«Οι Ρώσοι επιτίθενται στην Ευρώπη» – Η φρενίτιδα που έγινε λατρεία;

Στην Ευρώπη, συμβαίνει κάτι περίεργο. Από Πολωνία, Γερμανία μέχρι και Ην. Βασίλειο, λαμβάνουν χώρα πρωτάκουστες επιθέσεις: Εκρηκτικά δέματα που φτάνουν σε κέντρα logistics, εκτροχιασμοί τρένων, εμπρησμοί εμπορικών κέντρων, καταστροφές φραγμάτων μέχρι και δηλητηριάσεις υδροδοτικών δικτύων που επιχειρούν οι Ρώσοι. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά… «θα» γίνονταν, δεν έγιναν ποτέ. Τι συμβαίνει;

Μυστικές υπηρεσίες ευρωπαϊκών χωρών αναφέρουν στους Financial Times ότι έχουν αποτρέψει τραγωδίες που ενορχηστρώνει η Μόσχα με συγκαλυμμένες εκστρατείες δολιοφθοράς, ώστε να προκαλέσει σύγχυση σε όλη την ήπειρο, θέτοντας ολοένα και μεγαλύτερο κίνδυνο για ανθρώπινες ζωές.

Επικεφαλής μυστικών υπηρεσιών της Ευρώπης ισχυρίζονται ότι οι Ρώσοι σχεδιάζουν ακόμα και να επιτεθούν σε πτήσεις προς τις ΗΠΑ, προκαλώντας μεγαλύτερη αναστάτωση στη βιομηχανία αερομεταφορών από οποιαδήποτε τρομοκρατική ενέργεια μετά τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους.

 «Το πρώτο σημαντικό πράγμα που πρέπει να λάβουμε υπόψη είναι ότι ακόμη δεν αντιλαμβανόμαστε πλήρως τι συμβαίνει», λέει ο Keir Giles, ειδικός στη Ρωσία στο Chatham House. «Αυτό που είναι γνωστό δημοσίως είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου… υπάρχει ακόμη πολύ που οι κυβερνήσεις έχουν επιλέξει να μην αποκαλύψουν».

Οι μυστικές υπηρεσίες αναρωτιούνται

Για χώρες της πρώτης γραμμής όπως η Πολωνία, συνεχίζει το δημοσίευμα, είναι πλέον δεδομένο ότι η Ρωσία αποτελεί εξίσου μεγάλο κίνδυνο για τη ζωή των Ευρωπαίων πολιτών όσο και η ισλαμιστική τρομοκρατία, η οποία απασχόλησε κυρίως τις υπηρεσίες εσωτερικής ασφάλειας τα τελευταία είκοσι χρόνια.

Αξιωματούχοι των υπηρεσιών πληροφοριών σε όλη την ήπειρο διερωτώνται πλέον, καθώς η κλίμακα της ρωσικής επιθετικότητας στην Ευρώπη γίνεται πιο καθαρή, αν υπάρχει μια στρατηγική κλιμάκωση σε εξέλιξη και όχι μόνο τακτικές ευκαιριακές ενέργειες.

Οι στόχοι που επιλέγει η Ρωσία, οι κίνδυνοι που είναι διατεθειμένη να αναλάβει και οι φαινομενικοί της σκοποί αντανακλούν κάτι περισσότερο από απλή απάντηση στις εξελίξεις του πολέμου στην Ουκρανία, όπως πιστεύουν πλέον πολλοί στους κύκλους των πληροφοριών, λένε οι Financial Times. «Ορισμένα στοιχεία δείχνουν πιο μακροπρόθεσμο σχεδιασμό. Παρότι μεγάλος αριθμός Ρώσων κατασκόπων έχει απελαθεί από την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, οι ρωσικές υπηρεσίες προσπαθούν να επανεντάξουν εκπαιδευμένους επαγγελματίες σε ευρωπαϊκά κράτη, ενώ ταυτόχρονα βομβαρδίζουν την ήπειρο με ασυντόνιστες επιθέσεις μέσω πληρεξουσίων και εγκληματιών».

Η Ρωσία θα συνεχίσει να κάνει τα ίδια

Ο επικεφαλής μεγάλης ευρωπαϊκής υπηρεσίας πληροφοριών αναφέρει ότι οι αξιωματικοί του παρακολουθούν Ρώσους πράκτορες να επιθεωρούν οδικές γέφυρες, προφανώς με την πρόθεση να τις ναρκοθετήσουν. Το ίδιο σημειώνει ότι συμβαίνει με το σιδηροδρομικό δίκτυο σε όλη την ήπειρο. Η υπηρεσία του, όπως και άλλες, παρακολουθεί επίσης προσπάθειες της Ρωσίας να εισαγάγει υψηλά εκπαιδευμένους «πράκτορες-ύπνους» για δολιοφθορά σε ευρωπαϊκά κράτη.

O πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, ναύαρχος Giuseppe Cavo Dragone, είπε στους FT ότι η συμμαχία εξετάζει πολύ πιο σθεναρές απαντήσεις στη ρωσική συγκαλυμμένη βία, συμπεριλαμβανομένων προληπτικών πληγμάτων ως αποτροπή.

Αυτό αποτελεί δοκιμασία της ευρωπαϊκής αντοχής, λέει ο Giles του Chatham House. «Η ικανότητα των κρατών-θυμάτων να αντιμετωπίσουν αυτές τις επιθέσεις, να εντοπίσουν τους δράστες και να αντιδράσουν πολιτικά… είναι πολύτιμη πληροφορία για τη Ρωσία», σημειώνει. «Και αν η απάντηση είναι ότι δεν το κάνουν… αν μια χώρα απλώς το αποδίδει σε “υβριδικό πόλεμο” και περιορίζεται σε αυστηρές δηλώσεις, τότε η Ρωσία θα συνεχίσει να κάνει τα ίδια και χειρότερα» λέει, προσθέτοντας «είναι παράλογο να το αποκαλούμε οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτό που είναι: πόλεμος εναντίον της Ευρώπης».

Πολιτικοποίηση της τρέλας;

Ωστόσο μήπως είναι παράλογα όλα τα παραπάνω;

Έχοντας διεξάγει μεγάλη έρευνα στον υποτιθέμενο υβριδικό πόλεμο της Ρωσίας, ο δρ. Όφερ Φρίντμαν, Λέκτορας στο Τμήμα Σπουδών Πολέμου του Kings College δεν έχει καμία αμφιβολία πως καθώς συνέχιζε την έρευνά του πριν χρόνια, του έγινε ξεκάθαρο ότι ο όρος «υβριδικός πόλεμος» είχε πολιτικοποιηθεί, εργαλειοποιηθεί και χρησιμοποιηθεί [από τη Δύση] για να εξασφαλιστούν χρηματοδότηση, επιρροή και εξουσία».

Κάτι ανάλογο έκανε και η CIA τη δεκαπενταετία του 1950, διογκώνοντας τις δυνανατότητες και τις απειλές της ΕΣΣΔ ώστε να εξασφαλίσει περισσότερη στήριξη και οικονομική τροφοδότηση από το Κογκρέσο.

Η εικόνα ρωσικών δυνάμεων να επιχειρούν να προκαλέσουν πολλαπλά τρομοκρατικά χτυπήματα στην Ευρώπη, ενισχύει ένα κλίμα τρομολαγνείας. Η Μόσχα τι όφελος θα είχε να αματοκυλίσει στην Ευρώπη; Τι θα εξυπηρετούσε κάτι τέτοιο, πέρα από την ολοεάν και μεγαλύτερη απομόνωσή της διεθνώς;

Στην πρόσφατη έρευνά του Πανεπιστημίου Μοντερέι, Καλιφόρνια, επιβεβαιωνόταν ακριβώς αυτό, ότι δηλαδή σχεδόν κάθε πολιτική που ακολουθούν οι αντίπαλοι της Δύσης «κατηγοριοποιείται πλέον ως υβριδικός πόλεμος· ο όρος έχει γίνει πολιτικός και φορτισμένος συναισθηματικά, χάνοντας όποια αναλυτική αξία είχε κάποτε».

Έτσι, όπως υπογραμμίζει ο δρ. Νικολάι Σοκόφ, «η εξέλιξη της έννοιας του υβριδικού πολέμου έχει ουσιαστικά οδηγήσει το ίδιο το concept σε αδιέξοδο. Αυτό που ξεκίνησε ως θεωρία ακανόνιστου πολέμου και αργότερα εξελίχθηκε σε θεωρία πολυχωρικής σύγκρουσης, μετατράπηκε πολύ γρήγορα ουσιαστικά σε εργαλείο προπαγάνδας, εκμεταλλευόμενο την υποκείμενη αρνητική φόρτιση του όρου».

Κάτι τέτοιο όμως δεν οφελεί ούτε την ίδια την ασφάλεια στην Ευρώπη, ώστε να διακρίνει και  να αντιμετωπίζει τις απειλές. Αυτό το εργαλείο προπαγάνδας τονίζει ο Σοκόφ «’εγινε άχρηστο για τη μελέτη της πολιτικής εθνικής ασφάλειας ως πεδίο της πολιτικής επιστήμης ή για την ανάλυση των πολιτικών αντιπάλων όπως η Ρωσία ή η Κίνα, καθώς πλέον δεν διακρίνει ανάμεσα σε διαφορετικούς τύπους πολιτικής — όλα κατατάσσονται κάτω από την ίδια ετικέτα».

Πάντως, είναι απορίας άξιο πως τα κατάφεραν οι δυτικές υπηρεσίες να αποτρέψουν όλες αυτές τις «αναρίθμητες επιθέσεις». Ούτε μια δεν μπόρεσαν να φέρουν εις πέρας με επιτυχία οι Ρώσοι…