Οικογενειακό ιστορικό και πρόσληψη βάρους προβλέπουν την πορεία της ανορεξίας
Νέα Υόρκη: Ευρωπαίοι επιστήμονες αναγνώρισαν πέντε βασικούς παράγοντες που βοηθούν στην πρόγνωση του αν το άτομο με νευρογενή ανορεξία θα χρειαστεί να ξαναεισαχθεί για νοσηλεία μετά την υποβολή του σε ενδονοσοκομειακή αγωγή για την διατροφική διαταραχή.
Νέα Υόρκη: Ευρωπαίοι επιστήμονες αναγνώρισαν πέντε βασικούς παράγοντες που βοηθούν στην πρόγνωση του αν το άτομο με νευρογενή ανορεξία θα χρειαστεί να ξαναεισαχθεί για νοσηλεία μετά την υποβολή του σε ενδονοσοκομειακή αγωγή για την διατροφική διαταραχή.
Η κακή πρόσληψη βάρους κατά την αρχική εισαγωγή στο νοσοκομείο και ο χαμηλός Δείκτης Μάζας Σώματος κατά την εξαγωγή από το νοσοκομείο, προβλέπουν με βεβαιότητα κατά πόσο ο ασθενής θα χρειαστεί ή όχι επαναληπτική ενδονοσοκομειακή φροντίδα.
Μάλιστα οι ασθενείς με αλκοολικό πατέρα, αυτοί με διαταραγμένη σίτιση κατά την βρεφική ηλικία ή αυτοί που έχουν εμπλακεί σε υπερβολική σωματική άσκηση για τον έλεγχο του βάρους έχουν επίσης διπλάσιες πιθανότητες να χρειαστούν και πάλι εισαγωγή στο νοσοκομείο.
Όπως αναφέρεται στο International Journal of Eating Disorder πολλά άτομα με νευρογενή ανορεξία χρειάζονται επαναληπτική ενδονοσοκομειακή φροντίδα και υπάρχουν στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η σύντομη παραμονή στο νοσοκομείο και η κακή πρόσληψη βάρους κατά το εξιτήριο μπορεί να συντελούν στην ανάγκη επανα-εισαγωγής για νοσηλεία.
Ο Δρ Χανς-Κριστόφ Στέινχάουσερ από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης στην Ελβετία διερεύνησαν περαιτέρω τους παράγοντες που ίσως προβλέπουν την επανα-εισαγωγή στο νοσοκομείο θέτοντας υπό ιατρική παρακολούθηση 212 ασθενείς που είχαν εισαχθεί σε νοσοκομεία του πρώην Ανατολικού και Δυτικού Βερολίνου, της Σόφιας στην Βουλγαρία και του Βουκουρεστίου στη Ρουμανία. Οι ασθενείς ήταν 10-18 ετών κατά την πρώτη τους εισαγωγή στο νοσοκομείο. Κατά την παρακολούθηση που διήρκεσε κατά μέσο όρο 8,3 χρόνια, περίπου το 45% των ασθενών χρειάστηκε εκ νέου εισαγωγή για νοσηλεία.
Το οικογενειακό ιστορικό ανορεξίας, η ύπαρξη αλκοολικού πατέρα, η διατροφική διαταραχή στη βρεφική ηλικία, η υπερδραστηριότητα, η χαμηλή αύξηση βάρους κατά την πρώτη νοσηλεία και ο χαμηλός ΔΜΣ κατά την πρώτη εξαγωγή από το νοσοκομείο συσχετίστηκαν με αυξημένο κίνδυνο επανά-εισαγωγής στο νοσοκομείο.
Χρησιμοποιώντας τους πέντε αυτούς παράγοντες (εκτός από το οικογενειακό ιστορικό ανορεξίας), οι ερευνητές κατάφεραν να προβλέψουν κατά πόσο το 69% των ασθενών θα χρειαζόταν επανά-εισαγωγή ή όχι. Οι ασθενείς που είχαν επανειλημμένες εισαγωγές είχαν χειρότερο μακροχρόνιο αποτέλεσμα, όπως και πιο επίπονα ψυχολογικά προβλήματα.
Είναι πιθανόν ο πατρικός αλκοολισμός και το οικογενειακό ιστορικό νευρογενούς ανορεξίας να είναι ενδείξεις γενετικής προδιάθεσης σε πιο σοβαρή εκδήλωσης της διατροφικής διαταραχής.
Ενώ λοιπόν τα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σημασία της επαρκούς πρόσληψης βάρους κατά τη διάρκεια της νοσηλείας για την επιτυχία της θεραπείας, επίσης τονίζουν ότι από μόνη της η αύξηση του βάρους δεν είναι αρκετή για να κρατήσει τους πάσχοντες από νευρογενή ανορεξία εκτός νοσοκομείου.
![Αγρότες: Η στιγμή που άνδρας των ΜΑΤ πετάει δακρυγόνα στο πλήθος στην Πάτρα [βίντεο]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/image-1-130x85.jpg)
![Άκρως Ζωδιακό: Τα Do’s και Don’ts στα ζώδια σήμερα [Πέμπτη 11.12.2025]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/colton-sturgeon-6FQuEH9mcNk-unsplash-315x220.jpg)
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442