Στο τέταρτο ταξίδι του ο Γκιούλιβερ επισκέφθηκε τη χώρα των Χουννύμνων όπου κατοικούσαν σοφά άλογα. Όταν έμαθε τη γλώσσα τους του ζήτησαν να τους περιγράψει την πατρίδα του και ολόκληρη την Ευρώπη αλλά δυσκολεύτηκαν να πιστέψουν πόσοι άνθρωποι σκοτώνονταν στους πολέμους.
Ως σοφά όντα τα άλογα όχι μόνο δεν έλεγαν ποτέ ψέματα αλλά δεν είχαν ούτε καν λέξη στη γλώσσα τους για το ψέμα. Του είπαν λοιπόν πως: Μας λες πράγμα που δεν είναι (έτσι κατάφεραν να το εκφράσουν) γιατί τα νύχια και τα δόντια σας είναι πολύ αδύναμα για να προκαλέσουν τόσους θανάτους.
Τότε ο Γκιούλιβερ άρχισε να τους εξηγεί για τα σπαθιά, τα κανόνια, τις ναυμαχίες και όλους τους άλλους τρόπους που έχει εφεύρει ο άνθρωπος για να αλληλοκαταστρέφεται. Η περιγραφή του όμως κόπηκε στη μέση από το σοφό άλογο.
Όπως εξήγησε στον Γκιούλιβερ: Καταλαβαίνω τώρα πως όσα λες είναι σωστά, αλλά σταμάτα να μου τα εξηγείς γιατί όσο περισσότερο τα ακούω τόσο πιο πολύ θα τα συνηθίζω και θα μου φαίνονται λιγότερο αποτρόπαια απ’ ό,τι πριν.
Παλαιότερα, θεωρούσα την απαγόρευση του σοφού αλόγου ως καλή συμβουλή για να αποφεύγει κανείς τα Reality Shows και τα άλλα σκουπίδια της τηλεόρασης. Δυστυχώς όμως έχουν εφαρμογή και σε όσα συζητάμε τώρα όλοι μεταξύ μας για την κατάσταση της Ελλάδας.
Εννοείται πως μια χώρα με μεγάλες φυσικές ομορφιές, πολλούς ανεκμετάλλευτους πόρους, διεφθαρμένη δημόσια διοίκηση και ανίκανους πολιτικούς αποτελεί μαγνήτη για τους κάθε λογής αδίστακτους κερδοσκόπους.
Αλλά κάθε φορά που μιλάμε για αυτούς, ξεχνάμε τις δικές μας ευθύνες, αποφεύγουμε να ασχοληθούμε με το πικρό ποτήρι της απαιτούμενης προσπάθειας για να συμμαζέψουμε τη χώρα μας και απλώς εκτονώνουμε την αγανάκτησή μας στους κακούς ξένους χωρίς να αλλάζουμε τίποτε από τα δικά μας κακώς κείμενα.
Ναι λοιπόν, υπάρχουν ξένοι δάκτυλοι, κεφάλαια και συνωμότες που κάνουν κακό στην Ελλάδα. Και τώρα που συμφωνούμε ας σταματήσουμε την αγανάκτηση, τις κλάψες και τα παράπονα για τους κακούς άλλους. Όσο περισσότερο μιλάμε για αυτούς τόσο λιγότερο ασχολούμαστε με το συμμάζεμα της ρημαγμένης χώρας μας.
Αν το πρόβλημά μας ήταν μια φυσική καταστροφή θα ασχολούμασταν μόνο με το πώς θα επουλώσουμε τις πληγές μας και με ποιο τρόπο θα προστατευτούμε στο μέλλον. Ας κάνουμε το ίδιο και τώρα.