμπτο σερί τρόπαιο και συνολικά 17ο στην Ιστορία τους, ως πολυνίκεις του θεσμού (22 παρουσίες – 12 σερί). Από την άλλη, ο Φάρος, που μέχρι πριν από πέντε χρόνια έπαιζε στην ΕΣΚΑ, στη δεύτερη παρουσία τους στο Κύπελλο έφτασε στον τελικό!

Οι Κερατσινιώτες ανέτρεψαν όλα τα δεδομένα και προγνωστικά, αποκλείοντας κατά σειρά ομάδες όπως ο Κολοσσός Ρόδου, το Λαύριο, τα Τρίκαλα, την Κηφισιά και «κούφαναν» κόσμο στα ημιτελικά βγάζοντας τον ΠΑΟΚ νοκ άουτ!

Στον αθλητισμό πολλές φορές γίνονται θαύματα και ο Φάρος έχει ήδη πραγματοποιήσει 4-5, χωρίς να απαιτεί κανείς ένα ακόμα για να γράψει Ιστορία η ομάδα του Κερατσινίου. Αυτό το έχει ήδη κατοχυρώσει μπαίνοντας ως το απόλυτο αουτσάιντερ στο σημερινό τζάμπολ.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο τελικός θα έχει και δύο τιμώμενα πρόσωπα, δύο σπουδαίες μπασκετικές φυσιογνωμίες που θα εμφανιστούν για τελευταία φορά στον θεσμό: Ο λόγος για τους Δημήτρη Διαμαντίδη και Μιχάλη Κακιούζη!

Για τον αρχηγό του τριφυλλιού, αυτή θα είναι η 12η συμμετοχή σε τελικό Κυπέλλου, ενώ από την άλλη, ο Κακιούζης διεκδικεί στα 39 του το 3ο του τρόπαιο σε 5 συμμετοχές.

Πριν από το τζάμπολ του τελικού, ο ΠΣΑΚ θα τιμήσει τους δύο σταρ του ελληνικού μπάσκετ για την προσφορά τους στον ελληνικό αθλητισμό.

Διαιτητές του τελικού είναι οι Πηλοΐδης, Αναστόπουλος και Παντελίδης, ενώ στο ΟΑΚΑ αναμένονται περισσότεροι από 10-15 χιλιάδες θεατές με τον Φάρο να έχει την υποστήριξη περίπου 1.500-2.000 δικών του φίλων.

Οι τελικοί του Κυπέλλου

1ος τελικός – Γλυφάδα 12 Ιουλίου 1976
Ολυμπιακός-ΑΕΚ 81-69

2ος τελικός – Παναθηναϊκό Στάδιο 15 Ιουλίου 1977
Ολυμπιακός-Πανιώνιος 103-88

3ος τελικός – Παναθηναϊκό Στάδιο 5 Ιουνίου 1978
Ολυμπιακός-ΑΕΚ 83-72

4ος τελικός – Παναθηναϊκό Στάδιο 2 Ιουνίου 1979
Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 79-72

5ος τελικός – Παναθηναϊκό Στάδιο 16 Ιουλίου 1980
Ολυμπιακός-ΑΕΚ 85-80

6ος τελικός – Γλυφάδα 17 Ιουλίου 1981
ΑΕΚ-Ηρακλής 84-78

7ος τελικός – Αλεξάνδρειο 30 Ιουνίου 1982
Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ 65-63

8ος τελικός – Γλυφάδα 20 Απριλίου 1983
Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 72-62

9ος τελικός – Αλεξάνδρειο 18 Απριλίου 1984
ΠΑΟΚ-Άρης 74-70

10ος τελικός – ΣΕΦ 9 Μαϊου 1985
Άρης-Παναθηναϊκός 86-70

11ος τελικός – ΣΕΦ 23 Απριλίου 1986
Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 88-78

12ος τελικός – ΣΕΦ 15 Απριλίου 1987
Άρης-Πανελλήνιος 110-70

13ος τελικός – ΣΕΦ 18 Μαϊου 1988
Άρης-ΑΕΚ 84-71

14ος τελικός – Αλεξάνδρειο 13 Μαϊου 1989
Άρης-ΠΑΟΚ 91-86

15ος τελικός – ΣΕΦ 21 Μαϊου 1990
Άρης-ΠΑΟΚ 75-62

16ος τελικός – ΣΕΦ 10 Απριλίου 1991
Πανιώνιος-ΠΑΟΚ 73-70

17ος τελικός – ΣΕΦ 13 Μαϊου 1992
Άρης-ΑΕΚ 74-62

18ος τελικός – ΣΕΦ 15 Μαϊου 1993
Παναθηναϊκός-Άρης 96-89

19ος τελικός – ΣΕΦ 27 Μαϊου 1994
Ολυμπιακός-Ηρακλής 63-51

20ος τελικός (Φάιναλ Φορ) – Λαμία 4-5 Μαρτίου 1995
ΠΑΟΚ-Πανιώνιος

21ος τελικός (Φάιναλ Φορ) – Πάτρα 23-24 Μαρτίου 1996
Παναθηναϊκός-Ηρακλής 85-74

22ος τελικός (Φάιναλ Φορ) – ΟΑΚΑ 12-13 Απριλίου 1997
Ολυμπιακός-Απόλλων Π. 80-78

23ος τελικός (Φάιναλ Φορ) – Αλεξάνδρειο, 31 Ιανουαρίου-1 Φεβρουαρίου 1998
Άρης-ΑΕΚ 71-68

24ος τελικός (Φάιναλ Φορ) – Φάληρο 30-31 Ιανουαρίου 1999
ΠΑΟΚ-ΑΕΚ 71-54

25ος τελικός (Φάιναλ Φορ) – Γήπ. ΠΑΟΚ 1-2 Απριλίου 2000
ΑΕΚ-Παναθηναϊκός 59-57

26ος τελικός (Φάιναλ φορ) – ΟΑΚΑ 28-29 Απριλίου 2001
ΑΕΚ-Παναθηναϊκός 66-64

27ος τελικός (Φάιναλ Φορ) – ΣΕΦ 5-7 Απριλίου 2002
Ολυμπιακός-Μαρούσι 74-66

28ος τελικός (Φάιναλ Φορ) – Λάρισα 5-6 Απριλίου 2003
Παναθηναϊκός-Αρης 81-76

29ος τελικός (Φάιναλ Φορ) – Λαμία 27-29 Φεβρουαρίου 2004
Άρης – Ολυμπιακός 73-70

30ος τελικός – Λίντο (Ηράκλειο) 19 Φεβρουαρίου 2005
Παναθηναϊκός – Άρης 72-68

31ος τελικός – ΚΓ Γαλατσίου (Αθήνα) 18 Μαρτίου 2006
Παναθηναϊκός -Μαρούσι 68-57

32ος τελικός – ΟΑΚΑ 25 Μαρτίου 2007
Παναθηναϊκός -Ρέθυμνο 87-48

33ος τελικός – Ελληνικό 26 Μαρτίου 2008
Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 79-81

34ος τελικός – Ελληνικό 22 Φεβρουαρίου 2009
Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 70-80 (30-32)

35ος τελικός – Ελληνικό 20 Φεβρουαρίου 2010
Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 68-64

36ος τελικός – Ελληνικό 15 Μαΐου 2011
Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 74-68

37ος τελικός – Ελληνικό 10 Μαρτίου 2012
Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 70-71

38ος τελικός – Ελληνικό 10 Φεβρουαρίου 2013
Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 78-81

39ος τελικός – Δύο Αοράκια, Ηράκλειο Κρήτης 9 Φεβρουαρίου 2014
Παναθηναϊκός-Άρης 90-53

40ος τελικός – ΟΑΚΑ (Αθήνα) 5 Απριλίου 2015
Απόλλων Πάτρας- Παναθηναϊκός 53-68

Οι Κατακτήσεις: Παναθηναϊκός 16, Ολυμπιακός 9, Άρης 8, ΑΕΚ 3, ΠΑΟΚ 3, Πανιώνιος 1

Η χρυσή βίβλος
1976: Ολυμπιακός
1977: Ολυμπιακός
1978: Ολυμπιακός
1979: Παναθηναϊκός
1980: Ολυμπιακός
1981: ΑΕΚ
1982: Παναθηναϊκός
1983: Παναθηναϊκός
1984: ΠΑΟΚ
1985: Άρης
1986: Παναθηναϊκός
1987: Άρης
1988: Άρης
1989: Άρης
1990: Άρης
1991: Πανιώνιος
1992: Άρης
1993: Παναθηναϊκός
1994: Ολυμπιακός
1995: ΠΑΟΚ
1996: Παναθηναϊκός
1997: Ολυμπιακός
1998: Άρης
1999: ΠΑΟΚ
2000: ΑΕΚ
2001: ΑΕΚ
2002: Ολυμπιακός
2003: Παναθηναϊκός
2004: Άρης
2005: Παναθηναϊκός
2006: Παναθηναϊκός
2007: Παναθηναϊκός
2008: Παναθηναϊκός
2009: Παναθηναϊκός
2010: Ολυμπιακός
2011: Ολυμπιακός
2012: Παναθηναϊκός
2013: Παναθηναϊκός
2014: Παναθηναϊκός
2015: Παναθηναϊκός
2016: ———-

Οι MVP των τελικών
1995 Μπάνε Πρέλεβιτς (ΠΑΟΚ)
1996 Ντομινίκ Ουίλκινς (Παναθηναϊκός)
1997 Ντέιβιντ Ρίβερς (Ολυμπιακός)
1998 Παναγιώτης Λιαδέλης (Άρης)
1999 Ουόλτερ Μπέρι (ΠΑΟΚ)
2000 Ζέλικο Ρέμπρατσα (Παναθηναϊκός)
2001 Ιμπραήμ Κουτλουάι (ΑΕΚ)
2002 Αλφόνσο Φορντ (Ολυμπιακός)
2003 Φραγκίσκος Αλβέρτης (Παναθηναϊκός)
2004 Νέστορας Κόμματος (Άρης)
2005 Γιάκα Λάκοβιτς (Παναθηναϊκός)
2006 Κώστας Τσαρτσαρής (Παναθηναϊκός)
2007 Κώστας Τσαρτσαρής (Παναθηναϊκός)
2008 Κώστας Τσαρτσαρής (Παναθηναϊκός)
2009 Δημήτρης Διαμαντίδης (Παναθηναϊκός)
2010 Μίλος Τεόντοσιτς (Ολυμπιακός)
2011 Μίλος Τεόντοσιτς (Ολυμπιακός)
2012 Σαρούνας Γιασικεβίτσιους (Παναθηναϊκός)
2013 Ρόκο Λένι Ούκιτς (Παναθηναϊκός)
2014 Ραμέλ Κάρι (Παναθηναϊκός)
2015 Λουκάς Μαυροκεφαλίδης (Παναθηναϊκός)

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,ΑΠΕ-ΜΠΕ