Ο Τζο Έστερχαζ δεν ξεκίνησε από τα κόκκινα χαλιά. Γεννήθηκε σε καταυλισμό προσφύγων στην Αυστρία, μεγάλωσε στο Κλίβελαντ και πέρασε από δουλειές του «ποδαριού» πριν βρει το δρόμο του στη δημοσιογραφία και, τελικά, στο σενάριο. Το Flashdance (1983) ήταν το εισιτήριο για την κορυφή· ένα χολιγουντιανό παραμύθι που εκτόξευσε την καριέρα του και άνοιξε τον δρόμο για να γίνει ο πιο ακριβοπληρωμένος σεναριογράφος της δεκαετίας του ’90.

Το Βασικό Ένστικτο και η στιγμή που όλα άλλαξαν

Το 1992, ο Έστερχαζ γράφει το Βασικό Ένστικτο και παίρνει προκαταβολή 3 εκατομμυρίων δολαρίων – ένα ποσό-ρεκόρ για την εποχή. Η ταινία, επιφορτισμένη με σεξ και βία, προκάλεσε πολιτική θύελλα: ακτιβιστές διαδηλώνουν κατά των γυρισμάτων, καταγγέλλοντας ομοφοβικά και μισογυνικά στερεότυπα.

Οι ερωτικές σκηνές με τη Σάρον Στόουν γίνονται αντικείμενο εμμονής στα μέσα ενημέρωσης, ενώ ο ίδιος ο σεναριογράφος απολαμβάνει τη φήμη του «κακού παιδιού» που δεν λογοκρίνει τη φαντασία του.

Από την κορυφή στον εκκωφαντικό… πάτο

Τρία χρόνια αργότερα, έρχονται δύο μεγάλες αποτυχίες: Οι ταινίες Jade και Showgirls (1995). Το πρώτο βυθίζεται στην αδιαφορία, ενώ το δεύτερο χλευάζεται ως ένα από τα χειρότερα φιλμ που γυρίστηκαν ποτέ.

Παρά την εμπορική… αποτυχία, το Showgirls θα αποκτήσει αργότερα ένα cult status, και θα γίνει η αγαπημένη συντροφιά των θαυμαστών μεταμεσονύχτιων προβολών και των φανατικών ακολούθων του κιτς.

Το φιάσκο των φιάσκων

Το 1997, ο Έστερχαζ γράφει το An Alan Smithee Film: Burn Hollywood Burn, μια σάτιρα για το Χόλιγουντ που κατέληξε σε πλήρη καταστροφή. Ο σκηνοθέτης αρνήθηκε να βάλει το όνομά του και υπέγραψε με το ψευδώνυμο «Alan Smithee». Η ταινία κόστισε 10 εκατομμύρια δολάρια και έβγαλε μόλις 60.000.

Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, στα Χρυσά Βατόμουρα κέρδισε πέντε βραβεία, ανάμεσά τους τα: «Χειρότερη Ταινία» και «Χειρότερο Σενάριο». Ο ίδιος ο Έστερχαζ πήρε δύο προσωπικά «βατόμουρα» ως «Χειρότερος Β’ Ανδρικός Ρόλος» και «Χειρότερο Νέο Αστέρι» για την εμφάνισή του στην ταινία.

Σιωπή, εξομολόγηση και προσωπική μεταστροφή

Μετά το 1997, οι προτάσεις στερεύουν. Ο Τζο Έστερχαζ στρέφεται στα απομνημονεύματα, περιγράφοντας τις υπερβολές του Χόλιγουντ και τη δική του μεταστροφή προς την θρησκευτική πίστη.

Παράλληλα, η μάχη του πολυγραφότατου Έστερχαζ με τον καρκίνο και η τραχειοτομία τον κάνουν να καταδικάσει το ίδιο το lifestyle που κάποτε εξυμνούσε. Η εικόνα του «άγριου» σεναριογράφου μαλακώνει, αλλά δεν χάνεται.

Το απρόσμενο comeback

Το 2025, στα 80 του, επιστρέφει εκεί όπου ξεκίνησαν όλα: ένα reboot της ταινίας Βασικό Ένστικτο. Αυτή τη φορά υπόσχεται ένα «αντί-woke» θρίλερ, κόντρα στα «πρέπει» πολιτικής ορθότητας.

Η συμφωνία του προβλέπει 2 εκατομμύρια δολάρια προκαταβολή και άλλα 2 αν η ταινία ολοκληρωθεί, σύμφωνα με το El País.

«Το μόνο που μπορώ να πω για να υπερασπιστώ όλα αυτά είναι, για όσους ανησυχούν για την ηλικία μου, ότι είμαι μεγάλος θαυμαστής του Μαρκ Τουέιν. Και θα παραφράσω τον Τουέιν λέγοντας ότι οι φήμες για την κινηματογραφική μου ανικανότητα είναι υπερβολικές και ηλικιοκεντρικές», δήλωσε στο The Wrap. «Και έχω έναν συν-σεναριογράφο που είναι ένας διεστραμμένος μικρός άντρας που ζει κάπου βαθιά μέσα μου — δεν θα πω πού — ο οποίος είναι 29 ετών. Γεννήθηκε 29 ετών. Θα πεθάνει 29 ετών. Έγραψε μεγάλο μέρος του πρώτου Basic και μου λέει ότι είναι ‘έτοιμος να το γράψει’ και ότι θα προσφέρει σε όλους μια τρελή και κινηματογραφική εμπειρία».

Ειδήσεις Σήμερα: