Τώρα που η εγκυμοσύνη σας κοντεύει να φτάσει στην ολοκλήρωσή της, τα συναισθήματά σας είναι ανάμεικτα, παρ’ όλο που, εδώ και μήνες, προετοιμάζατε τον εαυτό σας γι’ αυτήν τη στιγμή. Η χαρά και η έκσταση εναλλάσσονται με την ανησυχία. Αναρωτιέστε για την έκβαση αυτής της εμπειρίας, φοβάστε μήπως δεν σταθείτε στο ύψος της, αγωνιάτε για την υγεία του μικρού σας, που αδημονείτε να αντικρίσετε, τα πόδια σας λυγίζουν στη σκέψη του τοκετού.Ωστόσο, ο φόβος δεν πρέπει να σας παραλύσει στην πιο δημιουργική ώρα της ζωής σας. Ο τοκετός είναι μια μυσταγωγία και έτσι πρέπει να τον ζήσετε. Να τον προσεγγίσετε, δηλαδή, με γνώση, η οποία θα σας βοηθήσει να αισθάνεστε δυνατή και ασφαλής, αλλά και με ψυχική ευφορία, γιατί η αγάπη, η υπομονή και η φαντασία θα είναι καθοριστικές στην ενεργή συμμετοχή σας στην ολοκλήρωση του ονείρου σας.Ένας τοκετός είναι τελείως απρόβλεπτος. Αν και σε ποσοστό πολύ μεγαλύτερο από 90% εξελίσσεται φυσιολογικά και χωρίς δυσκολίες, είναι δυνατόν να παρουσιάσει προβλήματα, τα οποία απαιτούν άμεση ιατρική αντιμετώπιση. Γι’ αυτό, άλλωστε, δεν συνιστάται να γίνεται στο σπίτι, όπου λείπει η κατάλληλη οργάνωση, ενώ δεν υπάρχουν, τουλάχιστον στη χώρα μας, κινητές μονάδες μαιευτικής.
Τι είναι ο φυσικός τοκετόςΌπως η εγκυμοσύνη, έτσι και ο τοκετός είναι μια φυσιολογική λειτουργία. Το σώμα της γυναίκας είναι φτιαγμένο έτσι, ώστε να γεννά, να παράγει ζωή. Το είδος μας διαιωνίζεται χάρη στην ικανότητά της αυτή να φέρνει στον κόσμο παιδιά με τρόπο απόλυτα φυσικό.Στην εποχή μας, ωστόσο, με την πρόοδο της επιστήμης και τις πιο εύκολες συνθήκες ζωής, η γυναίκα έχει κάπως ξεχάσει να αντλεί δυνάμεις από το πλούσιο απόθεμα των αντοχών της. Ταυτόχρονα, έχει δημιουργηθεί μια «ιατρικοποίηση» του τοκετού, η οποία έχει μετατρέψει τη μέλλουσα μητέρα περίπου σε ασθενή. Οι μέλλοντες γονείς μαθαίνουν συνήθως πολλά για τις επιπλοκές του τοκετού -οι οποίες δεν αποτελούν τον κανόνα- και πολύ λίγα για το φυσιολογικό τοκετό.Εντούτοις, οι πιο πολλοί τοκετοί είναι φυσιολογικοί και έτσι ακριβώς πρέπει να αντιμετωπίζονται, χωρίς δηλαδή παρεμβάσεις ή ορούς για «επιτάχυνση», χωρίς ακινητοποίηση της επιτόκου στο κρεβάτι. Ο τοκετός είναι, πάνω από όλα, μια εγκεφαλική λειτουργία και για να κινητοποιηθούν οι μηχανισμοί, οι οποίοι θα εκκρίνουν τις κατάλληλες ορμόνες για την ευόδωσή του, χρειάζεται η ψυχική συμμετοχή της γυναίκας.