Η εικόνα έκανε τον γύρο του κόσμου: ο Κριστιάνο Ρονάλντο πλάι στον Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, χαμογελαστοί, σαν παλιοί γνώριμοι. Για πρώτη φορά μετά το 2009, ο Πορτογάλος σταρ πάτησε ξανά αμερικανικό έδαφος, συνοδεύοντας τη σαουδαραβική αντιπροσωπεία του Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν. Ο άλλοτε ηγέτης της Ρεάλ Μαδρίτης και σήμερα αστέρας της Al-Nassr βρέθηκε τιμώμενος καλεσμένος του προέδρου των ΗΠΑ.

Οι φωτογραφίες και τα βίντεο δημοσιεύτηκαν από τη Maison Blanche στα κοινωνικά δίκτυα με λεζάντα «Δύο GOATs – CR7 x 45/47». Το μήνυμα έγινε viral, με εκατομμύρια likes και σχόλια από διάσημους ποδοσφαιριστές. Το επικοινωνιακό κέρδος ήταν τεράστιο. Όμως, στην πατρίδα του Ρονάλντο, οι αντιδράσεις ήταν έντονες.

Για πολλούς Πορτογάλους, ο άνθρωπος που μεγάλωσε φτωχός στη Μαδέρα και κατέκτησε τον κόσμο, φάνηκε να προδίδει τις αξίες του για χάρη πολιτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων. Ο Τραμπ και ο μπιν Σαλμάν θεωρούνται από μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινότητας αμφιλεγόμενες προσωπικότητες – ο ένας για τη στάση του απέναντι στη Γάζα, ο άλλος για το σκοτεινό παρασκήνιο στη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι και τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Σαουδική Αραβία.

Οι αντιδράσεις στα πορτογαλικά μέσα ποικίλλουν. Ενώ ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Μαρσέλου Ρεμπέλου ντε Σόουζα απέφυγε να σχολιάσει την ουσία, περιοριζόμενος να τονίσει το «παγκόσμιο κύρος» του Ρονάλντο, δημοσιογράφοι και σχολιαστές ήταν πιο αυστηροί. Ο αναλυτής Ζουάου Νούνο Ασουνσάου της τηλεόρασης SIC σημείωσε ότι «ο Ρονάλντο δεν είχε ανάγκη να συνδέσει το όνομά του με κυβερνήσεις που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Ακόμη πιο σκληρή στάθηκε η μη κυβερνητική οργάνωση Amnesty International, εκφράζοντας την απογοήτευσή της: «Ο Ρονάλντο αποτελεί πρότυπο για εκατομμύρια νέους. Περιμέναμε να χρησιμοποιήσει τη φωνή του για να στηρίξει τα ανθρώπινα δικαιώματα, όχι να γίνει εργαλείο μιας προσεκτικά σκηνοθετημένης προπαγάνδας».

Η επίσκεψη στη Ουάσινγκτον, αντί να ενισχύσει τη φήμη του Πορτογάλου σούπερ σταρ, άνοιξε πληγές στη σχέση του με τους συμπατριώτες του. Για πολλούς, δεν ήταν ζήτημα πολιτικής, αλλά αξιών. Ο ποδοσφαιριστής που για χρόνια συμβόλιζε το πάθος, την επιμονή και τη λαμπρότητα του πορτογαλικού ονείρου, φάνηκε να μετατρύπεται –έστω και προσωρινά– σε μέρος ενός διεθνούς θεάτρου ισχύος.

Ίσως, όπως σχολίασε ο Ασουνσάου, «οι άνθρωποι να ξεχνούν εύκολα». Όμως η σκιά αυτής της φωτογραφίας θα παραμείνει – ως υπενθύμιση ότι ακόμη και οι πιο λαμπρές καριέρες μπορούν να σκοντάψουν εκεί όπου η δόξα συναντά την πολιτική.

Ειδήσεις Σήμερα: