Τα οικογενειακά μαθήματα ερωτισμού την έκαναν σεναριογράφο

Πριν κλείσει τα 10 έβλεπε ταινίες ερωτικού περιεχομένου. Μεγάλωσε σε ένα σπίτι με ένα υπόγειο γεμάτο κόκκινα μυστικά, ερωτικά γράμματα, φαντασιώσεις και πορνό υλικό. Η Έριν Κρεσίντα Ουίλσον έχοντας γαλουχηθεί με τις αρχές του έρωτα «κατάφερε» να γράψει το σενάριο της βραβευμένης ταινίας Secretary (2002).

Η ταινία περιστρέφεται γύρω από μια γυναίκα που βγαίνει από το ψυχιατρείο και πιάνει δουλειά στο γραφείο ενός απαιτητικού δικηγόρου. Η σχέση τους δεν είναι επαγγελματική, αλλά σεξουαλική και σαδομαζοχιστική.

Με αφορμή, το νέο σενάριο της Έριν για την κωμική, δραματική ταινία Men, Women and Children, που αφορά μια ομάδα εφήβων και γονέων που προσπαθούν να δουν το πόσο έχει αλλάξει το Διαδίκτυο τη ζωή τους, ανατρέχει στα παιδικά της χρόνια. Χρόνια, που όπως φαίνεται, δεν ήταν και τόσο αθώα.

Όπως αναφέρει στην εφημερίδα Guardian, οι γονείς της, που διέθεταν ένα πιο απελευθερωμένο και μποέμ στιλ, τη μύησαν από μικρή ηλικία στον κόσμο της ερωτικής τέχνης. Η Έριν προσπαθούσε, όμως, να αποκρυπτογραφήσει τη στάση της μητέρας της. Της φαινόταν ανορθόδοξο που αποστρεφόταν τις παιδικές χαρές και την έτρεχε σε δραματικού ή ερωτικού περιεχομένου ταινίες. Στην ηλικία των οκτώ ετών, μάλιστα, η Έριν είχε παρακολουθήσει την ερωτική, δραματική ταινία «Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι». .

Ωστόσο, στις αισθησιακές ταινίες η μητέρα της τη συμβούλευε να κοιτάζει το πάτωμα. Η Έριν όμως βίωνε εκείνη την ώρα τη δική της εμπειρία. Καθώς κλιμακωνόταν η ερωτική ένταση αφηνόταν στον ήχο της γρήγορης εναλλαγής των αναπνοών, ενώ έβλεπε στο πάτωμα της κινηματογραφικής αίθουσας βρομιά και πεταμένα ποπ κορν. Με κλεφτές ματιές θυμάται ότι έβλεπε την κίνηση των σωμάτων που έσπρωχναν το ένα το άλλο. Η Έριν δεν μπορούσε να αντιληφθεί τι ακριβώς συνέβαινε, αλλά κατά κάποιο τρόπο το απολάμβανε.

Η ανακάλυψη του ημερολογίου της μητέρας της διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στη δημιουργία του σεναρίου για την ταινία Secretary. Μέσα στις σελίδες του βρέθηκε ντοκουμέντο στο οποίο ο επί χρόνια ψυχολόγος της την αποκαλούσε σαδομαζοχίστρια.

Και δεν ήταν μόνο αυτό. Το υπόγειο του σπιτιού της Έριν έκρυβε πολλά ακόμη μυστικά. Το σεξ δεν «κατοικούσε» στο δωμάτιο των γονέων της, αλλά το υπόγειο ήταν ο οικοδεσπότης του ερωτισμού.

Εκεί φιλοξενούνταν πονηρά εξώφυλλα και ημερολόγια με ροζ ιστορίες. Ο πατέρας της έκρυβε πορνό φυλλάδια και αλκοόλ.

Το υπόγειο ήταν, επίσης, μάρτυρας μιας παράλληλης ζωής. Η μητέρα της Έριν, πόθος πολλών ανδρών, έκρυβε τα ερωτικά γράμματά της. Και για αυτό το λόγο συνήθιζε να λέει στην Έριν: «Μην πας εκεί».

