Νέοι καλλιτέχνες που προέρχονται από πολιτικές οικογένειες

Λένα Παπαληγούρα: «Το γυμνό είναι ένα ακόμη κοστούμι»

Οι ερμηνείες της συνοδεύονται από πάθος και δυναμισμό. Το θέατρο είναι για τη Λένα Παπαληγούρα μια «αθόρυβη επανάστασή». Έχει ενσαρκώσει από Ιφιγένεια και Αντιγόνη μέχρι πρωταγωνίστρια της Σάρα Κέιν. Η 30χρονη ηθοποιός δεν φοβάται να αναμετρηθεί με απαιτητικούς ρόλους, να τσαλακωθεί και να υπερβεί το φράγμα της συστολής.

«Είχα από πολύ μικρή αγάπη για το θέατρο και η επιλογή μου να ασχοληθώ με αυτό ήταν πολύ συνειδητή. Δεν ξύπνησα μια μέρα κι είπα αυτό θα κάνω.. ήταν κάτι που το έλεγα σχεδόν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Δε ξέρω γιατί με γοήτευε τόσο πολύ. Ίσως γιατί βλέπω το χώρο του θεάτρου σαν ένα χώρο ελευθερίας και ουσιαστικής επικοινωνίας των ανθρώπων.», αναφέρει μιλώντας στο in.gr.

Η ηθοποιός από τα σχολικά της χρόνια είχε βηματίσει στο χώρο της υποκριτικής. Επιμελής μαθήτρια, ήταν ενεργό μέλος και δυναμική παρουσία στις παραστάσεις των χρόνων της εφηβείας. Στις σχολικές εκδηλώσεις ήταν το κορίτσι εκείνο με την ήρεμη δύναμη , αλλά με την εμφανή καλλιτεχνική φλέβα.

«Πως μπορεί ένα τόσο μικρό πλασματάκι να κρύβει τόσο πάθος και δύναμη;», είναι ένα από τα ωραιότερα σχόλια που έχει ακούσει ως ηθοποιός.

Αμαλία Αρσένη: « Οι γονείς μου λένε να μην το βάζω κάτω»

«Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου έλεγα πως ήθελα να ασχοληθώ με το θέατρο», αναφέρει η Αμαλία Αρσένη μιλώντας στο in.gr. Θυμάται στην πρώτη δημοτικού που έπαιξε σε μια σχολική παράσταση και αυτή της η συμμετοχή σηματοδότησε τη γλυκιά εισαγωγή του καλλιτεχνικού της ταξιδιού.

Το Σταλερχοφ στο θέατρο του Νεου Κοσμου εγκαινίασε επίσημα, όμως, την υποκριτική της πορεία. «Ήταν από τις ωραιότερες περιόδους της ζωής μου» είναι η φράση με την οποία περιγράφει την πρώτη της εμπειρία.

Με αυτογνωσία, όμως, και ώριμη ματιά κατανοεί πως η ενασχόληση με την ηθοποιία σε περιόδους αβεβαιότητας συνιστά τολμηρή απόφαση. «Υπό οποιεσδήποτε συνθήκες η ενασχόληση με την τέχνη κρύβει ρίσκα και απαιτεί τόλμη και δύναμη. Και αυτή είναι η ομορφιά αυτής της δουλειάς», δηλώνει χαρακτηριστικά.

Δεν έτρεφαν επιφυλάξεις, αλλά σε αυτήν της την απόφαση οι γονείς της τη στηρίζουν. Συμβουλή τους να είναι να μην το βάζει κάτω και να εργάζεται σκληρά και με πείσμα.

Η Αμαλία βιώνει την κατάσταση της χώρας «όπως όλοι οι νέοι σήμερα. Με προβληματισμό, σκεπτικισμό και με αγανάκτηση». Προέρχεται από μια πολιτική οικογένεια, και ασχολείται με τα κοινά μέσα από το θέατρο.

Μιλώντας για τη συνεργασία της με τον Πέτρο Φιλιππίδη στην παράσταση «Φον Δημητράκης» στο Θέατρο Μουσούρη, αναφέρει: « Είναι ένας πολύ σπουδαίος ηθοποιός που βοηθά τους νέους και που θέλει να τους βλέπει να γίνονται καλύτεροι. Αυτό είναι πολύτιμο. Με βοηθάει να εξελίσσομαι». Όσον αφορά στη μελλοντική της πορεία η Αμαλία αναφέρει ότι θα ήθελε να συνεχίσει να δημιουργεί στην Ελλάδα, εφόσον της δίνονται ευκαιρίες.