Φυσικά, δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί την ευεργετική συμβολή της σύγχρονης τεχνολογίας στην αντιμετώπιση των προβλημάτων, τα οποία ενδέχεται να εμφανιστούν στη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Αυτή, όμως, η παραδοχή απέχει πολύ από τις παρεμβάσεις ρουτίνας σε τοκετούς, οι οποίοι εξελίσσονται φυσιολογικά. Όταν όλα κυλούν όπως τα προγραμμάτισε η φύση, δεν χρειάζεται να επεμβαίνει κανείς. Τα παιδιά, στην πλειονότητά τους, εγκαταλείπουν τη σιγουριά της ενδομήτριας ζωής και βρίσκουν το δρόμο προς το φως, ακολουθώντας τα αχνάρια της γενετικής μνήμης, με σύμμαχο το σώμα της μητέρας τους.Σύντομα, θα ζήσετε και εσείς αυτήν τη μαγευτική ιστορία «συνενοχής». Οι συστολές που θα πυκνώνουν και θα δυναμώνουν ολοένα, προκαλώντας σας πόνους, θα πυροδοτήσουν την κίνησή σας και τότε εσείς, υπακούοντας στις εντολές της μήτρας, θα αρχίσετε να λικνίζεστε και να αναπνέετε, καθοδηγώντας το μωρό στην έξοδο για τη ζωή. Έτσι, η εννιάμηνη επικοινωνία σας με το αγέννητο μικρό σας καταλήγει στη συγκλονιστική συνάντηση των δύο σας. Η πρώτη αυτή συνάντηση θα καθορίσει -όσο και αν σας φαίνεται υπερβολικό- την ομαλή ανάπτυξη και την προσωπικότητα του παιδιού σας, ενώ θα ενισχύσει τους δεσμούς σας μαζί του.Κερδισμένη από μια γέννα, χωρίς αναίτιες ιατρικές παρεμβάσεις, θα είστε και εσείς η ίδια. Φέρνοντας σε πέρας, σύμφωνα με τις επιταγές της φύσης και του σώματός σας, την πιο θαυμαστή αποστολή, θα αποκτήσετε αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Πρόκείται για στοιχεία που θα σας βοηθούν να βιώνετε τις δοκιμασίες ως πρόκληση και να τις αντιμετωπίζετε δυναμικά σε όλη την πορεία της ζωής.
Τα τρία στάδια του τοκετούΕίστε πια έτοιμη για την πολυπόθητη συνάντηση. Φοβάστε, αλλά πάνω από όλα χαίρεστε, γιατί ξέρετε ότι, βγαίνοντας αργότερα από την αίθουσα τοκετών, θα είστε επιτέλους μητέρα. Ζήστε όλες αυτές τις εξαίσιες στιγμές με όλες τις αισθήσεις σας. Συνεργαστείτε με το σώμα σας. Μην αντισταθείτε στον πόνο, αλλά αποδεχτείτε τον και αφεθείτε στη «ροή» του, γιατί μόνο έτσι θα τον απαλύνετε. Μετουσιώσετε τις ωδίνες σε δύναμη, υπομονή, πόθο, στοργή, πείσμα και πάθος για τη ζωή, γιατί τότε θα σας ατσαλώσουν, θα σας δικαιώσουν και θα σας ανταμείψουν με αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία. Θα είναι ίσως χρήσιμο να γνωρίζετε ότι ο τοκετός διακρίνεται σε τρία στάδια, ώστε να είστε ενήμερη για όλα όσα θα συμβαίνουν την κάθε στιγμή. Στο πρώτο, ο τράχηλος διαστέλλεται προοδευτικά, στο δεύτερο γεννιέται το παιδί και στο τρίτο αποκολλείται ο πλακούντας από τη μήτρα και αποβάλλεται.
