Ο «χαμένος» Μποντ

Πολλοί το περιγράφουν ως «υποβρύχιο Star Wars». Το Warhead θεωρείται ένα από τα σπουδαία σενάρια που δεν έγιναν ποτέ ταινία. Λέγεται ότι ήταν τόσο καλό που έπεισε τον Σον Κόνερι να ξαναφορέσει το κοστούμι του διάσημου πράκτορα, το οποίο είχε «κρεμάσει στην ντουλάπα του». Αυτή είναι η ιστορία του Μποντ που δεν έγινε ποτέ ταινία…

Στο σενάριο αυτό υπήρχαν: το Τρίγωνο των Βερμούδων, καρχαρίες-ρομπότ που μεταφέρουν πυρηνικές βόμβες στους υπόνομους της Νέας Υόρκης, μια επίθεση με ελικόπτερο στο Άγαλμα της Ελευθερίας και ο Σον Κόνερι στον ρόλο (ξανά) Τζέιμς Μποντ.

Όλα ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα, το 1959. Τότε ο Ιρλανδός παραγωγός, Κέβιν Μακ Κλόρι, πρότεινε στον συγγραφέα Ίαν Φλέμινγκ να μεταφερθεί ο Τζέιμς Μποντ στη μεγάλη οθόνη.

Το σενάριο που προέκυψε είχε τίτλο Επιχείρηση Κεραυνός (Thunderball) και ο παραγωγός ζήτησε από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ να το σκηνοθετήσει. Εκείνος είπε «όχι» και γύρισε αντί αυτού το Ψυχώ.

Ο ΜακΚλόρι ήλπιζε ότι πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία θα αναλάμβανε ο Ρίτσαρντ Μπάρτον. Το πρότζεκτ, όμως, δεν προχώρησε και ο Φλέμινγκ αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τα υλικά της ιστορίας για το επόμενο μυθιστόρημα Μποντ που ετοίμαζε.

Μόνο που δεν ζήτησε την άδεια του ΜακΚλόρι, γεγονός που οδήγησε σε μία από τις πιο διάσημες δίκες της δεκαετίας του 1960.

Ο ΜακΚλόρι άσκησε μήνυση για λογοκλοπή και κέρδισε τα δικαιώματα του «Επιχείρηση Κεραυνός».

Όταν έγινε συμπαραγωγός στην ταινία «Επιχείρηση Κεραυνός» το 1965 -μαζί με την Eon productions που είχε τα επίσημα δικαιώματα-, όρος στο συμβόλαιο ήταν ότι ο Ιρλανδός δεν θα εξασκούσε τα δικαιώματά του στην ιστορία για μία δεκαετία.

Κανείς δεν ξέρει γιατί οι Άλμπερτ Μπρόκολι και Χάρι Σάλτσμαν δέχθηκαν έναν τέτοιο όρο.

Γεγονός είναι ότι για μία δεκαετία, ο ΜακΚλόρι εξαφανίστηκε. Το 1975 εμφανίστηκε έτοιμος να «χτυπήσει» ξανά.

Η πρώτη του δουλειά ήταν να εξασφαλίσει τη συνεργασία του συγγραφέα Λεν Ντέιτον (δημιουργό του Χάρι Πάλμερ που ερμήνευσε στη μεγάλη οθόνη ο Μάικλ Κέιν). Τα σχέδια του ΜακΚλόρι, όμως, ήταν ακόμα μεγαλύτερα: ήθελε ως Μποντ τον «συνταξιοδοτημένο» πλέον από τον ρόλο, Σον Κόνερι.

Ο Κόνερι αρνήθηκε, αλλά ο ΜακΚλόρι επέμεινε: πρότεινε στον ηθοποιό να συνεργαστεί στη συγγραφή του σεναρίου. Ο Κόνερι δέχθηκε, σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας και της εμπλοκής του Ντέιτον, τον οποίο σεβόταν.

Για τους επόμενους μήνες οι τρεις άνδρες εργάζονταν εντατικά. Το αποτέλεσμα ήταν ένα σενάριο με τίτλο «James Bond of the Secret Service».

Η Eon που είχε τα επίσημα κινηματογραφικά δικαιώματα για τον Μποντ αντέδρασε σχεδόν αμέσως, λέγοντας ότι ο τίτλος θυμίζει πολύ το «On Her Majesty’s Secret Service». Ο ΜακΚλόρι υποχώρησε και ονόμασε το σενάριο του «Warhead».

Ο ΜακΚλόρι ανακοίνωσε ότι τα γυρίσματα θα ξεκινούσαν τον Φεβρουάριο του 1977 με τη στήριξη της Paramount. Μάλιστα, φήμες ήθελαν τον Όρσον Γουέλς να ερμηνεύει τον κακό Μπλόφελντ και τον Ρίτσαρντ Ατένμπορο στο τιμόνι της σκηνοθεσίας.

Η μοναδική που δεν ήταν ευχαριστημένη ήταν η Eon. Ο Άνδρας με το Χρυσό Πιστόλι με πρωταγωνιστή τον Ρότζερ Μουρ δεν είχε πάει καλά στο box-office και η εταιρεία ανησυχούσε ότι ο Μποντ του Ιρλανδού θα έκλεβε την παράσταση.

Ο ΜακΚλόρι προχώρησε ένα βήμα παρακάτω: κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα για να σταματήσουν τα γυρίσματα της ταινίας Ο κατάσκοπος που με αγάπησε, επειδή –όπως υποστήριξε- το σενάριο έμοιαζε υπερβολικά με το Warhead. Ο Μπρόκολι απάντησε ότι ο ΜακΚλόρι δεν έχει δικαίωμα να κάνει τη δική του ταινία Μποντ.

Τότε ο Ιρλανδός έπαιξε το μεγάλο του χαρτί. Επικαλέστηκε τη δικαστική απόφαση του 1963 –που του έδινε τα δικαιώματα για το Επιχείρηση Κεραυνός– και υποστήριξε ότι του ανήκουν τα δικαιώματα της Spectre, της εγκληματικής οργάνωσης που δημιουργήθηκε για το σενάριο του Thunderball του 1959 και μόνο στη συνέχεια πέρασε στα μυθιστορήματα του Φλέμινγκ.

Θέλοντας να αποφύγουν το κλισέ «κακοί Ρώσοι», οι παραγωγοί του Μποντ είχαν βρει στη Spectre τον κατάλληλο «κακό». Η οργάνωση είχε κάνει την εμφάνιση της στις περισσότερες ταινίες του 007 αν και δεν υπήρξε βασικό στοιχείο των βιβλίων. Ο ΜακΚλόρι υποστήριξε ότι η Eon δεν είχε δικαίωμα να χρησιμοποιεί τη Spectre, αν και το είχε ήδη κάνει έξι φορές.

Η Eon σκόπευε να χρησιμοποιήσει την οργάνωση και στον Κατάσκοπο, αλλά μετά την νομική δράση του ΜακΚλόρι αντικατέστησε τον κακό με έναν τύπου Μπλόμφελντ. Από τότε η Spectre και ο Μπλόμφελντ δεν έκαναν ξανά την εμφάνισή τους στις παραγωγές της Eon.

Παρά τη νίκη του ΜακΚλόρι, ο Κόνερι είχε δεύτερες σκέψεις και ήθελε να είναι σίγουρος ότι το Warhead θα είναι νομικά καλυμμένο. Η Paramount αποφάσισε να αποσύρει τη στήριξή της και η πορεία του Warhead στις αίθουσες είχε φτάσει στο τέλος του.

Ο ΜακΚλόρι θα κατάφερνε να φέρει τελικά τον Μποντ στη μεγάλη οθόνη το 1983. Όχι, όμως, το σενάριο του Warhead, αλλά με το Ποτέ μη Λες Ποτέ, την ταινία που δεν περιλαμβάνεται στην επίσημη σειρά ταινιών του Μποντ, αλλά έχει ως 007 τον Σον Κόνερι.

Ενισχυμένος από την επιτυχία της ταινίας, ο ΜακΚλόρι άρχισε να φαντασιώνεται μια «ανάσταση» του Warhead, με τη στήριξη της Sony και τον Τίμοθι Ντάλτον ας Μποντ. Όλα αυτά μετά την επιτυχία του Goldeneye τη δεκαετία του 1990.

Η MGM απάντησε με μία μήνυση, την ώρα που η Sony επιστράτευσε τους Ρόλαντ Έμεριχ και Ντιν Ντέβλιν (της Μέρας Ανεξαρτησίας) να δουλέψουν στο πρότζεκτ. Φήμες ήθελαν τον Λίαμ Νίσον να δηλώνει ενδιαφέρον για τον ρόλο του Μποντ.

Ο ΜακΚλόρι υποστήριξε ότι το σενάριο του Επιχείρηση Κεραυνός έθεσε τη βάση για την ατμόσφαιρα όλων των ταινιών Μποντ και απαίτησε μερίδιο από τα τεράστια κέρδη της κινηματογραφικής σειράς. Το Χόλιγουντ περίμενε με κομμένη την ανάσα να δει την εξέλιξη της υπόθεσης.

Τελικά, η Sony υποχώρησε και νικημένος ο ΜακΚλόρι εγκατέλειψε τη 40χρονη εμμονή του με τον… κατάσκοπο που αγάπησε.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μέρος της συμφωνίας που υπέγραψε η Sony με την MGM ήταν η υποχρέωση της τελευταίας να πληρώσει 10 εκατομμύρια δολάρια για τα δικαιώματα του Casino Royal που η πρώτη κατείχε. Ήταν αυτή η ιστορία που το 2006 έγινε ταινία με τον Ντάνιελ Κρεγκ, δίνοντας νέα πνοή στον Βρετανό πράκτορα.

Φαίνεται πως ο Ιρλανδός δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα…

Αγγελική Στελλάκη

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