Παυλίνα Βουλγαράκη: «Οι γονείς μου φοβόντουσαν τον αυθορμητισμό μου»

Στην αρχή ντρεπόταν να εξωτερικεύσει την καλλιτεχνική της φύση. Η Παυλίνα Βουλγαράκη τραγουδούσε σε πολύ κοντινούς της ανθρώπους και στην κατασκήνωση, τα καλοκαίρια, στην Κρήτη. Δεν άργησε, όμως, να εκδηλώσει το πάθος της για το τραγούδι που δεν κοιτά όρια. Ακόμα και όταν τραγουδά μέσα στο μπάνιο της αισθάνεται αυτάρκης.

«Μου αρέσει και ζηλεύω την εποχή των 70s», δηλώνει στο in.gr . Η Παυλίνα έχει γράψει και τραγούδια με πολιτικές προεκτάσεις, τα οποία δεν έχει μοιραστεί ακόμα, ένω εστιάζει «στο χάος που επικρατεί μέσα μας». Πηγή έμπνευσης του πρώτου της τραγουδιού αποτέλεσε ο χαμός ενός παιδιού από τα ναρκωτικά. Μιλώντας για το σήμερα αναφέρει: «Μετά από 3 χρόνια δουλειάς έχουμε καταλήξει να παίρνω το τρένο 7 το πρωί για live στην άλλη άκρη της Ελλάδας και να παίρνει η μαμά μου το επόμενο κρυφά». Χαρακτηρίζει, δε, το τραγούδι «αναπόφευκτο δρόμο».

Όταν η συζήτηση φτάνει στο επίθετό της και την οικογένειά της , δηλώνει: «Παλιότερα όσο συνειδητοποιούσα πως οι άνθρωποι εστίαζαν σε αυτό και όχι στην δουλειά μου στενοχωριόμουν. Κάποια στιγμή πείσμωσα».

Ειρήνη Σκυλακάκη: «Ο δρόμος είναι δύσκολος στην Ελλάδα, εγώ όμως θα συνεχίσω»

Σπούδασε νομική στην Αγγλία, αλλά η βελούδινη και ρομαντική της φωνή την έστρεψε στη μουσική. Είναι μόλις 24 χρονών, αλλά έχει δώσει επιτυχημένες συναυλίες, μεταξύ των οποίων η μία στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής και στο Gazarte, ενώ το τραγούδι – σταθμός στη μέχρι τώρα πορεία της είναι το «In the light», που συνόδεψε ένα από τα πιο όμορφα στιγμιότυπα της ταινίας «Αν» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη.

Η Ειρήνη Σκυλακάκη, μια ανερχόμενη μουσική δύναμη παροτρύνει τους νέους να κυνηγούν τα όνειρά τους, ενώ όπως τονίζει στο in.gr: «Ο δρόμος είναι δύσκολος στην Ελλάδα εγώ όμως θα συνεχίσω».

Στην αρχή οι γονείς της ήταν αρκετά επιφυλακτικοί αλλά πλέον στηρίζουν τις επιλογές της. Από το σχολείο είχε εκδηλώσει την αγάπη της για το τραγούδι, με τη ρομαντική της φωνή να χρωματίζει τα εφηβικά χρόνια και τις μπουάτ. Όταν όμως ήρθε η κρίσιμη εκείνη στιγμή της κατεύθυνσης των σπουδών, στράφηκε προς τη νομική επιστήμη σπουδάζοντας στη Βρετανία.

«Τα χρόνια που ζούσα στο Λονδίνο και σπούδαζα, βασανιζόμουνα συχνά από την αμφιβολία μήπως έχω επιλέξει μια λανθασμένη κατεύθυνση. Η διέξοδός μου, σε όλη αυτή τη φάση ήταν η μουσική. Έγραφα τραγούδια που εξέφραζαν τα συναισθήματά μου και με κάποιο τρόπο μου έδιναν δύναμη να συνεχίσω. Ήταν σίγουρα δύσκολη φάση … Στη συνέχεια ήρθε η γνωριμία μου με τον Ευριπίδη Ζεμενίδη, τον ενορχηστρωτή και παραγωγό του άλμπουμ μου «wrong direction», που είναι ο άνθρωπος που με βοήθησε να παραδεχτώ αυτό που μέχρι τότε δεν τολμούσα, ότι δηλαδή αυτό που θέλω να κάνω στη ζωή μου είναι μουσική», αναφέρει η Ειρήνη περιγράφοντας την εμπειρία της.

Ελισάβετ Σταμοπούλου