Συγκλίσεις μεταξύ Τσίπρα και Μητσοτάκη στη ΔΕΘ διαπιστώνει ο ΣΕΒ
Συγκλίσεις μεταξύ των πολιτικών αρχηγών διαπιστώνει ο ΣΕΒ, αναλύοντας τις τοποθετήσεις του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Θεσσαλονίκη. «Παρά τις ιδιαιτερότητες της αναπτυξιακής φιλοσοφίας των διαφορετικών πολιτικών χώρων, οι παρουσιάσεις των πολιτικών αρχηγών στη Θεσσαλονίκη συγκλίνουν στην αναγκαιότητα ταχείας εξόδου από την κρίση και την ύφεση και τη μετάβαση της οικονομίας σε ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο» αναφέρει.
Συγκλίσεις μεταξύ των πολιτικών αρχηγών διαπιστώνει ο ΣΕΒ, αναλύοντας τις τοποθετήσεις του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Θεσσαλονίκη.
«Παρά τις ιδιαιτερότητες της αναπτυξιακής φιλοσοφίας των διαφορετικών πολιτικών χώρων, οι παρουσιάσεις των πολιτικών αρχηγών στη Θεσσαλονίκη συγκλίνουν στην αναγκαιότητα ταχείας εξόδου από την κρίση και την ύφεση και τη μετάβαση της οικονομίας σε ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο εστιασμένο στις επενδύσεις και τις εξαγωγές, με περισσότερο σχεδιασμό, λιγότερη παροχολογία και μεγαλύτερη συμμόρφωση προς τους περιορισμούς του μνημονίου, από κάθε άλλη φορά», αναφέρει ο ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο δελτίο οικονομικών εξελίξεων.
«Υπήρξε, επίσης», προσθέτει, «συμφωνία θέσεων, όσον αφορά στην πάταξη της φοροδιαφυγής, μέσω της μεγαλύτερης διείσδυσης των ηλεκτρονικών συναλλαγών και τη μείωση των στόχων του πρωτογενούς πλεονάσματος μετά το 2018 σε συμφωνία με τους δανειστές, ώστε να δημιουργηθεί το απαραίτητο δημοσιονομικό περιθώριο για τη μείωση της υπερφορολόγησης της ιδιωτικής οικονομίας».
Αν και οι δύο πλευρές συμφωνούν στη μείωση της φορολογίας μέσω ΕΝΦΙΑ και έμμεσων φόρων, η αντιπολίτευση, σε αντιδιαστολή με την κυβέρνηση, προκρίνει ως κομβικό σημείο επανεκκίνησης της αναπτυξιακής διαδικασίας τη μείωση της φορολογίας εισοδήματος άμεσα στα εταιρικά κέρδη και μερίσματα, και σε βάθος χρόνου στα φυσικά πρόσωπα, καθώς και των ασφαλιστικών εισφορών, σημειώνει ακόμη ο ΣΕΒ.
Είναι προφανές, επίσης, ότι ενώ ο αναπτυξιακός στόχος είναι κοινός, τα μέσα διαφέρουν, λέει ο ΣΕΒ. Η αντιπολίτευση, πέραν της κινητοποίησης του κρατικού μηχανισμού μέσω του αναπτυξιακού νόμου, των νέων χρηματοδοτικών εργαλείων, των δημόσιων επενδύσεων, των πόρων ΕΣΠΑ, του πακέτου Γιούνκερ, προκρίνει την ενεργοποίηση της ιδιωτικής οικονομίας μέσω μείωσης της υπερφορολόγησης και παροχής φορολογικών επενδυτικών κινήτρων, όπως π.χ. οι υπεραποσβέσεις, καθώς και ταχεία εφαρμογή των διαρθρωτικών αλλαγών που διευκολύνουν την παραγωγική διαδικασία και μειώνουν το κόστος παραγωγής.
Όπως στην πολιτική, έτσι και την οικονομία φαίνεται να μην υπάρχουν πλέον αδιέξοδα, τονίζει η ανάλυση.
Ο Σύνδεσμος ασκεί, επίσης, κριτική στη θέση του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα ότι η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας δεν επιτυγχάνεται με τη μείωση του μισθολογικού κόστους. «Η ιδέα ότι η αύξηση των μισθών και η αύξηση του μεριδίου των μισθών στο συνολικό εισόδημα φέρνει ανάπτυξη είναι απολύτως λανθασμένη. Εάν δεν ήταν, τότε το μόνο που απαιτείται, για να έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη, θα ήταν να αυξήσουμε τους μισθούς και να αναδιανείμουμε το εισόδημα, με υπερφορολόγηση των επιχειρήσεων και, κατ’ επέκταση, του κεφαλαίου υπέρ των μισθωτών» αναφέρει.
Τι έλειπε και από τις δύο ομιλίες
Τέλος, ο ΣΕΒ επισημαίνει δύο ελλείψεις και από τις δύο ομιλίες. Η πρώτη «ότι και οι δύο ομιλίες, αν και αναφέρονται γενικώς στην ανάγκη για εξωστρέφεια, δεν επικεντρώνονται και δεν μιλούν συγκεκριμένα για το πώς θα επιτευχθεί ένας σημαντικός στόχος: Η αύξηση του μεγέθους της μεταποιητικής βιομηχανίας ως ποσοστό του ΑΕΠ. Και η δεύτερη ότι και οι δύο πλευρές τηρούν, για ευνόητους λόγους, σιγήν ιχθύος για το μείζον θέμα της χώρας, που είναι το ασφαλιστικό.»
» Το ασφαλιστικό θα εξακολουθήσει για πολλά χρόνια ακόμη να απορροφά πόρους και να δημιουργεί πίεση για αύξηση των πρωτογενών πλεονασμάτων. Συνεπώς, η μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων μπορεί να ακούγεται ως ανέξοδη πολιτική προσπορισμού εσόδων, ωστόσο είναι ανέφικτη, δεδομένων των ελλειμμάτων του ασφαλιστικού, (αλλά και της υγείας), που θα ενταθούν, καθώς ο ελληνικός πληθυσμός γερνά γρήγορα» υποστηρίζει ο ΣΕΒ.
Αφετηρία της παράστασης «Δύο ή τρία πράγματα που ξέρω γι’ αυτόν» είναι η προσέγγιση του ρόλου του πατέρα και του αποτυπώματος που αφήνει στις επόμενες γενιές.