Όταν αρχίζει ο τοκετός, ο τράχηλος, η δίοδος από όπου θα περάσει το μικρό σας βγαίνοντας από τη μήτρα, είναι συνήθως κλειστός. Με τις συστολές της μήτρας, τις οποίες ονομάζουμε πόνους του τοκετού, ο τράχηλος βαθμιαία διαστέλλεται, ώσπου η διάμετρός του φτάνει τα δέκα εκατοστά. Αυτή είναι η λεγόμενη «πλήρης διαστολή», η οποία επιτρέπει στο κεφάλι του μωρού να βγει. Έτσι, αν ρωτήσετε τη μαία ή το γιατρό σας πώς εξελίσσεται ο τοκετός, η απάντηση που θα σας δώσει θα βασίζεται πιθανότατα στο άνοιγμα του τραχήλου, υπολογισμένο σε εκατοστά.Η αρχική αυτή φάση, αν πρόκειται να γίνετε πρώτη φορά μητέρα, θα διαρκέσει γύρω στις έξι με δώδεκα ώρες, ίσως όμως και πολύ περισσότερες Αν έχετε και άλλα παιδιά, θα κρατήσει δύο με οκτώ ώρες περίπου. Όλο αυτό το διάστημα μπορείτε να σηκώνεστε και να κινείστε. Οι πρακτικές, ωστόσο, που συνηθίζονται ακόμα στα μαιευτήριά μας είναι διαφορετικές. Προκειμένου, λοιπόν, να μη δημιουργηθούν παρεξηγήσεις στην τόσο σημαντική αυτή στιγμή, θα έχετε ήδη φροντίσει να ξεκαθαρίσετε στο γιατρό σας, όπως έχουμε προαναφέρει, ότι δεν επιθυμείτε να είστε καθηλωμένη στο κρεβάτι σαν άρρωστη. Θα μπορείτε έτσι να επιλέγετε όποια στάση σας βολεύει και σας κάνει να αισθάνεστε άνετα, θα ακουμπάτε πάνω στο σύντροφο σας, θα στηρίζεστε σε μια καρέκλα ή θα στέκεστε. Αλλωστε, η όρθια στάση ευνοεί τις συστολές και απαλύνει τους πόνους. Η διαστολή του τραχήλου γίνεται προοδευτικά. Η ένταση, όμως, του πόνου θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το πόσο χαλαρωμένη, πόσο απαλαγμλενη από φοβίες και πόσο προετοιμασμένη γι’ αυτή την εμπειρία είσαστε. Ο ρόλος σας για τη γέννηση του παιδιού είναι από εδώ και πέρα πρωταγωνιστικός.Οι συστολές θα αρχίσουν να διαδέχονται συχνότερα η μία την άλλη, προκαλώντας όλο και μεγαλύτερο πόνο. Μόλις νιώσετε ότι δυναμώνουν, για να ανακουφιστείτε, να καταφύγετε στις αναπνοές που θυμάστε. Να αναπνέετε με τον τρόπο, που εκείνη τη στιγμή νιώθετε ότι είναι πιο αποτελεσματικός. Αν οι συστολές είναι κανονικές, θα μπορείτε ίσως να προβλέπετε την ένταση της καθεμίας και θα χαλαρώνετε έως την επόμενη.Όταν η διαστολή του τραχήλου είναι γύρω στα πέντε εκατοστά -εσείς φυσικά θα μάθετε τη λεπτομέρεια αυτή μόνο αν ζητήσετε να ενημερωθείτε σχετικά-, οι συστολές, παρ’ όλο που θα είναι πυκνότερες και εντονότερες, θα σας επιτρέπουν ακόμα και να διαβάζετε. Σημασία έχει να χαλαρώνετε στα ενδιάμεσα και να μην μπείτε στον πειρασμό να ζητήσετε κάποιο φάρμακο, για να ανακουφιστείτε. Όσο διαστέλλεται ο τράχηλος, τόσο περισσότερο θα δυναμώνουν οι ωδίνες και τόσο μεγαλύτερη θα πρέπει να είναι η προσπάθειά σας για να τις ελέγχετε.Θα έχετε τις πιο ισχυρές συστολές, όταν η διάμετρος του τραχήλου φτάσει τα οκτώ εκατοστά. Ωστόσο, το διάστημα αυτό, αν και δύσκολο, είναι σχετικά σύντομο. Αποτελεί το μεταβατικό στάδιο ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο και η διάρκειά του φτάνει κατά μέσο όρο τη μία ώρα, αλλά πολλές φορές κρατά λιγότερο και σας οδηγεί στην τελική ευθεία προς το πολυπόθητο τέρμα. Ο χρόνος που σας χωρίζει από τη γέννηση του μικρού σας είναι πια ελάχιστος. Το μεσοδιάστημα αυτό, παρ’ όλο που διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα, παρουσιάζει ορισμένα κοινά συμπτώματα. Έτσι, είναι δυνατόν να έχετε ναυτία, έντονο εκνευρισμό, τρεμούλιασμα, κράμπες και αίσθηση κρύου στα πόδια, πόνο στο κάτω μέρος της πλάτης, δυνατή πίεση στη λεκάνη, αλλά και ένα συναίσθημα παραίτησης. Μπορεί ακόμα, ανάμεσα στις συστολές, τα βλέφαρά σας να πέφτουν νυσταγμένα, επειδή η μεγαλύτερη ποσότητα οξυγόνου απορροφάται από το μωρό και τον πλακούντα, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλός σας να τροφοδοτείται λιγότερο. Αν έχετε τάση για εμετό, μην την καταπνίξετε, και αν πονάτε στην πλάτη, φροντίστε να μη μένετε ξαπλωμένη ανάσκελα, ώστε το κεφάλι του παιδιού να μην πιέζει τη σπονδυλική στήλη. Αντίθετα, επιδιώξτε την κίνηση και, όταν σας πιάνουν οι πόνοι, προσπαθήστε να στηρίζεστε σε μια καρέκλα, να ταλαντεύεστε μπρος πίσω, να γονατίζετε ή να βολεύεστε στη στάση που σας ανακουφίζει.Κάποια στιγμή, θα αισθανθείτε ίσως μια τρομερή πίεση και την ανάγκη να «σπρώξετε» έξω το παιδί. Όσο και αν επιθυμείτε να υπακούσετε στην «εντολή» αυτή του σώματος σας, πρέπει να συγκρατηθείτε, ώσπου να σας πει ο γιατρός ή η μαία ότι η διαστολή έχει φτάσει στο μέγιστο σημείο της. Όταν σας δώσουν το πράσινο φως, σημαίνει ότι μπορείτε να αρχίσετε τις εξωθήσεις. Το δεύτερο στάδιο έχει αρχίσει.Στο μεταξύ, ο γιατρός θα έρχεται κοντά σας τακτικά, για να παρακολουθεί την εξέλιξη της διαδικασίας. Όταν το κρίνει απαραίτητο, θα ελέγχει ηλεκτρονικά, με το μόνιτορ, τους καρδιακούς παλμούς του μικρού σας και τις συστολές της μήτρας.Όταν φτάσετε, λοιπόν, στο τέλος της πρώτης φάσης, θα έχουν περάσει ήδη αρκετές ώρες από τη στιγμή που ξεκίνησε η διαδικασία του τοκετού. Η απέραντη κούραση και η εξάντληση που θα σας κυριεύσουν είναι μια απόλυτα φυσιολογική συνέπεια της όλης προσπάθειας στο διάστημα αυτό. Δεν αποκλείεται να σας κυριεύσει μια αγωνία για την ασφάλεια του μωρού, αλλά και τη δική σας. Θα πιστέψετε, ίσως, ότι το στάδιο αυτό δεν θα τελειώσει ποτέ και ότι το μικρό σας δεν θα καταφέρει να γεννηθεί. Μπορεί να νιώθετε τόσο εξουθενωμένη και αποκομμένη, που να σκεφτείτε ότι δεν σας απομένει άλλο κουράγιο για να συνεχίσετε. Φυσικά, δεν θα καταθέσετε τα όπλα, ούτε θα πανικοβληθείτε, μπλοκάροντας έτσι τον τοκετό και αναγκάζοντας το γιατρό να παρέμβει. Θα βιώσετε αυτή την πολύτιμη και μοναδική εμπειρία χάρη στη δύναμη που κρύβεται μέσα σας και αναζητεί διεξόδους. Βασιστείτε στη δυνατότητα χαλάρωσης, στην ελεύθερη στάση του κορμιού και τη ρυθμική αναπνοή, για να πραγματοποιήσετε το μεγάλο σας όνειρο και να φέρετε στον κόσμο ένα γερό παιδί.Οι αναπνοές και οι τεχνικές χαλάρωσης, τις οποίες διδαχτήκατε στην ψυχοπροφυλακτική, θα γίνουν τώρα ένα εργαλείο προσαρμοσμένο στις τωρινές σας ανάγκες. Ακόμα και αν δεν τις εφαρμόσετε κατά γράμμα, θα σας προσφέρουν ανακούφιση. Θα πετύχετε, ωστόσο, πολλά περισσότερα, αν πλαισιώσετε τις ασκήσεις αυτές με ευχάριστες νοερές απεικονίσεις. Κάθε φορά που θα έρχονται οι πόνοι και θα αρχίζετε τις αναπνοές, να κλείνετε τα μάτια και να φαντάζεστε τη στιγμή που θα αντικρίσετε για πρώτη φορά το κεφαλάκι, τους ώμους, το σώμα, τα χεράκια και τα ποδαράκια του παιδιού σας. Να συλλογίζεστε ότι αυτό το τέλειο δημιούργημα που μεγάλωνε τόσους μήνες μέσα στο σώμα σας και προσπαθεί να βρει το δρόμο του προς την αγκαλιά σας. Να οραματίζεστε τη μαγική ώρα που θα νιώσετε την ανάσα του στο πρόσωπο σας και θα ακούσετε το πρώτο του κλάμα. Η όμορφη αυτή αίσθηση της πληρότητας και της προσμονής θα σας αναπτερώνει το ηθικό, θα πυροδοτεί την αντοχή σας και θα σας καθοδηγεί, ώστε να «συμπορευτείτε» με το μικρό σας στο δύσκολο ταξίδι του. Αλλωστε, στο πλευρό σας θα βρίσκονται συνέχεια ο σύντροφός σας και η μαία και θα σας βοηθούν να συνεχίζετε την προσπάθεια. Η αντοχή σας είναι τεράστια, αρκεί να το πιστέψετε, και η συμμετοχή του συντρόφου σας στην εμπειρία σας αυτή πολύτιμη. Ωστόσο, στην ιεροτελεστία αυτή της γέννησης θα χρειαστείτε δίπλα σας, ίσως περισσότερο από ποτέ άλλοτε, μια γυναίκα, μια φίλη, μια μεγάλη αγκαλιά. Και θα τη βρείτε στο πρόσωπο της μαίας. Όλες αυτές τις ώρες του πόνου, της γλυκιάς προσμονής και της εξάντλησης, η μαία σας θα βρίσκεται κοντά σας, παρακολουθώντας άγρυπνα την εξέλιξη του τοκετού. Θα σας ανακουφίζει την ώρα των συστολών, θα αναπνέει μαζί σας για να κρατάτε το ρυθμό, θα σας βοηθά στις μετακινήσεις και θα σας προτρέπει κάθε τόσο να ουρείτε. Θα αγγίζει την κοιλιά σας, θα μαντεύει πότε θα έλθει ο επόμενος πόνος και πόσο δυνατός θα είναι, θα σας σκουπίζει τον ιδρώτα από το πρόσωπο, θα σας τρίβει την πλάτη και τους γλουτούς, θα κάνει μασάζ στα πόδια σας, για να τα ξεκουράζει, θα τα ζεσταίνει φορώντας σας καλτσάκια, θα σας δροσίζει το στόμα με νερό, θα σας λιπαίνει τα χείλη, θα σας συμπαραστέκεται, όταν θέλετε να κάνετε εμετό. Πάνω από όλα, όμως, θα προσαρμόζεται στην ψυχική σας διάθεση, θα υπομένει τον εκνευρισμό σας, θα σας ακούει και θα σας κρατά στοργικά το χέρι.
Όταν η μαία και ο γιατρός διαπιστώσουν ότι ο τράχηλος έχει διασταλεί πλήρως, θα ξέρετε ότι σε μία με δύο ώρες (ο χρόνος συνήθως μειώνεται όταν δεν πρόκειται για την πρώτη γέννα) θα είστε πια μητέρα. Το στάδιο αυτό αποτελεί την κορύφωση του τοκετού, αφού ολοκληρώνεται με τη γέννηση του παιδιού, το οποίο έρχεται στον κόσμο με την ενεργή συμμετοχή σας. Όπως καταλαβαίνετε, είναι η πιο συγκλονιστική φάση όλης αυτής της επώδυνης όσο και υπέροχης διαδικασίας. Οι συσπάσεις της μήτρας γίνονται τώρα πιο ισχυρές και σε κάθε συστολή θα έχετε την τάση να σπρώχνετε το μικρό σας προς τα κάτω, ενώ θα χαλαρώνετε έως την επόμενη, η οποία θα έρχεται σε τρία λεπτά περίπου. Η εξώθηση είναι μια ενστικτώδης κίνηση, η οποία «υπαγορεύεται» από το ίδιο το μωρό, γιατί κατά την κάθοδό του πιέζει με το κεφαλάκι του το κάτω μέρος της πυέλου και το ορθό έντερο. Με τον τρόπο αυτό βοηθάτε τη μήτρα να «στείλει» το μικρό σας προς το φως της ζωής. Οι εξωθήσεις προκαλούν μεγάλη ένταση, αλλά όχι πόνο. Γίνονται, ωστόσο, πολύ πιο δύσκολες, αν είστε ξαπλωμένη ανάσκελα. Προσπαθήστε, λοιπόν, να βρείτε τη θέση που σας βολεύει περισσότερο, ζητώντας, αν θέλετε, τη συμβουλή του γιατρού και της μαίας. Καθίστε, έχοντας πίσω από την πλάτη σας μαξιλάρια, ενώ θα κρατάτε τα γόνατα σας, ή στηριχτείτε στα τέσσερα πάνω σε ένα στρώμα. Ξαπλώστε στο πλάι, ενώ η μαία ή ο σύντροφός σας θα σηκώνει το ένα σας πόδι ή καθίστε με ανοιχτά τα γόνατα στην αγκαλιά του συντρόφου σας, ακουμπώντας την πλάτη σας στο στήθος του. Αν προτιμάτε, σταθείτε όρθια, με τα γόνατα λυγισμένα, ενώ η μαία θα σας κρατά από πίσω, για να σας στηρίζει. Ένας άλλος τρόπος είναι να γονατίσετε στο κρεβάτι, αγκαλιάζοντας από τη μια μεριά τη μαία και από την άλλη το σύντροφο σας, ώστε να μπορείτε να σπρώχνετε με όλη σας τη δύναμη.Μόλις αισθανθείτε ότι αρχίζει η συστολή, θα παίρνετε δύο, τρεις βαθιές ανάσες ή περισσότερες και, κρατώντας την αναπνοή σας, θα σπρώχνετε με δύναμη προς τα έξω, προσπαθώντας, ταυτόχρονα, να χαλαρώνετε στην περιοχή της πυέλου και του πρωκτού και να «ανοίγετει» προς τα κάτω. Ο συγχρονισμός ανάμεσα στη σύσπαση της μήτρας και την πίεση που θα ασκείτε παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, γιατί μόνο έτσι η εξώθηση γίνεται σωστά. Ύστερα από κάθε συστολή θα βγάζετε όλο τον αέρα και θα ξεκουράζεστε, παραμένοντας εντελώς χαλαρή, ώστε να συγκεντρώνετε δυνάμεις για την εξώθηση που θα ακολουθήσει. Η συνεργασία της μαίας θα είναι και στο στάδιο αυτό πολύτιμη. Θα σας βοηθά, θα σας καθοδηγεί, θα σας υποδεικνύει την κατάλληλη στιγμή για να εξωθήσετε, θα σας εμψυχώνει και θα σας ενημερώνει για την εξέλιξη του τοκετού. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα, μη διστάζετε να τη ρωτάτε, γιατί όσα περισσότερα ξέρετε, τόσο πιο σωστά θα προσπαθείτε και τόσο πιο ενεργά θα συμβάλλετε στο «ταξίδι» του μικρού σας.Στο μεταξύ, το μωράκι σας κινείται προς τον κόλπο, ενώ εσείς αρχίζετε να κουράζεστε. Κάποια στιγμή θα αισθανθείτε την περιοχή του πρωκτού και του περινέου να τεντώνεται. Είναι σημάδι ότι το μικρό σας ετοιμάζεται να γεννηθεί. Το κεφαλάκι του αρχίζει τώρα να προβάλλει. Μπορείτε να το αισθανθείτε, αν απλώσετε το χέρι σας εκεί ή να το δείτε, αν ζητήσετε από τη μαία ή το σύντροφό σας να σας το δείξει σε ένα καθρέφτη. Δεν πρέπει να πιέζετε πια δυνατά. Ο γιατρός, ίσως, σας συστήσει να σταματήσετε εντελώς να εξωθείτε ή θα σας συμβουλέψει να σπρώχνετε πολύ απαλά, παίρνοντας μικρές γρήγορες ανάσες. Φροντίστε να είναι χαλαροί οι μυς του περινέου, γιατί έτσι το κεφαλάκι του παιδιού θα γλιστρήσει πιο εύκολα προς τα έξω, χωρίς να δημιουργηθεί μεγάλο σχίσιμο στους ιστούς του κόλπου. Στην περίπτωση που το σχίσιμο είναι μεγάλο, είναι πιθανό να σας κάνουν περινεοτομή. Μόλις βγει το κεφαλάκι του μωρού, η πιο δύσκολη φάση έχει πια περάσει. Το πρόσωπό του θα κοιτάζει προς το πάτωμα και το υπόλοιπο σώμα θα γλιστρήσει έξω: πρώτα ο ένας ώμος και ύστερα ο άλλος, πολύ εύκολα, χωρίς καλά καλά να το καταλάβετε. Το τέλειο αυτό πλασματάκι θα σας χαιρετίσει, ίσως, με ένα κλάμα που θα κρατήσει μερικά δευτερόλεπτα. Θα είναι κάπως μελανό, το κεφαλάκι του θα θυμίζει αβγό, από την πίεση κατά τη διαδρομή του μέσα από το γεννητικό κανάλι και θα είναι καλυμμένο από μια γαλακτώδη ουσία. Αν η αναπνοή του είναι κανονική (διαφορετικά η έλλειψη οξυγόνου μπορεί να προκαλέσει βλάβη στον εγκέφαλο), μπορείτε να το πάρετε αμέσως στην αγκαλιά σας, ενώ ακόμα είναι ενωμένο με τον ομφάλιο λώρο, ο οποίος μπορεί να κοπεί αργότερα, όταν το μωράκι σας θα αναπνέει καλά. Ο σύντροφός σας και εσείς θα το ζεστάνετε με τα χέρια σας, θα το σκεπάσετε με μια κουβέρτα και θα το αφήσετε να γαληνέψει πάνω στο σώμα σας, με μουσική υπόκρουση τους χαρούμενους χτύπους της καρδιάς σας και τα γλυκά λόγια, που θα του ψιθυρίζετε. Είναι η στιγμή της έκστασης και της ανείπωτης ευτυχίας, που ουσιαστικά σας χρίζει γονείς. Ο ομφάλιος λώρος, ο οποίος είναι συνδεμένος με τον πλακούντα, ύστερα από λίγο θα δεθεί, θα πιαστεί σε δύο σημεία με λαβίδες και θα κοπεί σε απόσταση λίγων εκατοστών από τον αφαλό του παιδιού. Ύστερα από λίγες μέρες, θα ξεραθεί και θα πέσει μόνος του.Αν σκοπεύετε να θηλάσετε, δώστε όσο πιο γρήγορα μπορείτε την ευκαιρία στο μικρό σας να ακουμπήσει το στόμα του στο στήθος σας, για να αρχίσει να βυζαίνει. Η επαφή του αυτή με τις θηλές αμέσως μετά τη γέννηση θα αποδειχτεί αργότερα ευεργετική για το θηλασμό, ενώ θα βοηθήσει και τις συσπάσεις της μήτρας.
Ύστερα από ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα, θα αισθανθείτε μια ακόμα συστολή, που όμως δεν θα σας προκαλέσει πόνο. Γίνεται για να αποκολληθεί ο πλακούντας από το τοίχωμα της μήτρας. Αυτό το όργανο, θα σας φανεί σαν ένα κομμάτι συκώτι. Υπήρξε το θαυμαστό και υπερπαραγωγικό εργαστήρι, το οποίο επί εννέα ολόκληρους μήνες εξασφάλιζε θρεπτικά συστατικά και οξυγόνο στο μικρό σας, μεταμορφώνοντάς το από ένα μπαλάκι αόρατο στο μάτι, σε ένα τέλεια πλασμένο ανθρωπάκι. Ενώ εσείς θα νανουρίζετε το μικρούλι σας στην αγκαλιά σας, ο γιατρός θα καθαρίζει και θα ράβει κάθε σχίσιμο που προκλήθηκε στον κόλπο.H τρίτη αυτή φάση διαρκεί από πέντε λεπτά έως μισή ώρα. Το θαύμα του τοκετού έχει πια ολοκληρωθεί. Είστε τώρα μητέρα και έχετε μόλις βιώσει μια μοναδική εμπειρία σε όλη της την ένταση και σε όλο της το μεγαλείο. Το ανεπανάληπτο αυτό γεγονός δεν σας χάρισε μόνο πληρότητα, συγκίνηση, ψυχική ευφορία, αυτοπεποίθηση και ένα συναρπαστικό ισόβιο ρόλο, αλλά σας αποκάλυψε και τους θησαυρούς της δύναμης και της επιμονής που υπάρχουν μέσα σας. health.in.gr
![Άκρως Ζωδιακό: Τα Do’s και Don’ts στα ζώδια σήμερα [Κυριακή 07.12.2025]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/milky-way-4006343_1920-1-315x220.jpg)
![Άκρως Ζωδιακό: Τα Do’s και τα Don’ts της εβδομάδας [07.12 – 13.12.2025]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/1c373180-a9ef-4b01-b85d-bb8464b3179f-129x85.jpeg)
![Άκρως Ζωδιακό: Τα Do’s και τα Don’ts της εβδομάδας [07.12 – 13.12.2025]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/1c373180-a9ef-4b01-b85d-bb8464b3179f-315x220.jpeg)
![Σκάφος του Λιμενικού προσέκρουσε σε βράχια στην είσοδο του λιμανιού Βόλου [Εικόνες]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/ImgSrc-1-315x220.jpeg)
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442