Πύρινη λαίλαπα: Τα ζωάκια παλεύουν να σωθούν – Μνήμες εθελοντή πυροσβέστη

Στο μυαλό του εθελοντή πυροσβέστη του Πυροσβεστικού Σώματος, Μπάμπη Ζάχαρη, έχουν χαραχτεί βαθιά τρεις ιστορίες με ζωάκια.

Το ποντικάκι που γραπώθηκε στο γάντι του

Στην πυρκαγιά του Καλάμου, το 2017, ήμουν στην περιοχή «Μετόχι Ρη». Βράδυ 14 προς 15 Αυγούστου. Σβήναμε ανάμεσα στα σπίτια, καθώς ο οικισμός ήταν πλησίον του δάσους.

Τα συναισθήματα κατά τη διάσωση κάποιου ζώου είναι ιδιαίτερα έντονα

Κάποια στιγμή, αργά το βράδυ -δεν θυμάμαι την ώρα- σκύβω να τραβήξω την εγκατάσταση, δηλαδή τους σωλήνες που χρησιμοποιούμε κατά την κατάσβεση. Ξαφνικά μέσα από τα χόρτα και τα ξύλα πετάχτηκε ένα μικρό ποντίκι. Ανέβηκε επάνω στα γάντια μου και στάθηκε κάποια δευτερόλεπτα.
Όταν κατάλαβα πως ήταν πιο τρομαγμένο από εμένα, το πήρα με τις χούφτες μου και το μετέφερα σε διπλανό οικόπεδο, που δεν υπήρχε κίνδυνος. Έφυγε τρέχοντας. Όσο ήταν στα χέρια μου ήταν εμφανώς τρομαγμένο, αλλά νομίζω πως αισθανόταν ασφαλές.

Μια χελωνίτσα που άφησε την τελευταία της πνοή

Ήταν καλοκαίρι του 2018 σε δασική πυρκαγιά στο Καπανδρίτι, θυμάται ο κ. Ζάχαρης. Έχει σβήσει το ενεργό μέτωπο, και εξασφαλίζουμε την περιοχή κάνοντας «καμμένο/άκαυτο». Σβήνουμε, δηλαδή, ό,τι μπορεί να μεταφέρει καύτρες στη άκαυτη περιοχή, προκειμένου να μην υπάρξει κάποια αναζωπύρωση.
Σβήναμε για αρκετές ώρες και η κούραση ήταν αυξημένη, καθώς επιχειρούσαμε μεσημέρι. Η διάθεση ήταν σχετικά καλή, αφού τη φωτιά την «πιάσαμε» σχετικά σύντομα.

Κατά την ώρα, λοιπόν, της κατάσβεσης, βλέπω από μακριά μια χελώνα, στα όρια του καμένου με το άκαυτο. Πηγαίνω προς το μέρος της για να τη βοηθήσω να πάει σε ασφαλή περιοχή.
Την ώρα που την πιάνω, όμως, αντιλαμβάνομαι πως το καβούκι της είναι μαλακό, σαν σφουγγάρι. Κοιτάζω από κάτω, και βλέπω τη χελωνίτσα να είναι εμφανώς καμένη…
Δυστυχώς, δεν την πρόλαβα. Παρόλα αυτά, την άφησα σε διπλανό χωράφι, με θλίψη.
Είναι από τις απώλειες που, δυστυχώς, τις ξεχνάμε…

Ο σκυλάκος που δεν μπορούσε να αναπνεύσει

Βαρυμπόμπη, 2021. Στη μεγάλη φωτιά της Πάρνηθας.