Η περιέργεια της, όμως, οδήγησε στο να αγνοήσει την εντολή. Όταν, λοιπόν, η Έριν άνοιξε το κουτί, ένα από τα πρώτα πράγματα που ανακάλυψε ήταν ένα σημείωμα προς τον πατέρα της που έγραφε: «Καρδιά μου εάν βρεις αυτά τα γράμματα, να θυμάσαι ότι αγαπούσα μόνο εσένα».

Και από κάτω εντόπισε τα περιβόητα γράμματα άλλων αντρών. Τα γράμματα αυτά ήταν διανθισμένα με ερωτικές λέξεις, τις οποίες φρόντισε να κόψει η μητέρα της Έριν.

Το υπόγειο δεν φιλοξενούσε μόνο ερωτικά γράμματα, αλλά και οδοκαθαριστές. Η μητέρα της Έριν προσκαλούσε τους Ιταλοαμερικανούς αυτούς άνδρες που έρχονταν να μαζέψουν τις σακούλες σκουπιδιών από το σπίτι τους. Τους θαύμαζε για τη δύναμη των χεριών τους, ενώ έλεγε στην Έριν: «Κοίτα αυτά τα χέρια, τα χείλη, την πλάτη, άκου τη φωνή τους».

Μετά από όλα αυτά τα ερωτικά ερεθίσματα, η Έριν πίστευε ότι, ως ενήλικη θα μπορούσε να γράψει με μεγάλη ευκολία σενάρια για το σεξ. Τα πράγματά όμως δεν ήταν τόσο απλά κατά δεκαετία του ’80. Και αυτό γιατί ο φεμινισμός άρχισε να θέτει τους δικούς του όρους. Ο τρόπος προβολής των γυναικών σε ερωτικές σκηνές δεν ήταν απλή υπόθεση.

Στη γυναικεία καλλιτεχνική σχολή, μάλιστα, που φοιτούσε η Έριν, στη Μασαχουσέτη, έβλεπε κοπέλες να φορούν κοντομάνικα που έγραφαν: «Ένας αιώνας με τις γυναίκες από πάνω». Και εκείνη σκεφτόταν: «Τι γίνεται όμως εάν δε σου αρέσει να είσαι από πάνω; Αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι φεμινίστρια;»

Μια καθηγήτρια της Έριν της είχε πει: «Δεν ξέρεις πόσο σκληρά παλέψαμε για σενα», ενώ η σεναριογράφος έδινε μάχη για να παραμερίσει τα ερεθίσματα που είχε λάβει τόσο χρόνια. Προσπαθούσε να φτάσει την πολιτική ορθότητα καταπολεμώντας τις βαθύτερες επιθυμίες της.

Καθώς η Έριν έγραφε το σενάριο της ταινίας Secretary είχε αφήσει πίσω της τις προσδοκίες για ευρεία αποδοχή. Ακόμη, φοβόταν ότι δεν θα έβρισκε πρωταγωνίστρια για την ταινία, επειδή ο ρόλος συνοδευόταν από ένα υποχωρητικό προφίλ και ανοχή στο ξυλοκόπημα.

Έτσι, η σεναριογράφος δεν ξέφυγε από τα πυρά των κριτικών που έκαναν λόγο για σεξισμό, αλλά η Έριν πίστευε ότι ο πρωταγωνιστικός ρόλος ενσάρκωνε μια γυναίκα που προσπαθούσε να βρει τον εαυτό της. Επέλεξε να δώσει σε αυτή τη γυναίκα την «ταμπέλα» της σαδομαζοχίστριας.

Όταν η ταινία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σάντανς οι φεμινίστριες αποχώρησαν κατά τη σκηνή του ξυλοδαρμού. Η ταινία δέχτηκε πλήθος κριτικών, δεν βρισκόταν εταιρεία διανομής, στην πορεία όμως βρήκε το δρόμο της και άντεξε στο χρόνο χάριν της καναδικής εταιρείας παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών Lion’s Gate Films, των DVD, και των βραδινών τηλεοπτικών προβολών.

Επιμέλεια: Ελισάβετ Σταμοπούλου

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