Άρρωστοι άνθρωποι έσπασαν δέντρα
Μπορεί στη θέα ενός δέντρου που καίγεται να δακρύζουν όλοι οι Έλληνες και οι προσπάθειες να επικεντρώνονται πλέον στην αναγέννηση των δασών, ωστόσο υπάρχουν κάποιοι που σπάνε τα δέντρα συνειδητά ίσως επειδή δεν αντέχουν τον ίδιο τους τον εαυτό.
Την ώρα που όλη η Ελλάδα θρηνεί για τα καμένα δέντρα, άγνωστος/η ή άγνωστοι/ες φρόντισαν να δηλώσουν με τον χειρότερο τρόπο την παρουσία τους με βανδαλισμό.
Πέντε από τα δέντρα στο πάρκο του Πυργετού βρήκε το πρωί της Πέμπτης 19 Αυγούστου 2021 το προσωπικό του τμήματος Αστικού Πρασίνου του Δήμου Τρικκαίων. Ο προϊστάμενος της Δ/νσης Περιβάλλοντος και Αγροτικής Ανάπτυξης του Δήμου Τρικκαίων, Σωτήρης Χελιδώνης, τόνισε ότι βρήκε τα δέντρα στην άθλια αυτή κατάσταση: κομμένα επίτηδες, σπασμένα στη μέση. Επρόκειτο για μία φλαμουριά και 4 κελετέριες, με ηλικία 8 ετών.
Είχαν γλιτώσει από έναν άλλον βανδαλισμό, το 2015, όταν πάλι κάποιοι ασυνείδητοι/ες φρόντισαν να σπάσουν στη μέση 29 δέντρα.
Οι λέξεις προφανώς και δεν μπορούν να περιγράψουν τα αισθήματα κάθε πολίτη, μπροστά σε αυτό το θέαμα.
Ο Δήμος Τρικκαίων προσπαθεί συνεχώς να φροντίζει το πράσινο, να το αυξάνει ποσοτικώς και να το περιποιείται, συνεργαζόμενος και με τους πολίτες.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, όμως, εκλείπουν οι χαρακτηρισμοί.
Το 2015 ο Δήμος Τρικκαίων αναπλήρωσε τα σπασμένα δέντρα, διοργανώνοντας μαζική δεδροφύτευση σε συνεργασία με τον Σύλλογο και τους κατοίκους.
Και τώρα θα δέντρα θα αναπληρωθούν, επισημαίνει ο κ. Χελιδώνης, συνεχίζοντας όλη την προσπάθεια του Δήμου Τρικκαίων, να ομορφύνει ακόμη περισσότερο πάρκο που χρησιμοποιείται από εκατοντάδες τρικαλινούς και τρικαλινές για άθληση, περίπατο, αναψυχή.
- Βραζιλία: Μεγαλώνει ο αριθμός των θυμάτων από τις φονικές πλημμύρες στο Πόρτο Αλέγκρε
- Λούτον και Έβερτον έμειναν στο 1-1
- Στα ύψη η ανεργία των γυναικών στην Ελλάδα – Διπλάσιο ποσοστό από το μ.ο. της ΕΕ
- Μητσοτάκης: Στην Τήνο οικογενειακώς για την ακολουθία και την Περιφορά του Επιταφίου
- Γέμισαν οι ΗΠΑ «αντισημίτες» – Οι χάρτες και τα στατιστικά της βίας στα Πανεπιστήμια
- Τελικά θέλουμε να είμαστε χώρα των «δεικτών» ή των πραγματικών επιτευγμάτων;