Πασχάλης: «Αν δεν ήμουν τραγουδιστής θα ήμουν ζωγράφος»

Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Ντούτση

Διαχρονικός και αγαπητός ο Πασχάλης παραμένει ένας αιώνιος έφηβος που συνεχίζει να ξεσηκώνει και να ταξιδεύει το κοινό στα όμορφα χρόνια της αθωότητας. Στη συνέντευξή του στο in.gr μας εξηγεί γιατί δεν αναπολεί το παρελθόν, μας μιλά για τις όμορφες και άσχημες στιγμές του πάνω στη σκηνή, μας λέει την άποψή του για την ελληνική μουσική του σήμερα και μας αποκαλύπτει τα όνειρά του. Το Σάββατο 13/6 ο Πασχάλης μαζί με την μπάντα του θα ανέβει στη σκηνή του «Ρυθμός Stage» για ένα ακόμα live party.

-Το Σάββατο 13 Ιουνίου ανεβαίνετε στη σκηνή του «Ρυθµός Stage». Τι ατµόσφαιρα σκοπεύετε να δηµιουργήσετε εκεί και πώς θα κυλήσει µουσικά η βραδιά;
«Μαζί µε την παρέα µου, τους Στέλιο Μακρυπλίδη (κιθάρα-τραγούδι), Αντώνη Πιτσολάντη (µπάσο), Μιχάλη Λιαµή (τύµπανα) και Παναγιώτη Τσαλόπουλο (πλήκτρα), θα δηµιουργήσουµε όπως πάντα µια ατµόσφαιρα κεφιού, χαράς, νοσταλγίας, συγκίνησης, διάθεσης για χορό, και αυτό το λέµε «συναισθηµατική επικοινωνία» που λειτουργεί 100% σε κάθε live µου.»

-Τα τραγούδια των Olympians, αλλά και της προσωπικής σας δισκογραφίας που έχει ξεχωρίσει το κοινό, τα γνωρίζουµε. Θα θέλαμε να μας αναφέρετε τα τραγούδια εκείνα που ξεχωρίζει ο ίδιος ο Πασχάλης.
«Κάποια τραγούδια µε συγκινούν ιδιαίτερα. Θ’ αναφερθώ χωρίς σειρά προτίµησης: «Πατέρας και γιός» (µουσ.-στίχοι Πασχάλης Αρβανιτίδης), «Ψεύτικη αλήθεια» (µουσ. Άλκης Κακαλιάγκος – στίχοι Πασχάλης Αρβανιτίδης), «Κανείς δεν ξέρει» (µουσ. Blackwood – στίχοι Σέβη Τηλιακού), «Ήθελα» (µουσ. Δώρος Γεωργιάδης – στίχοι Πάνος Φαλάρας), «Το τραγούδι µου» (µουσ. Graham Nash – στίχοι Σέβη Τηλιακού), «Πως» (µουσ. Γιώργος Χατζηνάσιος – στίχοι Τ. Καρνάτσος). Θα ήθελα όµως να προσθέσω ότι τα τραγούδια που αγαπάει το κοινό τα λατρεύω κι εγώ και γι’αυτό τα ερµηνεύω πάντα όπως την πρώτη φορά που τα τραγούδησα.»

-Αναπολείτε στιγµές του παρελθόντος, όπως την εποχή που µεσουρανούσαν οι Olympians; Θα θέλατε να µοιραστείτε µαζί µας µια αξιοµνηµόνευτη στιγµή από τα παρασκήνια εµφανίσεών σας;
«Η αλήθεια είναι πως δεν αναπολώ το παρελθόν γιατί νιώθω ευλογηµένος και πλήρης που έχω ζήσει τόσο µεγάλες στιγµές εκδήλωσης λατρείας του κόσµου στην πολυετή καριέρα µου. Αλλά αν θέλεις να µιλήσω για µια από τις πιο αξιοµνηµόνευτες στιγµές µας ως Olympians τότε θα σου αναφέρω την εµφάνισή µας στο στάδιο Καλλιµάρµαρο, το 1966, µε 65.000 θεατές να µας αποθεώνουν.»

-Ποια ήταν η πιο ευτυχισµένη σας στιγµή έως σήµερα και ποια κρίνετε έως τη χειρότερη;
«Οι χειρότερες µέχρι τώρα είναι οι στιγµές αγωνίας πριν από την εµφάνισή µου στη σκηνή σε πρεµιέρες ή µεγάλες εκδηλώσεις και οι πιο ευτυχισµένες είναι όταν δέχοµαι την εκδήλωση ενθουσιασµού κι αγάπης του κόσµου κατά τη διάρκεια και στο τέλος των εµφανίσεών µου.»

-Βλέπουµε ότι καλλιτέχνες των προηγούµενων δεκαετιών τα τελευταία χρόνια είναι σαν να κάνουν µια δεύτερη καριέρα. Το κοινό επιλέγει να τους ακούσει ζωντανά και οι εµφανίσεις τους σηµειώνουν µεγάλη επιτυχία, ίσως και µεγαλύτερη από καλλιτέχνες του σήµερα. Που νοµίζετε ότι οφείλεται αυτό;
«Όταν τα νέα τραγούδια δεν έχουν τη δύναµη να συγκινήσουν το κοινό, τότε αυτό αναζητά το κλασικό και το διαχρονικό. Νιώθω ευτυχής που ανήκω στην κατηγορία των all time classic καλλιτεχνών.»

-Νιώθετε κουρασµένος έπειτα από όλα αυτά τα χρόνια, βλέπετε πλέον το τραγούδι κυρίως ως ένα µέσο βιοπορισµού;
«Ποτέ δεν ένιωσα κουρασµένος και ούτε πρόκειται µέχρι να πεθάνω. Το τραγούδι µού δίνει ζωή ασχέτως αν αποτελούσε ανέκαθεν και µέσο βιοπορισµού για µένα.»

-Παρακολουθήσατε τη φετινή Eurovision και ποια η γνώµη σας για το τραγούδι που εκπροσώπησε φέτος την Ελλάδα;
«Το τραγούδι της Eurovision φέτος δεν έτυχε δέουσας προσοχής από τον κόσµο παρόλο που το ερµήνευσε µια πολύ καλή φωνή. Ήταν το καλύτερο που µπορούσαµε να στείλουµε αλλά προφανώς αυτό δεν ήταν αρκετό για να συναγωνιστεί τα υπόλοιπα και να φτάσει στην κορυφή.»

-Ποιους ερµηνευτές/δηµιουργούς της νεότερης γενιάς ξεχωρίζετε και επιλέγετε να ακούσετε και ποια η γνώµη σας για το σηµερινό ελληνικό τραγούδι;
«Ερµηνευτές και δηµιουργοί υπάρχουν πολλοί αλλά χωρίς καµία καινούρια πρόταση. Είµαστε εγκλωβισµένοι σε µια ανακύκλωση ιδεών που αποτελεί φαύλο κύκλο και πλέον περιµένω τον… «Μεσσία» που θα καταφέρει να προκαλέσει ρίγη στον κόσµο και να οδηγήσει την ελληνική µουσική σε έναν νέο δρόµο.»

-Αν δεν είχατε ασχοληθεί µε το τραγούδι µε ποιο άλλο επάγγελµα θα µπορούσατε να είχατε ασχοληθεί;
«Θα είχα γίνει ζωγράφος.»

-Ποια επαγγελµατική πρόταση (από το χώρο του τραγουδιού) θα απορρίπτατε χωρίς δεύτερη σκέψη και ποιο όνειρό σας δεν έχει εκπληρωθεί ακόµα;
«Όλες οι προτάσεις χρήζουν δεύτερης σκέψης. Όσο για το όνειρό µου είναι να είµαι υγιής και να βιώσω την επιτυχία και την καταξίωση της κόρης µου Ζίνας και του γιου µου Γιάννη στους επαγγελµατικούς χώρους που έχουν επιλέξει».

-Ποια είναι τα επόµενα επαγγελµατικά σας σχέδια και ποιο το όραµά του Πασχάλη εν έτει 2015;
«Τα επαγγελµατικά µου σχέδια έχουν να κάνουν µε πολλές live εµφανίσεις. Αν προκύψουν και κάποια ωραία τραγούδια τότε ίσως να σκεφτώ και για δισκογραφία, αλλά στην Ελλάδα του 2015, εν έτει κρίσης, δυστυχώς δεν µπορώ να έχω οράµατα. Όµως θέλω να παραµένω αισιόδοξος πως παρόλη τη δυστυχή κατάσταση που µας οδήγησαν οι προηγούµενες κυβερνήσεις (από το ΄80 µέχρι σήµερα) κάτι θ’αλλάξει προς το καλύτερο στο µέλλον. Ίδωµεν.»

entertainment.in.gr