Το «Σατυρικόν» του Δημήτρη Παπαδημητρίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών

Σήμερα, ο συνθέτης Δημήτρης Παπαδημητρίου βασιζόμενος στο κείμενο του Petronius, «Σατυρικόν», συνθέτει αυτό το μεγάλης κλίμακας έργο το οποίο θα ερμηνεύσει σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό τη διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού, με σολίστες το Γιάννη Χριστόπουλο (τενόρο) και την Άννα Στυλιανάκη (σοπράνο).

Το πρωτότυπο μουσικό έργο για λυρικούς σολίστες, χορωδία και συμφωνική ορχήστρα με 106 μουσικούς πάνω στη σκηνή καταγράφει το ήθος της οργιαστικής ιμπεριαλιστικής Ρώμης του πολέμου, του άκρατου σεξ και της αχαλίνωτης φαγοποσίας.

Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου αναφέρει για το Σατυρικόν:
«Πρόκειται για μια τεράστια μυθιστορηματική «πλάκα» με ήρωες τρεις νεαρούς: τρεις συμπαθέστατοι, πάμπτωχοι, περιθωριακοί, αλητάμπουρες πανηδονιστές. Επιβιωσίες και μέσα σε όλα. Μπίτνικ της αρχαίας Ρώμης (!) Παρακολουθούμε τις περιπέτειες και τις ταλαιπωρίες τους, καθώς για πλείστους λόγους διάφοροι (και διάφορες) τους κυνηγούν να τους βιάσουν σε όργια, δείπνα ή τελετές, ακόμη δε επιθυμούν να τους συλλάβουν ή απλά να τους δείρουν ή να τους κλέψουν. Έτσι διασχίζουμε μαζί τους όλη τη Ρώμη της εποχής του σχιζοφρενούς Νέρωνα που αποδεικνύεται απλά απόλυτα συγχρονισμένος με τον καιρό του… Όργια, λαϊκές αγορές με λωποδύτες, ρητορικές συνάξεις, τελετές του Πρίαπου κλπ. Μιλούμε για ένα έργο ανάλαφρο αλλά και ιστορικά σημαντικό, που στ’ αλήθεια θεωρούμε πώς περίεργο θα ήταν να το έγραψε ο ίδιος άνθρωπος όλο, (καθώς ξαφνικά, μετά από πολύ κεφάτες σελίδες με εκλύσεις πάσης φύσεως γίνεται ηθικοπλαστικό και προφητικό της πτώσης της Ρώμης λόγω της πλεονεξίας και της ασυδοσίας των κατακτητών).
Όμως έχει και ομοειδείς αρετές με αυτές της ποίησης της Παλατινής Ανθολογίας. Θυμόσοφο στα ποιητικά του μέρη, ευθύ αλλά συχνά με έναν ρεαλισμό ξένο προς την ελληνική περί ποιήσεως άποψη, ωστόσο πολύ μοντέρνο στις μέρες μας.
Όσοι όμως και αν είναι οι ποιητές που το συνέγραψαν προσθέτοντας ή ίσως αλλάζοντας ή και αφαιρώντας μέρη μέχρι να φτάσει σε μάς αυτό το απόσπασμα, το έργο δεν ξέφυγε από την μνημειώδη καταγραφή του ιμπεριαλιστικού ήθους της Ρώμης, ήτοι μιας κτηνώδους μεγέθους αδηφάγου Μητρόπολης. Και αυτό συμβαίνει τέλεια, είτε καταδικαστικά είτε επαινετικά.
Στο μουσικό έργο χάριν οικονομίας απέφυγα -προς το παρόν- τα δραματουργικά μέρη. Θα έπρεπε να είναι ήδη μία όπερα τριών ωρών. Στην τωρινή απλή μουσική εμψύχωση της εντύπωσης του κειμένου, δηλαδή στο έργο που έχω προς το παρόν συνθέσει (80 λεπτά) υπάρχει μία επιλογή εκ των έμμετρων μερών του, όπου χωρίς να απαιτείται δραματουργική επεξήγηση καταγράφεται το ήθος της οργιαστικής ιμπεριαλιστικής Ρώμης του πολέμου, του άκρατου σεξ και της αχαλίνωτης φαγοποσίας. Που, αργά ή γρήγορα, θα οδηγήσει μοιραία στην τραγική πτώση της Ρώμης.
Δεν ξέρω με ποιόν ποιητή να είμαι. Τον τρελό γλεντζέ ή τον Τιμητή των πάντων; «Μου ταιριάζουν ορισμένως και οι δύο».
Ίσως και ο Πετρώνιος να ήταν τελικά ένας, λοιπόν;
Τι να πω; Αυτό το έργο με έχει παγιδέψει… «Η διπρόσωπη εποχή μας του ανήκει».»

Διάρκεια: 80 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων: 15 – 18 – 28 € – Μειωμ. 10 – 12 – 15 € – Άνεργοι 5 €

Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Κεντρική Σκηνή, Λεωφόρος Συγγρού 107-109, Αθήνα