Διήμερο κρας τεστ για το Κυπριακό

Από την έκβαση των οποίων και θα εξαρτηθεί τελικά τόσο η τύχη της Διάσκεψης στη Γενεύη για τελική λύση του Κυπριακού όσο -κατά συνέπεια-και η ομαλή, ή μη, μετεξέλιξη των ελληνοτουρκικών ζητημάτων.

Οπότε –και εφόσον αυτό επιτευχθεί –μπορεί να διανοιγεί πυλώνας ακόμη και ευοίωνων προοπτικών:

Ειδικότερα η Ουάσιγκτον υπήρξε το τελευταίο διήμερο «εντόνως προειδοποιητική» ως προς τους κινδύνους τυχόν ναυαγίου και των υποτροπών που αναποφεύκτως θα αναπαραχθούν. Επιδρώντας αρνητικά, στο σύνολο των ελληνοτουρκικών ζητημάτων.

Εν προκειμένω οι πιέσεις κατευθύνονται περισσότερο προς την ελληνική πλευρά, καθώς η Αγκυρα ελισσόμενη, έστω και εικονικά έχει δεχθεί διαφοροποίηση της σχετικής Συνθήκης Εγγυήσεως, και ως προς το περιεχόμενο, και ως προς το χρονοδιάγραμμα ισχύος που αυτή θα έχει.

Τα πράγματα οδηγούνται ουσιαστικά σε «σημείο μηδέν». Που αν δεν υπάρξει διέξοδος και υπέρβαση, θα προκληθεί ναυάγιο πριν καν από τη Διάσκεψη που έχει προγραμματισθεί. Και αυτό είναι ακριβώς που προκαλεί τις παρεμβάσεις. Ενώ αύριο και ανάλογα με τα μηνύματα που θα φθάσουν από την αποστολή στην Αγκυρα, Λευκωσία και Αθήνα θα προσδιορίσουν τα διαπραγματευτικά τους όρια. Που θα είναι ουσιαστικά τα πλαίσια του αποδεκτού ιστορικού συμβιβασμού για το (ιεραρχούμενο ως πρώτο σε εθνική προτεραιότητα) Κυπριακό.

Εν προκειμένω οι φόβοι της Λευκωσίας -που θα τους καταθέσει αύριο στο Μαξίμου ο κύπριος πρόεδρος-δεν είναι μόνο το τυχόν ναυάγιο, αλλά ο κίνδυνος να το χρεωθεί ενδεχομένως η ελληνική πλευρά. Οπότε και το κόστος μπορεί να αποβεί έως και μοιραίο. Καθώς η Αγκυρα, σε μια τέτοια περίπτωση, θα οπλίσει αιτιάσεις και θα προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες.

Με πρώτη στόχευση (έως και με αεροναυτική παρέμβαση) τις διαδικασίες εξόρυξης, εκμετάλλευσης και νομής των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων της κυπριακής ΑΟΖ. Εξού και τα κοιτάσματα είναι παρασκηνιακά το «κυρίως πιάτο» στο τραπέζι όσων ενεργούν για προαγωγή κυπριακού συμβιβασμού. Με πρώτες τις ΗΠΑ, που μπαίνουν για τα καλά στο ενεργειακό παιχνίδι της περιοχής. Υπαγορεύοντας ουσιαστικά τους ρυθμούς του.

Με τον Νίκο Αναστασιάδη να μεταφέρει τις τελευταίες θέσεις (και απαιτήσεις) της τουρκοκυπριακής πλευράς, τις οποίες βεβαίως υπαγορεύει προς τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί ο ίδιος ο Ερντογάν. Ενώ τα Ηνωμένα Εθνη, διά του ειδικού αντιπροσώπου του γενικού γραμματέα, ζητούν απαντήσεις πριν από τη δεύτερη εβδομάδα του νέου έτους προκειμένου να ενεργήσουν αναλόγως για ένα πλαίσιο έστω και «κατ’ αρχήν συμφωνίας».

Α.Λυκαύγης