Citroen DS3 1.6 THP vs Alfa Romeo MiTo 1.4 QV: Σε λευκό φόντο…

Γιάννης Αδάναλης

Υπό κανονικές συνθήκες θα μιλούσαμε για δύο φιλήσυχα αυτοκίνητα πόλης, που συνηθίζουν να «βγάζουν το ψωμί» τους, συνδυάζοντας τη μέγιστη δυνατή ευκολία χρήσης με το εξαιρετικά προσιτό προφίλ τους.

Τόσο στην περίπτωση του αστραφτερού Citroen DS3, όσο και σε αυτή της «μικρής» αλλά ιδιαίτερα ουσιαστικής Alfa Romeo, δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε σύνθετες, κατασκευές.

Το αντίθετο, μάλιστα, καθώς η σύγχρονη DS βασίζεται στο νέο C3, ενώ το γενεαλογικό δέντρο της MiTo οδηγεί στο μέχρι σήμερα γνωστό Grande Punto της Fiat.

Όπως και να έχει δύο υπερτροφοδοτούμενοι κινητήρες αρκούν για να αλλάξουν τα δεδομένα μιας σύγκρισης, μεταθέτοντας το ενδιαφέρον από την κατανάλωση καυσίμου και τις εκπομπές CO2 σε πιο παραδοσιακές πτυχές της αυτοκίνησης.

Πριν φτάσουμε, ωστόσο, στο σημείο να απομονώσουμε τις δυνατότητες των δύο αυτοκινήτων στην άσφαλτο θα πρέπει πρώτα να ορίσουμε τις σχεδιαστικές τους ιδιαιτερότητες, όπως αυτές δηλώνονται στις κορυφαίες εκδόσεις τους.

Για το γαλλικό super mini η ιδέα της πλήρους εξατομίκευσης του αποκλειστικά τρίθυρου αμαξώματος δεν έμεινε αυτή τη φορά στα χαρτιά.

Ακόμη και αν το αισθητικό αποτέλεσμα διχάζει -ο συνδυασμός της γαλάζιας οροφής με τις λευκές ζάντες αλουμινίου και το κατάλευκο αμάξωμα δεν είναι ότι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί- κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την εκκεντρικότητά του.

Άλλωστε τα κάθετα φωτιστικά σώματα ημέρας τεχνολογίας LED και το χαρακτηριστικό μεταλλικό «πτερύγιo» που αναπτύσσεται στην κεντρική κολόνα αποκαλύπτει την πρόθεση του κατασκευαστή να διαφοροποιηθεί.

Στο ιταλικό στρατόπεδο η φιλοσοφία είναι διαφορετική. Οι γραμμές της MiTo δεν προκαλούν με εφήμερες σχεδιαστικές εξάρσεις κινδυνεύοντας να χαρακτηριστούν ξεπερασμένες μόλις ο ενθουσιασμός του νέου ή του διαφορετικού καταλαγιάσει.

Τα κυκλικά φωτιστικά σώματα του πίσω τμήματος κοιτούν με νοσταλγία στο παρελθόν, αδιαφορώντας για τις τυχοδιωκτικές πρακτικές του ανταγωνισμού, την ίδια στιγμή που το παρουσιαστικό του μπροστινού τμήματος κατακτά με ευκολία το τίτλο του διαχρονικού.

Έχοντας καταλήξει πως η MiTo είναι αυτή που κάνει τη διαφορά, σε επίπεδο σχεδίασης τουλάχιστον, οι εικόνες από το εσωτερικό των δύο αυτοκινήτων έρχεται να ανατρέψει τα δεδομένα.

Ως μια άλλη DS, το «μικρό» Citroen δεν έχει αρκεστεί στο premium περιτύλιγμα ενός καλοβαλμένου αυτοκινήτου πόλης, αναδεικνύοντας με κάθε ευκαιρία τις πραγματικές δυνατότητες της γαλλικής σχολής.

Η άριστη διαχείριση των διαθέσιμων χωρών συνδυάζεται αρμονικά με την εξαιρετικά εύστοχη επιλογή των υλικών όπως άλλωστε και με το ευφάνταστο σχεδιασμό του πίνακα οργάνων.

Χωρίς ευχάριστες ή δυσάρεστες εκπλήξεις θα ροκανίσεις την ώρα σου στο εσωτερικό της MiTo, καθώς σε αυτήν την περίπτωση οι Ιταλοί δεν θέλησαν να ρισκάρουν, στην προσπάθειάς τους ένα εξασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές, ποιοτικά, αποτέλεσμα.

Από την άλλη, το… λαμπρό εξοπλιστικό παράδειγμα της μικρότερης ever Alfa Romeo ακολουθείται χωρίς ιδιαίτερες παραλλαγές από το γαλλοθρεμμένο τετράτροχο, επιβεβαιώνοντας το γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με τις κορυφαίες εκδόσεις των αυτοκινήτων.{{{ moto }}}

Αλλωστε, σε προτάσεις της κατηγορίας που ξεπερνούν τα 20.000 ευρώ δεν χωρούν ελλείψεις και αυτό φαίνεται πως το γνωρίζουν καλά τόσο οι Γάλλοι όσο και οι Ιταλοί.

Όπως και να έχει, το βασικό ερώτημα παραμένει. Αρκεί ο πλούσιος εξοπλισμός για να προσφέρει στον υποψήφιο αγοραστή της ισχυρότερης MiTo ή του υπερτροφοδοτούμενου DS3 ένα αδιάψευστο άλλοθι;

Σίγουρα όχι. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο αργά ή γρήγορα καλείσαι να αποδείξεις πως η πραγματική αξία των δύο αυτοκινήτων δεν εξαργυρώνεται στις καλοσχεδιασμένες μεταλλικές επιφάνειες των αμαξωμάτων τους αλλά στην άσφαλτο.

Όλα δείχνουν να συνηγορούν σ’ αυτό. Οι υπερτροφοδοτούμενοι κινητήρες, οι εντυπωσιακοί -σε μέγεθος και σε σχεδίαση- τροχοί, οι αναρτήσεις, ακόμη και τα ηλεκτρονικά βοηθήματα που στη συγκεκριμένη περίπτωση υποτάσσονται στις ορέξεις του οδηγού.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή, αναζητώντας την «πηγή του κακού» και στα δύο φιλόδοξα supermini. Για το DS3 τα πράγματα είναι λίγο-πολύ ξεκάθαρα.

Το μοτέρ των 1,6 λίτρων, το οποίο συνδυάζει την παρουσία του υπερσυμπιεστή καυσαερίων με την τεχνολογία του άμεσου ψεκασμού καυσίμου, αποδίδοντας 156 ίππους και 240 Nm ροπής, μας είναι ήδη γνωστό.

Αποτέλεσμα της συνεργασίας του γαλλικού ομίλου PSA με την BMW συνεχίζει να εντυπωσιάζει με την απόδοση και την πολιτισμένη λειτουργία του, δημιουργώντας κάθε φορά τις προϋποθέσεις για μια διάκριση.

Στις αναγνωρισμένες δυνατότητες του 1.600άρη κινητήρα απαντά το εξαιρετικό – για τα δεδομένα της Citroen και γενικότερα του ομίλου- μηχανικό κιβώτιο των έξι σχέσεων.

Έχοντας κρατήσει τις απαραίτητες αποστάσεις από το βεβαρημένο παρελθόν της φίρμας στον συγκεκριμένο τομέα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τον ανταγωνισμό.

Στην αντίπερα όχθη, η ισχυρότερη -μέχρι σήμερα- ΜiTo, εξοπλίζεται με τον αναβαθμισμένο κινητήρα των 1.368 κ.εκ., γνωστό από την παρουσία του και στην έκδοση των 155 ίππων.

Η επιπλέον ισχύ και η σαφέστατα περιορισμένη κατανάλωση καυσίμου οφείλεται στην ύπαρξη ενός νέου ηλεκτρο-υδραυλικού συστήματος διαχείρισης των βαλβίδων εισαγωγής που η ιταλική φίρμα ονομάζει MultiAir.

Παράλληλα το σύστημα start&stop μας υπενθυμίζει ότι πέρα από εκδόσεις και επιδόσεις, η MiTo παραμένει ένα αυτοκίνητο πόλης, ενώ η πασιφανής… δυστοκία του εξατάχυτου κιβωτίου βεβαιώνει ότι σε μια ιταλική κατασκευή τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο.

Για τους λάτρεις των αριθμών το βραχύ προβάδισμα που διατηρεί η MiTo στους χρόνους επιτάχυνσης –τα 100 χλμ./ώρα έρχονται από στάση σε 7,5 δευτερόλεπτα αντί για τα 7,6 του DS3- δεν αρκεί για την ανάδειξη του νικητή.

Αντίθετα η υποδειγματική διαχείριση της παραπανίσιας ισχύος πείθει, προσφέροντας την απαιτούμενη, για τη συνέχεια, αυτοπεποίθηση.

Από τη στιγμή που θα επιλέξεις μέσω του «DNA» το δυναμικότερο πρόγραμμα οδηγήσεις, η «μικρή» Alfa Romeo καταργεί οποιαδήποτε αναστολή βασάνιζε μέχρι τώρα το πίσω μέρος του εγκεφάλου σου.

Η υποβοήθηση του συστήματος διεύθυνσης περιορίζεται, η λειτουργία του κινητήρα μεταβάλλεται αποκτώντας εκρηκτικά αντανακλαστικά, οι ηλεκτρονικά ελεγχόμενες αναρτήσεις (προαιρετικός εξοπλισμός) σκληραίνουν τη στάση τους απέναντι στο οδόστρωμα και το ESP χωρίς να απενεργοποιείται κάνει τα «στραβά μάτια» στις εσκεμμένες ή μη αποσταθεροποιήσεις του πίσω άξονα.

Το δικό τους ρόλο διεκδικούν οι τροχοί των 18 ιντσών, όπως άλλωστε και το αναβαθμισμένο σύστημα πέδησης το οποίο καλείται να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις της Quadrifoglio Verde.

Έχοντας αποκομίσει τις καλύτερες δυνατές εντυπώσεις από την αναμέτρηση της MiTo με την ελληνική άσφαλτο, η συμβίωση με το DS3 οδηγεί σε αναπόφευκτες εντάσεις.

Το πρώτο σημείο τριβής με την κατασκευαστική λογική που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια η γαλλική φίρμα, εντοπίζεται στο ηλεκτρικά υποβοηθούμενο σύστημα διεύθυνσης.

Η έλλειψη πληροφόρησης σε αστικές συνθήκες δεν προβληματίζει, στο επαρχιακό δίκτυο ωστόσο γίνεται απογοητευτική, από τη στιγμή μάλιστα που θα θελήσεις να αξιοποιήσεις τις δυνατότητες του κινητήρα και του πλαισίου.

Αναζητώντας το κάτι παραπάνω, πέρα από την αμηχανία που σου προκαλεί το ηλεκτρικό τιμόνι των 3,1 στροφών από άκρη σε άκρη, έχεις να αντιμετωπίσεις και τη νευρικότητα με την οποία υποδέχονται την πλήρη απενεργοποίηση του ESP ο μπροστινός και ο πίσω άξονας.

Η έντονα υποστροφική συμπεριφορά τις περισσότερες φορές μεταφράζεται σε υπερστροφή, την οποία καλείσαι να αντιμετωπίσεις μαντεύοντας την ακριβή θέση των μπροστινών τροχών.

Ανεπιτυχής, ωστόσο, είναι και η διαχείριση των ανωμαλιών του οδοστρώματος, καθώς οι κραδασμοί που περνούν στο εσωτερικό μαρτυρούν την αδυναμία της γαλλικής φίρμας να διατηρήσει τις ισορροπίες στη συμπεριφορά του αυτοκινήτου.

Παρότι η MiTo των 170 ίππων είναι αυτή που στα χαρτιά διαθέτει τις πιο εξεζητημένες προδιαγραφές, η συμπεριφορά του υπερτροφοδοτούμενου DS 3 είναι αυτή που αφήνει αναπάντητα ερωτήματα για τον ακριβή προσανατολισμό ενός αυτοκινήτου που αντιμετωπίζει αμήχανα τον τίτλο του ισχυρότερου στη νεοσύστατη γκάμα του μικρού Citroen.

auto.in.gr