Ήταν 7 Ιουνίου 2017 όταν ο Φοίβος Δεληβοριάς υλοποίησε ένα όνειρο χρόνων και δημιούργησε στην Αθήνα ένα σύγχρονο αναψυκτήριο. Η «Ταράτσα του Φοίβου» απέκτησε σάρκα και οστά και με καταφύγιο την Ιερά Οδό στην αρχή και το Θέατρο Άλσος αργότερα μας κρατάει παρέα τα καλοκαίρια εννέα χρόνια τώρα.

Δεκάδες καλεσμένοι, θεατρικά νούμερα, ντουέτα έκπληξη, ταχυδακτυλουργικά κόλπα και κυρίως πολύ κέφι και κριτική της επικαιρότητας έδιναν κάθε χρόνο ρυθμό στη νυχτερινή καλοκαιρινή Αθήνα.

Ο Φοίβος άφησε για λίγο πίσω την δική του τραγουδοποιία και έστησε κάτι που θύμιζε περισσότερο τη Μάντρα του Αττίκ, παρά συναυλία της σύγχρονης εποχής. Το εγχείρημα στην αρχή ξένισε. Μάγοι, μπουρλέσκ, επιθεωρησιακά νούμερα κρατούσαν το ενδιαφέρον του κοινού με τα τραγούδια του Δεληβοριά να καταλαμβάνουν ελάχιστο χρόνο από το πρόγραμμα και να λειτουργούν περισσότερο ως (μουσικές) «γέφυρες» ανάμεσα στα υπόλοιπα νούμερα.

Με τον Θάνο Αλευρά σταθερό συνοδοιπόρο και όλη την αφρόκρεμα της ελληνικής μουσικής να τον εμπιστεύεται ο Φοίβος δεν τα παράτησε όταν η πρώτη του προσπάθεια δεν στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία. Επέμεινε και πέτυχε.

Η Ταράτσα άλλαξε αρκετά μορφή με τα χρόνια. Προσαρμόστηκε, εξελίχτηκε, άνοιξε την ομπρέλα της σε όλο και μεγαλύτερο κοινό και έφτασε το 2025 και κλείνει πανηγυρικά (ίσως για πάντα, ποιος ξέρει) μετά από αλλεπάλληλα sold out.

Έχοντας μια κρυφή ελπίδα η παράσταση της περασμένης Τετάρτης δεν θα είναι η τελευταία, κρατήσαμε τα πέντε σημεία που έκαναν την Ταράτσα του 2025 ξεχωριστή.

Πέντε στιγμές που ξεχωρίσαμε στην «Ταράτσα του Φοίβου»

1. Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο αν στη σκηνή της Ταράτσας δεν ανέβαιναν σπουδαίοι καλεσμένοι. Εκπρόσωποι της stand up κοινότητας αλλά κυρίως σπουδαίοι ερμηνευτές που όχι μόνο συμμετείχαν αλλά έφτιαξαν όμορφα ντουέτα, δημιούργησαν εξ αρχής και συμμετείχαν με την καρδιά τους σαν να ήταν μέρος του θιάσου. Εκτός από τους συνήθεις υπόπτους φέτος είδαμε πρόσωπα που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον των ΜΜΕ, όπως την Μαρίνα Σάττι, την Κλαυδία στην πιο περιζήτητη φάση της καριέρας της αλλά και στον Γιώργο Μαζωνάκη, στην πρώτη εμφάνισή του μετά την προσωπική του περιπέτεια.

2. Τα κείμενα φέτος ήταν όλα του Φοίβου Δεληβοριά (μαζί με τον υπερ-ταλαντούχο Βύρωνα Θεοδωρόπουλο) και αυτό μας κάνει να εκτιμήσουμε ακόμα πιο πολύ το συγγραφικό του ταλέντο. Είναι δύσκολο να ετοιμάσεις τρεις ώρες παράσταση, χωρίς να μην κάνει κοιλιά και παράλληλα να είναι γεμάτες με ξεκαρδιστικά νούμερα, αλλά κυρίως με καυστικό πολιτικό σχόλιο και ξεκάθαρες κοινωνικές απόψεις. Η πιο πολιτικοποιημένη εκδοχή της Ταράτσας ήταν σίγουρα ένας από τους λόγους που αγαπήθηκε φέτος τόσο πολύ.

3. Έχοντας δει όλες τις Ταράτσες μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι φέτος είχε δημιουργηθεί μια από τις καλύτερες ομάδες. Οι παλιοί συντελεστές ήξεραν ακριβώς που να πατήσουν και οι νέοι ενσωματώθηκαν απόλυτα φτιάχνοντας ένα θίασο που θα ζήλευαν πολλά αθηναϊκά θέατρα. Η Γαλήνη Χατζηπασχάλη και ο Πάνος Παπαδόπουλος έδωσαν κυριολεκτικά ρέστα, με τον μόνιμους θαμώνες Θάνο Αλευρά και Νεφέλη Φασούλη να συμπληρώνουν την παρέα.

4. Η συγκεκριμένη ιδέα είχε από την αρχή μια μεγάλη δυσκολία. Την ανεύρεση του κατάλληλου χώρου. Όσο και αν τα πρώτα χρόνια το μέρος βοηθούσε στην παρεΐστικη διάθεση και στον «χαβαλέ» το Άλσος είναι σίγουρα ο χώρος που η Ταράτσα άνθισε. Μπορεί να… κατέβηκε επίπεδο όπως συνηθίζει να λέει χαριτολογώντας ο Φοίβος αλλά έδωσε την δυνατότητα σε πολύ μεγάλο αριθμό θεατών να την απολαύσει. Και ειδικά φέτος που τα sold out ερχόντουσαν το ένα μετά το άλλο το Άλσος φάνηκε αντάξιο των προσδοκιών.

5. Αν «πιστέψει» κανείς τις αναρτήσεις του Φοίβου Δεληβοριά και δει υλικό από την παράσταση της περασμένης Τετάρτης θα πειστεί ότι αυτή η Ταράτσα ήταν και η τελευταία (ίσως και για πάντα). Είτε αυτό ισχύσει είτε όχι (άλλωστε δεν είναι πρώτη φορά που ανακοινώνεται το «τέλος») το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η δουλειά θα μας απασχολήσει και στο μέλλον. Πολλές προσπάθειες θα γίνουν για να της μοιάσουν και πολλοί θίασοι θα επιχειρήσουν (πετυχημένες ή μη) αντιγραφές. Κανείς δεν ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον αλλά σίγουρα ο Φοίβος Δεληβοριάς εμπνεύστηκε και δημιούργησε μια δουλειά που αγκαλιάστηκε με πάθος και το 2025 βρέθηκε στην καλύτερη στιγμή της.

Και ίσως αυτό είναι το πιο σωστό. Κάποια πράγματα είναι όμορφο να τελειώνουν τη στιγμή που βρίσκονται στα καλύτερά τους — πριν προλάβει η φθορά να αγγίξει τη μαγεία τους.

Ειδήσεις Σήμερα: