Προβάλουν διάφοροι την επιστροφή στη δραχμή ως λύση στα προβλήματά μας. Καταλαβαίνω πολύ καλά όσους κερδοσκόπους έχουν στοιχηματίσει στην αποτυχία του ευρώ και φυσικά προσπαθούν να μας πείσουν πως αποτελεί για εμάς την καλύτερη λύση. Μου διαφεύγει όμως η συλλογιστική των δικών μας.
Μας λένε πως μόλις γυρίσουμε στη δραχμή θα κάνουμε υποτίμηση και θα αυξήσουμε τις εξαγωγές μας. Υποτίμηση όμως (και ο πληθωρισμός που την ακολουθεί) σημαίνει μειώσεις μισθών και εισοδήματος για όλους μας. Θεωρούμε δηλαδή πως η λύση στο Δεν Έχουμε Άλλα Χρήματα Να Δώσουμε Σε Φόρους είναι να μειώσουμε και άλλο τα εισοδήματά μας!
Υποστηρίζεται ακόμη πως με την υποτίμηση θα μειωθεί η ανεργία. Αλλά η Ελλάδα βρίσκεται στο ευρώ εδώ και μια δεκαετία περίπου. Στο διάστημα αυτό η οικονομία άλλαξε σημαντικά και προσαρμόστηκε στις απαιτήσεις του νέου σκληρού νομίσματος. Γυρίζοντας στη δραχμή η οικονομία θα πρέπει να αλλάξει μέσα σε μερικές εβδομάδες.
Χιλιάδες κόσμος θα χάσει τη δουλειά του από τις επιχειρήσεις που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στη νέα πραγματικότητα των ακριβότερων καυσίμων/ανταλλακτικών/μηχανημάτων/φυτοφαρμάκων κ.λπ. που χρειάζεται η οικονομία για να λειτουργήσει. Κάποτε βέβαια θα προσαρμοστούμε και πάλι και θα αρχίσει η ανάκαμψη αλλά η δραχμή στα πρώτα χρόνια της επιστροφής της θα φέρει περισσότερη ανεργία και όχι λιγότερη. Μάλλον είναι καλύτερα να προσαρμοστούμε μέσα στο ευρώ και να τελειώσουμε τώρα τα δύσκολα.
Μας λένε ακόμη πως θα γλιτώσουμε την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Πως όμως θα προστατεύσουμε την αξία αυτής της περιουσίας γυρίζοντας σε ένα νόμισμα που αυτομάτως θα έχει 40-50% μικρότερη αξία από το σημερινό; Δεν θα μειωθεί αντίστοιχα και η αξία της δημόσιας περιουσίας που θέλουμε να προστατεύσουμε; Και μαζί με αυτή και το δικό μας παραλιακό κτηματάκι, σπιτάκι κ.λπ;
Αν μπορεί κανείς να μου δώσει μερικές πειστικές απαντήσεις είμαι όλος αυτιά.