Κάναμε κατάσβεση εντός του οικισμού της Βαρυμπόμπης, από σπίτι σε σπίτι. Ένας σκυλάκος γυρνούσε σαν χαμένος στον δρόμο και έκανε αγώνα για να αναπνεύσει.
Όταν βρήκαμε με τον συνάδελφο που επιχειρούσαμε μαζί λίγο χρόνο, του δώσαμε νερό να πιεί από ένα πλαστικό μπουκάλι. Ήταν τόσο καταβεβλημένος και αγχωμένος, που δεν μπορούσε να πιεί. Μετά λίγη ώρα, αφού ηρέμησε λίγο, ήπιε νερό από τις χούφτες μας.
Η φωτιά συνέχιζε, οπότε τον αφήσαμε και συνεχίσαμε την κατάσβεση.
Για αρκετή ώρα μας ακολουθούσε. Κάποια στιγμή τον χάσαμε. Δεν ξέρω πού πήγε, αλλά υποθέτω πως ήταν ασφαλής πλέον, αφού πήρε δυνάμεις με το νερό που του δώσαμε.

«Σώμα με σώμα» με τη φωτιά – Η επίτευξη ενός σκοπού

Γενικά, όπως επισημαίνει ο κ. Ζάχαρης, ο στόχος της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας είναι η προστασία της ζωής, της περιουσίας και του φυσικού περιβάλλοντος.

Στη «ζωή» εννοείται πως περιλαμβάνονται και τα ζώα. Πάντα υπάρχει μέριμνα να μεταφέρουμε τα ζώα που κινδυνεύουν σε ασφαλές μέρος. Είτε αυτά είναι οικόσιτα, είτε αδέσποτα, ή «άγρια».

Πολλές φορές, συνεργαζόμαστε με Εθελοντικές Ομάδες ή και Συλλόγους (πχ, ΑΝΙΜΑ), όταν πρόκειται για κάποιο άγριο ζώο, ή ζώο που χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα. Και πάντα υπάρχει ανταπόκριση. Η συνεργασία μας είναι πολύ καλή, καθώς ο σκοπός είναι ιερός.

Το ιδιαίτερο συναισθηματικό βάρος και για τη διάσωση ζώων

Τα συναισθήματα κατά τη διάσωση κάποιου ζώου είναι, εκμυστηρεύεται ο κ. Ζάχαρης, ιδιαίτερα έντονα. Για οποιοδήποτε ζώο, ακόμη και φίδι.
Όταν θα το αφήσεις σε ασφαλές μέρος, αισθάνεσαι υπέροχα. Ακόμη και αν η αλεπού σε γρατζουνίσει, ή ο σκύλος σου γαυγίζει επίμονα, το συναίσθημα είναι ίδιο. Ικανοποίηση και «ολοκλήρωση» μέσα από την προσφορά προς εκείνους που χρειάζονται τη βοήθειά σου.

* Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του κ. Μπάμπη Ζάχαρη

● Ο κ. Χαράλαμπος Ζάχαρης είναι πολιτικός μηχανικός ΤΕ.

Το 2011 ξεκινά η εθελοντική του πορεία στην πυρόσβεση με ενεργή συμμετοχή σε σύλλογο της Πολιτικής Προστασίας (Ε.ΔΑΣ.Α – Εθελοντές Δασοπυροπροστασίας Αττικής). Στον Σύλλογο διατέλεσε μέλος του ΔΣ για πολλά έτη στις θέσεις εφόρου υλικών, γεν. γραμματέα και αντιπροέδρου, καθώς και συντονιστής της Ομάδας Δασοπυρόσβεσης του Συλλόγου.

Το 2018 εντάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώμα ως εθελοντής πυροσβέστης, μετά την προβλεπόμενη εκπαίδευση του Σώματος.

Σήμερα έχει το βαθμό του πυροσβέστη. Από το 2018 έως τον Ιανουάριο του 2025 υπηρέτησε στον 6ο Πυροσβεστικό Σταθμό Αθηνών.

Από τον Ιανουάριο του 2025 μέχρι σήμερα υπηρετεί στο Εθελοντικό Πυροσβεστικό Κλιμάκιο Εκάλης του Δήμου Κηφισιάς, το οποίο διοικητικά ανήκει στον 9ο Πυροσβεστικό Σταθμό Αθηνών.