Στο τέλος, πέθανε με ένα κλαψούρισμα. Τελικά, όλοι γνώριζαν ότι η αποκαλούμενη «υγειονομική ζώνη» – το «Cordon sanitaire» που λένε οι Γάλλοι – (ή Brandmauer – «τείχος προστασίας» για τους γερμανόφωνους) δεν ήταν ούτε ζώνη ούτε ιδιαίτερα υγιεινή και πολύ λιγότερο… «πυρασφαλής».

Για πολλούς στις Βρυξέλλες, η απόφαση της Πέμπτης από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) να συνεργαστεί με την ακροδεξιά για πρώτη φορά στη νομοθεσία, προκειμένου να ανατραπεί μια σειρά επαχθών κανονισμών για το περιβάλλον και τα ανθρώπινα δικαιώματα, σηματοδότησε τη διέλευση του Ρουβίκωνα.

«Είναι μια μαύρη μέρα για την ευρωπαϊκή δημοκρατία», δήλωσε ο Ρενέ Ρεπάσι, Γερμανός σοσιαλιστής βουλευτής. «Υπνοβατούμε για να παραβιάσουμε ένα ταμπού, το αποτέλεσμα του οποίου είναι απρόβλεπτο».

Ωστόσο, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τα εξής δεδομένα, όπως αναλύει το Euractiv: Πρώτον, αν οι σοσιαλιστές ήθελαν πραγματικά να αποτρέψουν το σπάσιμο των ταμπού και την «υπνοβασία» για παραβιάσεις, θα μπορούσαν απλώς να είχαν σφυρηλατήσει έναν συμβιβασμό με το ΕΛΚ.

Δεν το έκαναν για έναν απλό λόγο: Η κεντροαριστερά έχει τόσο απηυδήσει από την «υγειονομική ζώνη» όσο κανείς. Σε μια εποχή αυξανόμενης πόλωσης, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να ενώσει κανείς την αριστερή πλευρά του πολιτικού φάσματος από το να απεικονίσει την κεντροδεξιά ως δειλούς οπορτουνιστές που δεν θα σταματήσουν σε τίποτα, συμπεριλαμβανομένης της συνεργασίας με εξτρεμιστές, στην επιδίωξη της ατζέντας τους.

Ένα καλό παράδειγμα αυτού είναι η Ισπανία, όπου το βασικό μήνυμα των σοσιαλιστών του πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ ήταν εδώ και καιρό πως η ψήφος για την κεντροδεξιά (Partido Popular) είναι στην πραγματικότητα ψήφος για την ακροδεξιά (Vox).

Αυτό δεν σημαίνει, βεβαίως, ότι η ακροδεξιά δεν αποτελεί κίνδυνο για τους δημοκρατικούς κανόνες. Η πρόσφατη ιστορία της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και των Ηνωμένων Πολιτειών το έχει καταστήσει απολύτως σαφές. Ωστόσο, όταν μεγάλα τμήματα ενός πληθυσμού ψηφίζουν υπέρ αυτών των δυνάμεων, όπως συμβαίνει σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης – συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και της Γερμανίας – η άρνηση συνεργασίας μαζί τους ενισχύει ακόμη περισσότερο την απήχησή τους στους πολίτες.

Κάτι που συμβαίνει ξεκάθαρα στη Γερμανία, όπου η πεισματική επιμονή των Χριστιανοδημοκρατών στη διατήρηση ενός «τείχους προστασίας» (σ.σ. αν και – να θυμίσουμε – ο καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς δεν ήταν αρνητικός προεκλογικά, κάτι που απεφεύχθη μετά την «πυροσβεστική» παρέμβαση της Άνγκελα Μέρκελ) βοήθησε να ωθήσει την ακροδεξιά AfD «Εναλλακτική για τη Γερμανία» στην πρώτη θέση, σύμφωνα με μια σειρά πρόσφατων εθνικών δημοσκοπήσεων.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα γεγονότα αυτής της εβδομάδας θα πρέπει να θεωρούνται λιγότερο ως αιτία θρήνου παρά ως μια πολύ καθυστερημένη αναγνώριση της πραγματικότητας.

Η πύλη των ναρκωτικών στην Ευρώπη

Την ίδια ώρα, χιλιάδες εμπορευματοκιβώτια φορτίου προσγειώνονται καθημερινά στο λιμάνι της Αμβέρσας-Μπριζ, ενώ το περιεχόμενό τους αποστέλλεται γρήγορα σε όλη την Ευρώπη. Αλλά τις ίδιες συγκοινωνιακές οδούς που καθιστούν το λιμάνι κεντρικό στις εισαγωγές της ΕΕ εκμεταλλεύονται και οι έμποροι ναρκωτικών, καθιστώντας το ως τον κύριο αγωγό κοκαΐνης, ηρωίνης και συνθετικών ναρκωτικών.

Η αποτυχία να καταπολεμηθεί αυτό και η αξιοσημείωτη αύξηση της βίας που σχετίζεται με τα ναρκωτικά, η οποία έχει σαρώσει τη χώρα, οδήγησε έναν δικαστή να δηλώσει ότι το Βέλγιο κινδυνεύει να γίνει «ναρκοκράτος» – μια δήλωση που επηρέασε μεγάλο μέρος του κοινού.

