21 Μαρτίου, μια ημέρα που συγκινεί τις τέχνες. Δεν είναι λίγες οι δράσεις που διοργανώνονται πριν ή μετά την Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down , κατά του Ρατσισμού και του Φασισμού. Ηθοποιοί, σκηνοθέτες, εργαστήρια και dj’s , στέλνουν το δικό τους μήνυμα κατά των διακρίσεων και του αποκλεισμού.

Υπέρμαχος της συμμετοχής των ανθρώπων με αναπηρία στην τέχνη είναι η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών που συνεχίζει να προτάσσει το μήνυμα της εξωστρέφειας . Μουσικό εργαστήριο για παιδιά ηλικίας 5-7 και 8-11 ετών και τους γονείς τους οργανώνει σε συνεργασία με το Πρότυπο Ειδικό Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Ρόδου στις 21, 28 και 29 Μαρτίου. Το εργαστήριο ταξιδεύει σε πόλεις ανά την Ελλάδα, με πέμπτο σταθμό τη Ρόδο.

Στο εργαστήριο αυτό, η μουσική γίνεται η «γλώσσα» επικοινωνίας, ακόμα και όταν λείπει ο λόγος. Μέσα από τους ήχους, το παιχνίδι και τις εναλλαγές ρόλων, τα παιδιά καλούνται να αισθανθούν την ύπαρξή τους, να εκφράσουν τι νιώθουν, να τραγουδήσουν και να γνωρίσουν πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής.

«Οι άνθρωποι με αναπηρία βλέπουν τη χορευτική δραστηριότητα εξίσου δημιουργικά με τους άλλους, βουτάνε μέσα σε αυτήν χωρίς ενδοιασμούς, είναι εξαιρετικά αυθόρμητοι και γεμάτοι θέληση. Έχουμε παρατηρήσει ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη για συμμετοχή ανθρώπων με αναπηρία σε τέτοια προγράμματα και ότι οι εκφραστικές τους δυνατότητες είναι πολύ μεγάλες. Επίσης, πρέπει να τονίσουμε το πόσο ελλιπής είναι η προσφορά», αναφέρει η Μυρτώ Λάβδα , υπεύθυνη εκπαιδευτικών προγραμμάτων της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών στο in.gr.

Ο Θέμελης Γλυνάτσης σκηνοθετεί την ευρωπαϊκή κατάρρευση του 19ου αιώνα στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Ο λόγος για τον «Ρομαντισμό», μια παράασταση βασισμένη στους «Υπνοβάτες» του Χέρμαν Μπροχ.

Ένας θίασος ζωντανεύει την ιστορία του νεαρού Γιόαχιμ φον Πάσενοβ, ο οποίος εξωθείται από την οικογένειά του σε μια καριέρα αξιωματικού, ενστερνίζεται τα απολυταρχικά και εθνικιστικά ιδεώδη του πρωσικού μιλιταρισμού σε έναν κόσμο «που κυριαρχείται από ένα είδος συναισθηματικής αδράνειας» . Mέσα στο γενικότερο κλίμα μυσταγωγίας που κυριαρχεί στην παράσταση, το μήνυμα κατά του ρατσισμού και της απολυταρχίας στέλνεται με μια ιστορία.

Ντοκουμέντο, με φόντο την σκληρή ζωή και τη βουβή απελπισία των γυναικών στα ορεινά χωριά της ανατολικής Τουρκίας, όπου η ηθική είναι συνδεδεμένη με το αίμα και τον θάνατο και το περιβάλλον, οι φυλετικοί και οικογενειακοί κανόνες ορίζουν την καθημερινή ζωή, τη συμπεριφορά και τη μοίρα αυτών των γυναικών. Το δικαίωμα της γυναίκας στη ζωή καθορίζεται από το πόσο συμμορφώνεται με τον «κοινωνικό» της ρόλο. Οποιαδήποτε παρέκκλιση τιμωρείται με θάνατο. Το ρατσιστικό αυτό σύνολο διακρίσεων αναδύεται μέσα από την «Πνιγμονή» του Δημήτρη Καρατζιά, που μετά τις παραστάσεις στον Πολυχώρο Vault ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη στο θέατρο Αθήναιον.

«Το θέατρο που κάνουμε είναι αρκετά πολιτικοποιημένο. Έχουμε ανεβάσει παραστάσεις γα τη Διεθνή Αμνηστία, για το Κέντρο Ζωής, έχουμε κάνει διάφορα φεστιβάλ»,αναφέρει ο σκηνοθέτης στο in.gr. Τόσο μέσα από την «Πνιγμονή» όσο και μέσα από τις «Μικρές ιστορίες φόνων» ο κ. Καρατζιάς επιχειρεί να προάγει τη φιλανθρωπία μακριά από στερεότυπα και αποκλεισμούς.

Ο σύλλογος «Ηλιαχτίδα» για να τιμήσει την Παγκόσμια Ημέρα Συνδρόμου Down ,το Σάββατο 21 Μαρτίου 2015 διοργανώνει πλήθος εκδηλώσεων στο Ρομάντσο.

Η είσοδος είναι ελεύθερης συνεισφοράς, ενώ όλα τα έσοδα των έργων και της εισόδου θα δοθούν στα ίδια τα παιδιά και για τις ανάγκες του μη κερδοσκοπικού οργανισμου/συλλόγου «Ηλιαχτίδα».

Όπως αναφέρει ο σύλλογος «Ηλιαχτίδα»: «Σκοπός μας είναι να ευαισθητοποιηθεί η κοινωνία, να καλλιεργήσει την έννοια της ενότητας και να δώσει τη δυνατότητα στα άτομα με σύνδρομο Down να λαμβάνουν μέρος στο κοινωνικό και καλλιτεχνικό γίγνεσθαι έτσι ώστε να αναπτύσσονται, να εξελίσσονται και να προσφέρουν υπηρεσίες στην καθημερινότητα και να δημιουργούν στο πεδίο της τέχνης». Περισσότερα…

Μια ομάδα τραβεστί που αναζητούν την ελευθερία τους ριγμένες σε έναν «λάκκο» πίσω από τις καθωσπρέπει γειτονιές της Αθήνας. Το ανατρεπτικό έργο «Ο Λάκκος της Αμαρτίας» του Γιώργου Μανιώτη, παρουσιάζει το Εθνικό Θέατρο στο θέατρο «Χώρα», σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη.

Το έργο γραμμένο στα τέλη της δεκαετίας του ’70 σηκώνει τον καθρέπτη μπροστά σε μια κατηγορία ανθρώπων που η κοινωνία αποφάσισε να κρύψει κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ο συγγραφέας μέσα από το έργο του έχει εντατικά ασχοληθεί με τις κοινωνικές δομές που παγιδεύουν την ανθρώπινη ύπαρξη μέσα σε συστήματα «κοινής λογικής», «επιτυχίας», «ευημερίας» και υποτιθέμενης «αξιοπρέπειας» που μετατρέπουν τη ζωή σε ένα διαρκή αγώνα με αντίπαλο τον ίδιο μας τον εαυτό. Περισσότερα…

Οι τραβεστί στο ελληνικό θέατρο είναι κάτι τόσο πρωτότυπο, αλλά όχι πρωτόγνωρο μια που η περσινή παράσταση Priscilla στο Βadminton, έσπασε ταμπού δίνοντας λόγο στη διαφορετικότητα.

Επιμέλεια: Eλισάβετ Σταμοπούλου

Ειδήσεις Σήμερα: