Στη σημερινή επέτειο της πολύνεκρης τραγωδίας στο Μάτι αναφέρθηκε ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, σημειώνοντας πως είναι μια μέρα μνήμης και σεβασμού.

Όπως τόνισε ο Π. Μαρινάκης σε ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, «104 ψυχές που δεν πρόλαβαν να σωθούν. Σήμερα, 7 χρόνια μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, δεν είναι ημέρα πολιτικής αντιπαράθεσης. Είναι ημέρα μνήμης και σεβασμού. Η σκέψη μας βρίσκεται δίπλα στους ανθρώπους που σηκώνουν ακόμη το βάρος εκείνης της μέρας».

Συνέχισε λέγοντας πως «η Πολιτεία έχει την ευθύνη να μετατρέπει τη μνήμη σε πράξη. Να μην ξεχνά τα θύματα, τους εγκαυματίες, τις οικογένειές τους, να μαθαίνει από τα λάθη του παρελθόντος και να φροντίζει ώστε ποτέ καμία περιοχή της χώρας να μη ζήσει ξανά παρόμοιο εφιάλτη».

Σύμφωνα με τον ίδιο, «πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Ο μηχανισμός πολιτικής προστασίας έχει εκσυγχρονιστεί, η πρόληψη είναι προτεραιότητα, η ετοιμότητα είναι συνεχής. Όμως η προσπάθεια δεν τελειώνει ποτέ».

Τέλος, ο Π. Μαρινάκης ανέφερε ότι «γιατί όταν μιλάμε για ανθρώπινες ζωές, δεν υπάρχουν περιθώρια για εφησυχασμό».

Επτά χρόνια από την επίγεια κόλαση στο Μάτι

Επτά χρόνια συμπληρώνονται από την ημέρα που το Μάτι, του δήμου Μαραθώνα Ανατολικής Αττικής, δίπλα από τη Ραφήνα, μετατράπηκε σε επίγεια κόλαση, λόγω πυρκαγιάς που ξεκίνησε από την περιοχή Νταού Πεντέλης και που εν τέλει οδήγησε στον θάνατο 104 ανθρώπους.

Οι ακραίες καιρικές συνθήκες σε συνδυασμό με την ιδιομορφία της ρυμοτομίας της συγκεκριμένης περιοχής και κυρίως την παντελή ανικανότητα της πολιτείας και των αρμόδιων υπηρεσιών να διαχειριστούν την κατάσταση και να προστατέψουν όσους βρέθηκαν εκεί τις δύσκολες εκείνες ώρες είναι τα βασικά στοιχεία της τραγωδίας του Ματιού.

Άνδρες, γυναίκες και παιδιά κάθε ηλικίας έχασαν τη ζωή τους εγκλωβισμένοι από τις φλόγες μέσα στα σπίτια τους, στα αυτοκίνητά τους, σε στενά και σε οικόπεδα αδυνατώντας να βρουν διέξοδο προς τη θάλασσα ή πέφτοντας από υψώματα των απόκρημνων παραλιών ή πνίγηκαν αναγκασμένοι να κολυμπούν για ώρες με την ακτή μπροστά τους να φλέγεται, και περιμένοντας μάταια κάποια συντονισμένη προσπάθεια για την έγκαιρη διάσωσή τους.