Προσφυγικό – Μάτι : Τα δύο «Βατερλώ» της κυβέρνησης Τσίπρα

Στη δύση του 2018 για πολλά θα μπορούσε να κατηγορήσει κανείς την κυβέρνηση της Αριστεράς. Ακόμη και το γεγονός ότι μόλις χθες ο Αλέξης Τσίπρας μεταμορφώθηκε σε… Ντέιβιντ Κόπερφιλντ της πολιτικής κι εγκαινίασε το μετρό της Θεσσαλονίκης που δεν υπάρχει. Όμως, στους αριστερούς κύκλους, στους χώρους που πίστεψαν ότι μπορεί να υπάρξει αριστερή διακυβέρνηση και η ελπίδα που γεννήθηκε το 2015 να είναι πραγματική, δύο γεγονότα τους έχουν ενοχλήσει περισσότερο.

Και δεν είναι το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς που έχει πάει περίπατο από τα σκάνδαλα, τη διαπλοκή ή την προτίμηση που δίνει η κυβέρνηση στις επιχειρηματικές ελίτ.

Ούτε η οικονομική πολιτική που θυμίζει περισσότερο… Θάτσερ παρά μια προσπάθεια αναδιανομής του πλούτου ή σεισάχθειας, όπως είχε υποσχεθεί ο Αλέξης Τσίπρας όταν θα καταργούσε τα μνημόνια.

Περισσότερο απ’ όλα ενοχλούν η υπόθεση με τους πρόσφυγες και η κατάσταση που συνεχίζει να επικρατεί στο Μάτι.

Σύμφωνα με κύκλους που κινούνται στο χώρο της αριστεράς, οι άθλιες συνθήκες στους προσφυγικούς καταυλισμούς, όχι μόνο πλήττουν την εικόνα της χώρας, αλλά αναδεικνύουν και την υποκρισία της κυβέρνησης που ποτέ δεν μπόρεσε να διαχειριστεί μια κρίση που τα τελευταία χρόνια… δεν είναι κρίση.

Ο αριθμός των προσφύγων και μεταναστών που φτάνει στην Ελλάδα, έχει μειωθεί σημαντικά, ζήτημα είναι να φτάσουν το 2018 τις 50 χιλιάδες που απέχουν κατά πολύ με τις 500 ή 900 χιλιάδες που ήρθαν σε μια χρονιά στην κορύφωση της κρίσης.

Κι όμως, η κυβέρνηση δεν μπόρεσε ποτέ ή δεν ήθελε να κάνει σωστή διαχείριση των 40 ή 50 χιλιάδων ξένων που βρίσκονται στην Ελλάδα. Αθλια hot spots, που η εικόνα τους προσβάλλει τη χώρα, εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ έχουν σπαταληθεί σε άγνωστους προορισμούς, επιστολές μικρών παιδιών μιλούν για αυτοκτονίες, οι γιατροί χωρίς σύνορα περιγράφουν τραγικές καταστάσεις κι ένα ανύπαρκτο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής.

Η ίδια η αριστερά που κάποτε κατηγορούσε τους άλλους για στρατόπεδα συγκέντρωσης και νέα Γκουαντάναμο, τώρα κάνει ακριβώς τα ίδια με την Ελλάδα να είναι μόνιμα στα πρωτοσέλιδα ξένων εφημερίδων για την αθλιότητα στην οποία ζουν χιλιάδες άνθρωποι. Κι αν είναι κάτι που καταλογίζουν στην κυβέρνηση αυτό δεν είναι άλλο από τη διαχειριστική της ανεπάρκεια σε ένα τόσο συγκλονιστικό γεγονός το οποίο ωστόσο, την τελευταία διετία είναι μικρής κλίμακας.

Το άγος του Ματιού

Ακόμη πιο άθλια ήταν και συνεχίζει να είναι η αντιμετώπιση από πλευράς της κυβέρνησης του γεγονότος της δεκαετίας κι όχι μόνο. Η καταστροφή στο Μάτι, οι 100 νεκροί, όσα προηγήθηκαν κι όσα ακολούθησαν την 23 Ιουλίου, ασφαλώς δεν περιποιούν τιμή για την Ελλάδα. Και κυρίως για μια κυβέρνηση που ήλθε στην εξουσία προτάσσοντας τις μεγάλες αλλαγές που θα έκανε με προτεραιότητα στον άνθρωπο.

Η υπόθεση της φονικής πυρκαγιάς και η ανεπάρκεια της κυβέρνησης έχει δύο πεδία. Το πρώτο είναι τα όσα έγιναν (ή δεν έγιναν) εκείνη τη δραματική νύχτα και τις πρώτες ημέρες της καταστροφής.

Η αδυναμία αντιμετώπισης της φωτιάς, το γεγονός ότι άφησαν τόσους ανθρώπους να καούν ζωντανοί ή να πνιγούν, η προσπάθεια επικοινωνιακής διαχείρισης που απέτυχε κι εξόργισε, η αδυναμία ανάληψης ευθύνης στον καθέναν που εμπλέκεται με τον κρατικό μηχανισμό. Ακόμη και σήμερα ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε οι υπουργοί του, ούτε η Δούρου ή ο Ψινάκης δεν αποδέχονται τις κατηγορίες περί ανεπάρκειας και δεν έχουν ζητήσει συγγνώμη.

Η επίκληση της διαχρονικής αδυναμίας του κράτους να αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις δεν είναι δικαιολογία. Όπως και η κατηγορία του Πάνου Καμμένου, πριν ακόμη ταφούν οι νεκροί, ότι για την καταστροφή φταίνε οι μάντρες, η άναρχη δόμηση, οι στενοί δρόμοι, οι καμένοι και οι πνιγμένοι του Ματιού.

Για όσα έγιναν την 23η Ιουλίου ακόμη περιμένουμε τα πορίσματα. Ακόμη περιμένουμε την ολοκλήρωση της έρευνας που υποτίθεται ότι θα έκανε η ανεξάρτητη επιτροπή που συνέστησε ο Τσίπρας φέρνοντας τους καθηγητές από το εξωτερικό. Κι ακόμη περιμένουμε πότε τελικά θα υπάρξουν οι υπαίτιοι της τραγωδίας ονομαστικά κι όχι γενικά προκειμένου να την πληρώσουν κάποιοι υπάλληλοι και να γλιτώσουν οι πολιτικοί ή οι επιχειρησιακοί προϊστάμενοί τους.

Όμως, η αποτυχία της αριστερής κυβέρνησης συνεχίστηκε. Πέντε μήνες τώρα επικρατεί το ίδιο χάος στο Μάτι. Η κυβέρνηση που υποσχόταν ότι θα γκρεμίσει 2 ή 3 χιλιάδες αυθαίρετα περιορίστηκε σε ορισμένες… μάντρες. Και φυσικά στη σύνταξη ενός νομοσχεδίου που νομιμοποιεί χιλιάδες αυθαίρετες κατασκευές σε όλη την Ελλάδα.

Οι κάτοικοι στις πυρόπληκτες περιοχές έμπλεξαν στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, η βοήθεια από την πολιτεία ήταν ελάχιστη, εκατοντάδες οικογένειες ζουν ακόμη σε κατασκηνώσεις ή φιλοξενούμενοι. Η ζωή στο Μάτι δεν έχει επανέρθει ποτέ, οι κάτοικοι περιμένουν βοήθεια μόνον από την αρωγή πολιτών που συγκεντρώνουν τρόφιμα, ρούχα, είδη πρώτης ανάγκης αντικαθιστώντας το επίσημο κράτος.

Τις τελευταίες ημέρες ήρθε η επιστολή της Συντονιστικής Επιτροπής και η ανοίκεια απάντηση των υπουργείων Μεταφορών και Περιβάλλοντος για να αναδείξει την ανικανότητα και ταυτόχρονα την αναλγησία της κυβέρνησης της αριστεράς. Ο κ. Τσίπρας και οι υπουργοί του συνεχίζουν να κοροϊδεύουν τους πολίτες πάνω από τα μνήματα 100 νεκρών κι αυτό δεν μπορεί κανείς να τους το συγχωρήσει.

Το 2019 μπαίνει χωρίς να έχουν επιλυθεί τα δύο αυτά προβλήματα. Το προσφυγικό και η αντιμετώπιση της μεγαλύτερης εθνικής καταστροφής των τελευταίων δεκαετιών, της φωτιάς στο Μάτι, θα αποτελούν τις δύο ντροπές της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου. Και θα κρίνουν εν πολλοίς και το πολιτικό τους μέλλον.