Όσο πλησιάζουν οι ημέρες η αγωνία κορυφώνεται. Το παιδάκι σας θα πάει πρώτη φορά σχολείο! Τσάντα, μολύβια, τετράδια όλα έτοιμα για ένα κουδούνι που δεν θα σηματοδοτήσει απλώς την έναρξη των μαθημάτων, αλλά την έναρξη ενός νέου σημαντικού κεφαλαίου στη ζωή του.
Για τους μικρούς μας φίλους, αυτή η πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο μοιάζει με μια τεράστια, άγνωστη θάλασσα. Αλλά μην ανησυχείτε. Κανείς δεν χάνεται σε αυτή τη θάλασσα αν έχει έναν χάρτη. Ορίστε, λοιπόν, ο χάρτης των θησαυρών για να μετατρέψετε το άγχος σε ανυπομονησία και τις δυσκολίες σε μικρά, αντιμετωπίσιμα βήματα.
Η προετοιμασία πριν το μεγάλο ταξίδι
Η προσαρμογή δεν ξεκινά την πρώτη ημέρα του σχολείου. Ξεκινά από σήμερα. Για αυτό κρατήστε σημειώσεις:
Η τέχνη του παιχνιδιού: Μεταμορφώστε την ιδέα του σχολείου σε ένα ενδιαφέρον παιχνίδι. Μιλήστε του με ενθουσιασμό για τα νέα παιχνίδια που θα ανακαλύψει, τους νέους φίλους που θα κάνει και την καλή του «δασκάλα» που θα του διδάξει τραγούδια και ιστορίες. Η φαντασία είναι το πιο ισχυρό εργαλείο που έχετε και έχει.
Επισκέψη-Εξερεύνηση: Αν είναι δυνατό, είναι πολύ χρήσιμο να κάνετε μια βόλτα από το νέο σχολείο, να δείτε την αυλή, να παίξετε για λίγο, ώστε να μετατρέψτε το άγνωστο σε κάτι οικείο. Ένα κτήριο παύει να είναι άγνωστο και ίσως τρομακτικό όταν έχει γίνει ο χώρος μιας χαρούμενης βόλτας.
Καθημερινή ρουτίνα: Ξεκινήστε να εφαρμόζετε τη βραδινή και την πρωινή ρουτίνα που θα ακολουθείτε τις σχολικές μέρες. Ώρα για υπνάκο, ώρα για φαγητό, ώρα για μπάνιο. Αυτό δημιουργεί μια αίσθηση προβλεψιμότητας που ηρεμεί τα μικρά παιδιά. Δεν χρειάζεται να είναι όλα διαφορετικά την πρώτη ημέρα του σχολείου, σωστά;
Ηρεμία: Το πρωί της πρώτης μέρας, η ηρεμία είναι το κλειδί που σημαίνει ότι δεν χρειάζεται ούτε βιασύνη, ούτε πανικός.
Ένα μικρό γλυκό «Αντίο»: Το πιο σημαντικό βήμα όταν θα το αφήσετε είναι ο αποχαιρετισμός να είναι σύντομος, γεμάτος αγάπη και σιγουριά. Ένα δυνατό αγκάλιασμα, ένα χαμόγελο και μια σαφής υπόσχεση: «Θα έρθω να σε πάρω ακριβώς μετά το παιχνίδι/το μεσημεριανό». Για αυτό μην φεύγετε κρυφά καθότι η εμπιστοσύνη είναι η βάση όλων. Η αίσθηση της εγκατάλειψης είναι καταστροφική.
Το«Αντικείμενο-Φυλακτό»: Επιτρέψτε του να πάρει μαζί του ένα μικρό, αγαπημένο αντικείμενο από το σπίτι, όπως ένα μικρό αυτοκινητάκι. Αυτό το αντικείμενο εκτελεί χρέη «φυλαχτού», μια απτή συμβολική γέφυρα ανάμεσα στο σπίτι και το σχολείο.
Οι συνταξιδιώτες της μετάβασης: Η νηπιαγωγός και οι βοηθοί της δεν είναι απλοί εκπαιδευτικοί αλλά οι «εξερευνητές» που θα τον οδηγήσουν σε αυτή τη νέα γη. Για αυτό θα πρέπει να τους εμπιστευτείτε, όπως και να μεταδώσετε αυτή την εμπιστοσύνη στο παιδί σας.
Επιστροφή στο σπίτι: Η μέρα τελειώνει και η επανένωση είναι τόσο κρίσιμη όσο και το πρωινό «αντίο».
Να είστε στην ώρα σας: Να είστε εκεί νωρίς. Το να σας βλέπει να έρχεστε πρώτη/πρώτος, του δίνει μια τεράστια ασφάλεια ότι η υπόσχεσή σας κρατιέται.
Μοιραστείτε συναισθήματα: Μην του πείτε απλά «Πώς πήγε;» αλλά ρωτήστε το: «Ποιο ήταν το πιο αστείο πράγμα που έκανες σήμερα;» ή «Τι τραγούδι τραγουδήσατε;». Εστιάστε στα θετικά.
Δώστε του χρόνο: Η προσαρμογή είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο, δεν είναι μια στιγμή. Μπορεί τις πρώτες μέρες να είναι όλα υπέροχα και την επόμενη να μην θέλει να ξαναπάει. Αυτό είναι φυσιολογικό και απαιτεί από εσάς ηρεμία, ψυχραιμία και συνέπεια.