Οι τοπικές αρχές έχουν εντείνει σημαντικά τις προσπάθειες για να διαταράξουν τις αλυσίδες εφοδιασμού, οδηγώντας σε κατασχέσεις ρεκόρ, ακόμη και απαιτώντας από τη χώρα να επενδύσει σε μεγαλύτερες εγκαταστάσεις αποτέφρωσης. Αλλά καθώς ο αριθμός των πυροβολισμών συνεχίζει να αυξάνεται – όχι μόνο στην πόλη της Αμβέρσας αλλά και στις Βρυξέλλες – υπάρχει μια αυξανόμενη συναίνεση ότι η διακίνηση ναρκωτικών είναι ένα πρόβλημα μεγαλύτερο από το Βέλγιο, το οποίο θα απαιτήσει συντονισμό με τους Ευρωπαίους εταίρους για να εξαλειφθεί.

Από τότε που έγινε εισαγγελέας των Βρυξελλών πέρυσι, ο Julien Moinil έχει αφοσιωθεί στη μείωση της εγκληματικότητας στα ναρκωτικά. «Δέκα ή είκοσι χρόνια χαλαρότητας δεν μπορούν να διορθωθούν από τη μια μέρα στην άλλη», προειδοποίησε πρόσφατα.

Καθυστέρηση κανόνων και «πράσινες business»

Παράλληλα, η συζήτηση γύρω από τους κανόνες της ΕΕ κατά της αποψίλωσης των δασών έφτασε σε ένα κομβικό σημείο, καθώς η Γερμανία ενέκρινε καθυστέρηση ενός έτους, καθιστώντας την σε ισχύ από τον Δεκέμβριο του 2026 και όχι από τον επόμενο μήνα. Η νομοθεσία – η οποία θα απαιτούσε από τους εισαγωγείς κακάο, καφέ, φοινικέλαιου, βοοειδών, ξυλείας και καουτσούκ να αποδείξουν ότι τα προϊόντα τους δεν συνδέονται με την αποψίλωση των δασών – θα μπορούσε να τροποποιηθεί ακόμη περισσότερο, καθώς χώρες της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, πιέζουν να την επανεξετάσουν τον Απρίλιο.

Το Βερολίνο υποστηρίζει επίσης την απλούστευση της Κομισιόν για τους μικρούς αγρότες και τους δασοκόμους στην ΕΕ, αλλά προχωρά ένα βήμα παραπέρα, πιέζοντας για ελαφρύτερες απαιτήσεις για «μεικτές επιχειρήσεις» – για παράδειγμα, ξενοδοχεία που έχουν παράλληλα και δασικές δραστηριότητες.

Θα… προσγειωθεί απότομα το FCAS;

Εν τω μεταξύ, το Future Air Combat System, το οποίο θα δει την Γερμανία και την Γαλλία να ενώνουν τις δυνάμεις τους για την ανάπτυξη του μαχητικού αεροσκάφους επόμενης γενιάς της Ευρώπης, έχει κατακλυστεί από διαφωνίες μεταξύ των ηγετών του κλάδου, καθώς ο Γάλλος κατασκευαστής Dassault απείλησε να προχωρήσει το έργο χωρίς τη γερμανική Airbus Defence.

Το ρήγμα μεταξύ των δύο εργολάβων έχει μεγαλώσει, καθώς ο Γερμανός εργολάβος έχει εκφράσει την απογοήτευσή του για την Dassault, η οποία θέλει να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην ανάπτυξη του τζετ, αποκλείοντας πιθανώς την Airbus Defense από τη λήψη αποφάσεων.

Το επιχείρημα έγινε αντιληπτό από τον υπουργό Άμυνας της Γαλλίας, ο οποίος είπε ότι η Γερμανία δεν έχει την τεχνογνωσία για να αναπτύξει το δικό της τζετ. Τα σχόλιά της δημιούργησαν περαιτέρω αμφιβολίες για το μέλλον του έργου.

Η Γερμανία κάνει πίσω στη χρηματοδότηση του κλίματος

Τέλος, μετά από 15 ώρες εξαντλητικών ολονύχτιων συνομιλιών για τον προϋπολογισμό, το Βερολίνο έριξε μια «βόμβα» στο Μπελέμ της Βραζιλίας, όπου βρίσκεται σε εξέλιξη η ετήσια σύνοδος Cop30 για το κλίμα – μειώνοντας τη χρηματοδότηση.

Τα χρήματα από τα έθνη που πλούτισαν πουλώντας ορυκτά καύσιμα, τα οποία πηγαίνουν στις αναπτυσσόμενες χώρες, είναι ένα βασικό θέμα στις συνομιλίες κάθε χρόνο – με τη Γερμανία να περικόπτει και την επίτευξη νέας συμφωνίας ύψους 300 δισεκατομμυρίων ευρώ έως το 2035 να απομακρύνεται ακόμη περισσότερο.

Ειδήσεις Σήμερα: