Δεν παίρνει λεφτά από το ισραηλινό λόμπι, προσεύχεται στον θεό, έχοντας σπουδάσει μάλιστα θεολογία και θυμώνει με την οικονομική ολιγαρχία. Ο χαρισματικός 36χρονος Τζέημς Ταλαρίκο, συνδυάζοντας τη θρησκευτική απήχηση» του συντηρητικού Ρίτσαρντ Κερκ -δίχως όμως να υποδαυλίζει τη σύγκρουση- και την κοινωνική οργή του Μπέρνι Σάντερς, δείχνει να είναι το δυνατό χαρτί των Δημοκρατικών.

Ο βουλευτής στο Τέξας Ταλαρίκο είναι το αουτσάιντερ στις προκριματικές των Δημοκρατικών για τη Γερουσία στο Τέξας, όπου οι δημοσκοπήσεις τον εμφανίζουν πίσω από τον Κόλιν Όλρεντ.

Ωστόσο, αυτό το χάσμα ίσως κλείσει καθώς περισσότεροι γνωρίζουν τον Ταλαρίκο ενώ δμοσκόπηση της Public Policy Polling τον Σεπτέμβριο έδειξε ότι ο Ταλαρίκο προηγούνταν με σημαντική διαφορά 50 ποσοστιαίων μονάδων, ανέμεσα αυτούς που είχε θετική γνώμη και για τος δύο.

Όπως σημειώνει μακροσκελές άρθρο των New York Times, ο 36χρονος πρώην δάσκαλος γυμνασίου και μέλος της Βουλής του Τέξας, δημιουργεί ενθουσιασμό δυσανάλογο με τις πολιτικές του προοπτικές.

Στα κοινωνικά δίκτυα, τα βίντεο όπου αντιπαρατίθεται με Ρεπουμπλικανούς πολιτικούς και με τη συντηρητική ορθοδοξία -συχνά από χριστιανική σκοπιά- γίνονται τακτικά viral.

Σε βίντεο στο TikTok -με 13 εκατ. προβολές- έσφαξε με το γάντι τη Ρεπουμπλικανή συνάδελφό του Κάντι Νόουμπλ, την εισηγήτρια του νόμου που υποχρεώνει τα δημόσια σχολεία του Τέξας να αναρτούν τις Δέκα Εντολές σε κάθε τάξη. Ο Ταλαρίκο την μπέρδεψε ρωτώντας για τους αναρίθμητους τρόπους με τους οποίους οι Ρεπουμπλικανοί παραβιάζουν τις εντολές, συμπεριλαμβανομένου του ότι προγραμμάτισαν ψηφοφορία για το νομοσχέδιό της Κυριακή, το χριστιανικό Σάββατο.

Όπως εύστοχα σχολίασε ένας θαυμαστής του «Αυτό που μου αρέσει είναι το πώς μπορείς να κάνεις το MAGA να φαίνεται ανόητο, αλλά το κάνεις με τόσο ευγενικό και κόσμιο τρόπο».

Εντυπωσίασε τον Ομπάμα

Το Politico ανέφερε πρόσφατα ότι ο Μπαράκ Ομπάμα «κάνει κλήσεις με τα ανερχόμενα αστέρια του κόμματος»· το άρθρο ανέφερε δύο ονόματα: τον Ζόραν Μαντάνι και τον Ταλαρίκο, που είχε εντυπωσιάσει τον πρώην πρόεδρο με την ηγεσία του στη μάχη για την ανακατανομή των εκλογικών περιφερειών στο Τέξας.

Ο Ρομπ Φλάχερτι, πρώην αναπληρωτής διευθυντής καμπάνιας της Καμάλα Χάρις, τον αποκάλεσε «το μέλλον του κόμματος». Όπως εξήγησε αργότερα στους New York Times: «Οι Δημοκρατικοί χάνουμε έδαφος γιατί χάσαμε την ικανότητά μας να μιλάμε σε ανθρώπους που έχουν αποστασιοποιηθεί από το σύστημα. Εκείνος εκπροσωπεί το είδος της ελπιδοφόρας λαϊκιστικής πολιτικής που πιστεύω ότι είναι ο δρόμος της επιστροφής μας — και το κάνει έχοντας ένα φυσικό ένστικτο στο πώς να κερδίζει και να κρατά την προσοχή».

Στις τρεις πρώτες εβδομάδες της προεκλογικής πορείας του Ταλαρίκο για το χρίσμα, όπως είπε εκπρόσωπος της εκστρατείας, συγκέντρωσε πάνω από 6 εκατ. δολ. από περισσότερους από 125.000 μεμονωμένους δωρητές.

Μακριά από τον τραμπικό εφιάλτη

Όλος αυτός ο ενθουσιασμός μπορεί εν μέρει να είναι σημάδι απελπισίας των Δημοκρατικών, αλλά σύμφωνα με τους New York Times, αποτελεί επίσης μαρτυρία για την απροσδόκητη δύναμη του απλού, άμεσου μηνύματος του Ταλαρίκο, που συνδυάζει την οργή του Μπέρνι Σάντερς για την ολιγαρχία με μια διάγνωση της πνευματικής ασθένειας που σχεδόν όλοι σε αυτή τη χώρα αισθάνονται.

«Οι δισεκατομμυριούχοι που κατέχουν τους αλγόριθμους των social, που κατέχουν τα δίκτυα καλωδιακής τηλεόρασης, που κατέχουν τους πολιτικούς που τσακώνονται στις οθόνες μας, μας θέλουν να είμαστε ο ένας στον λαιμό του άλλου», είπε ο Ταλαρίκο σε προεκλογική συγκέντρωση έναρξης στο Ράουντ Ροκ, μια πόλη έξω από το Όστιν. Είχε κουραστεί, είπε, «να μου λένε να μισώ τον γείτονά μου. Έχουν περάσει πάνω από 10 χρόνια αυτής της πολιτικής — πολιτική ως αιματηρό άθλημα, πολιτική ως επαγγελματική πάλη. Διαλύει οικογένειες. Τελειώνει φιλίες και μας αφήνει όλους να αισθανόμαστε χάλια όλη την ώρα».

Ο Ταλαρίκο, αντίθετα, προσπαθεί να χαράξει μια πορεία εξόδου από τον τραμπικό εφιάλτη. Η απροκάλυπτα χριστιανική εκδοχή λαϊκισμού που εκφράζει ίσως φαίνεται παράταιρη για ένα ολοένα και πιο κοσμικό κόμμα, αλλά ο κόσμος την ασπάζεται. Ακόμη κι αν η κούρσα του για τη Γερουσία δεν πετύχει, οι Δημοκρατικοί έχουν πολλά να μάθουν από αυτόν.

Το μυστικό της επιτυχίας του

Η ήρεμη, σταθερή προσέγγιση του Ταλαρίκο στις αντιπαραθέσεις γοητεύει πολύ κόσμο.

Ο Ταλαρίκο έθεσε πρώτη φορά υποψηφιότητα το 2018 με την υποστήριξη της Run for Something, μιας οργάνωσης που στρατολογεί και εκπαιδεύει νέους προοδευτικούς να διεκδικούν τοπικά αξιώματα. Κίνητρό του ήταν η θητεία του ως δάσκαλος σε ένα πιεσμένο, υπερπλήρες γυμνάσιο στο Σαν Αντόνιο, όπου είχε δει πώς οι περικοπές του κράτους στην εκπαίδευση έβλαπταν τους μαθητές του.

Έκανε αδιάκοπη καμπάνια, κάποια στιγμή περπάτησε το σύνολο των 25 μιλίων της—εκλογικής του περιφέρειας, πραγματοποιώντας λαϊκές συνελεύσεις στη διαδρομή. Εξουθενωμένος στο τέλος, νοσηλεύτηκε και διαγνώστηκε με διαβήτη τύπου 1. Παρ’ όλα αυτά, κατάφερε να συμβάλει στην ψήφιση επιτυχημένου νομοσχεδίου που έθεσε ανώτατη τιμή 25 δολαρίων στην ινσουλίνη.

Η Αμάντα Λίτμαν, συνιδρύτρια του Run for Something, πιστεύει ότι το μυστικό της επιτυχίας του συνοψίζεται στην αυθεντικότητα — μια λέξη που χρησιμοποιείται υπερβολικά στην πολιτική, αλλά είναι ιδιότητα δυσεύρετη.

Τον συνέκρινε με τον Μαντάνι, έναν άλλον νέο λαϊκιστή με ταλέντο στα social και ικανότητα να μιλάει εξαιρετικά χωρίς να καταφεύγει σε κοινοτοπίες ραμμένες από συμβούλους. «Δεν είναι ότι έχουν τις ίδιες απόψεις, αλλά ξέρουν τόσο καθαρά ποιοι είναι και τι πιστεύουν, ώστε μπορούν να το επικοινωνούν με τρόπο που ξεχωρίζει σε αυτό το μιντιακό περιβάλλον», είπε.

Από αυτή την άποψη, η θρησκευτικότητά του λειτουργεί ως σήμα ότι δεν θα παραδοθεί στον πολιτικό οπορτουνισμό. Μιλώντας στο MSNBC για τον πόλεμο του Ισραήλ στη Γάζα είπε ότι «Υπάρχει ένας θεολόγος που είπε, “Ούρλιαξα στον Θεό για τα πεινασμένα παιδιά, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι τα πεινασμένα παιδιά ήταν ο Θεός που ούρλιαζε σε μένα”», είπε. «Και ο Θεός ουρλιάζει σε όλους μας στη Γάζα αυτή τη στιγμή». Σε εκείνη τη συνέντευξη υποσχέθηκε να μην πάρει χρήματα από το AIPAC. Μου είπε ότι τάσσεται υπέρ μιας παύσης στην πώληση επιθετικών όπλων στο Ισραήλ.

Κάνει κάτι παραπάνω…

Ακόμη και οι πιο κοσμικοί προοδευτικοί συνήθως δεν έχουν πρόβλημα με τη θρησκευτική ρητορική όταν χρησιμοποιείται για να στολίσει τις δικές τους θέσεις. Όταν όμως ο Ταλαρίκο μιλά για τον Θεό, συχνά κάνει κάτι παραπάνω, αναφέρει το δημοσίευμα. Ο Ταλαρίκο είναι σφοδρός αντίπαλος του χριστιανικού εθνικισμού, που συγχωνεύει μεσσιανική θρησκεία με έναν επιθετικό αμερικανικό σωβινισμό. Ανησυχεί όμως και για την παρακμή της πίστης στην αμερικανική ζωή. Αν και σπεύδει να αναγνωρίσει τους τρόπους με τους οποίους η οργανωμένη θρησκεία απογοήτευσε τους ανθρώπους, βλέπει μια κοινωνία που είναι κάπως χαμένη χωρίς αυτήν.

Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που πρόσφατη μελέτη της Pew Research Center, έδειξε σχεδόν οι μισοί από τους ανθρώπους που ευθυγραμμίζονται με το Δημοκρατικό Κόμμα είπαν ότι η θρησκεία δεν είναι πολύ σημαντική στη ζωή τους.

«Υπάρχει πολύ θρησκευτικό τραύμα σε αυτή τη χώρα», είπε ο Ταλαρίκο. «Πολλοί άνθρωποι που έχουν πληγωθεί». Αλλά μου είπε ότι αυτά τα μηνύματα τον πληγώνουν επίσης. «Η πίστη μου είναι τόσο προσωπική και τόσο θεμελιώδης για μένα, και όταν οι ίδιοι μου οι υποστηρικτές λένε “Σταμάτα μ’ αυτό” ή “Μην μιλάς γι’ αυτό”, δεν είναι ωραίο συναίσθημα», είπε. Άνθρωποι εκτός κόμματος, πρόσθεσε, συχνά λένε ότι νιώθουν πως οι Δημοκρατικοί είναι εχθρικοί προς τη θρησκεία, «και δεν νομίζω ότι αυτό είναι αβάσιμο».

Κι όμως, η αυξανόμενη αποδοχή του μηνύματός του υποδηλώνει ότι πολλοί Δημοκρατικοί θέλουν να ακούσουν κάποιον να μιλά σε προφητικό τόνο. Ίσως τα πράγματα έχουν γίνει τόσο άσχημα σε αυτή τη χώρα ώστε ακόμη κι εμείς που δεν έχουμε πίστη, να βρίσκουμε παρηγοριά ακούγοντας όσους έχουν.

Δεν είναι ο πρώτος

Από τη δεκαετία του 1990, πολλοί άλλοι προσπάθησαν να συγκεράσουν πνευματικότητα και προοδευτική πολιτική· σχεδόν κάθε χρόνο αυτού του θλιβερού αιώνα, φαίνεται, νέα άρθρα προαναγγέλλουν την έλευση μιας θρησκευτικής αριστεράς. Αλλά ο φιλελεύθερος χριστιανισμός βρίσκεται σε παρατεταμένη υποχώρηση, ενώ οι ταχύτερα αναπτυσσόμενες εκκλησίες της Αμερικής τείνουν να είναι εξαιρετικά συντηρητικές. Ο φονταμενταλισμός φαίνεται να απαντά σε μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη για βεβαιότητα και σαφείς κανόνες ζωής. Και όσοι δεν χρειάζονται αυτά, συχνά αποφασίζουν ότι δεν χρειάζονται καθόλου τη θρησκεία.

Κι όμως, ο Ταλαρίκο πιστεύει ότι πιο ανθρώπινες θρησκευτικές κουλτούρες μπορούν και θα δημιουργηθούν. Ο λόγος που γράφτηκε αρχικά στο Austin Presbyterian Theological Seminary, είπε, ήταν ότι είχε «εμμονή» να καταλάβει πώς όσοι μοιράζονται τις αξίες του μπορούν να ξαναχτίσουν τις δομές που δίνουν νόημα στις ζωές των ανθρώπων.

«Ζιζάνια θα φυτρώσουν σ’ έναν κήπο όταν δεν είναι υγιής», είπε. «Και νομίζω ότι όταν δεν υπάρχουν υγιείς εναλλακτικές, υγιείς πνευματικές κοινότητες —είτε είναι οργανωμένη θρησκεία είτε όχι— τότε οι άνθρωποι θα έλκονται προς κάτι πιο αυταρχικό από τη φύση του. Πιστεύω ότι αυτό ίσχυε διαχρονικά. Πιστεύω ότι ισχύει παροδικά και τώρα».

Στο άρθρο των New York Times εκφράζεται ένας σκεπτικισμός ότι η προσέγγιση του Ταλαρίκο θα κερδίσει πολλούς που διαφορετικά θα έλκονταν από τη χριστιανική δεξιά. Μπορεί να συμφωνούν με την κριτική του για τον ατομικισμό και την απομάγευση του κόσμου, αλλά όχι με τη θεολογική επένδυση του κοινωνικού φιλελευθερισμού του, συμπεριλαμβανομένης της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των τρανς — κάτι που μπορεί να αποδειχθεί σοβαρό πολιτικό μειονέκτημα σε μια τόσο συντηρητική πολιτεία όπως το Τέξας.

Ωστόσο, το αμερικανικό άρθρο κλείνει λέγοντας πως δεδομένου ότι οι ηγέτες του μέλλοντος θα είναι εκείνοι που μπορούν να πλάσουν νέες αφηγήσεις, σήμερα οι θρησκευόμενοι μπορεί να έχουν πλεονέκτημα.

Ειδήσεις Σήμερα: