Περιοχές υψηλού κινδύνου Η ηπατίτιδα Β αποτελεί παγκόσμιο υγειονομικό πρόβλημα, αλλά ο κίνδυνος νόσησης ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό στις διάφορες περιοχές του κόσμου. Σε αναπτυγμένες χώρες, όπως είναι οι ΗΠΑ, η δυτική Ευρώπη και η Αυστραλία, ο κίνδυνος λοίμωξης από την ηπατίτιδα Β είναι σχετικά μικρός και μόνο ένα μικρό ποσοστό που κυμαίνεται από 0,2 […]
Η ηπατίτιδα Β αποτελεί παγκόσμιο υγειονομικό πρόβλημα, αλλά ο κίνδυνος νόσησης ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό στις διάφορες περιοχές του κόσμου. Σε αναπτυγμένες χώρες, όπως είναι οι ΗΠΑ, η δυτική Ευρώπη και η Αυστραλία, ο κίνδυνος λοίμωξης από την ηπατίτιδα Β είναι σχετικά μικρός και μόνο ένα μικρό ποσοστό που κυμαίνεται από 0,2 έως 0,9% του πληθυσμού είναι χρόνιοι φορείς της νόσου. Αντίθετα, υπάρχει σημαντικά μεγαλύτερος κίνδυνος νόσησης από την ηπατίτιδα Β στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπως είναι η Κίνα και η νοτιοανατολική Ασία, το μεγαλύτερο τμήμα της Αφρικής, τα περισσότερα νησιά του Ειρηνικού, η Αϊτή και η Δομινικανική Δημοκρατία, περιοχές της Μέσης Ανατολής και η κοιλάδα του Αμαζονίου. Σε αυτές τις περιοχές το ποσοστό του πληθυσμού που είναι χρόνιοι φορείς ανέρχεται στο 8-15%. Σε άλλα μέρη του κόσμου, ο κίνδυνος μόλυνσης είναι μέτριος, με 2-7% ποσοστό του πληθυσμού να είναι χρόνιοι φορείς της ηπατίτιδας Β. Το 1,4% των ασθενών που πάσχουν από ηπατίτιδα Β μπορεί να καταλήξει σε θάνατο.
Στις αναπτυγμένες χώρες, το μεγαλύτερο ποσοστό των λοιμώξεων παρατηρείται σε νεαρούς ενήλικες, ενώ αντίθετα στις αναπτυσσόμενες χώρες οι περισσότερες περιπτώσεις εμφανίζονται αμέσως μετά τη γέννηση ή κατά τη διάρκεια της πρώτης παιδικής ηλικίας.