Μετά την Επιτροπή Εφέσεων, στο Διαιτητικό Δικαστήριο θα βρεθεί την Δευτέρα το μεσημέρι η ΑΕΚ, πρωταγωνιστώντας ακόμη μια φορά στα δικαστικά όργανα της ΕΠΟ, αυτή τη φορά όχι για να πείσει τους ανεγκέφαλους φανατικούς της φίλους, ότι δεν είναι βίαιη πράξη η εκτόξευση μολότοφ και μαρμάρων κατά ανθρώπων (αυτό που όλοι εμείς θα εκλαμβάναμε ως απόπειρα ανθρωποκτονίας), αλλά για να επιχειρήσει να επαναφέρει τον… μεσαίωνα στο ελληνικό ποδόσφαιρο με την υπόθεση του ποδοσφαιριστή της εθνικής Ελλάδος και του Ολυμπιακού, Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου. Και δεν αναφερόμαστε απλά σε παράγκα, αλλά σε κανονικό σκλαβοπάζαρο.
Η ΑΕΚ έκανε έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης που δικαίωσε απόλυτα τον Λάζαρο και τον Ολυμπιακό, ισχυριζόμενη ότι ένα έγγραφο που πριν 2,5 χρόνια ο τότε ποδοσφαιριστής της ιταλικής Verona, Λάζαρος, υπέγραψε με ψεύτικη ημερομηνία (ήταν 28/8/2016 και έγραφαν 1/7/2018) με τον νυν και την 1/7/2018, γραμματέα της ΕΠΟ, Αλέξη Δέδε, το οποίο η ΑΕΚ κράτησε για πάντα στο συρτάρι της χωρίς ΠΟΤΕ μέχρι σήμερα να καταθέσει στην Λίγκα και στην ΕΠΟ είναι ικανό να κρατά για πάντα «σκλάβο» της έναν ποδοσφαιριστή που κατά δήλωσή της δεν ήθελε (και το απέδειξε σε πολλές φάσεις αυτής της ιστορίας όπως θα εξηγήσουμε, σύμφωνα με τα όσα ειπώθηκαν στον πρώτο βαθμό).
Η ΑΕΚ παίρνει δανεικό τον Λάζαρο από την Verona για 2 χρόνια και την ίδια ημέρα του ζητάει να υπογράψει ένα έγγραφο, με ημερομηνία 2 χρόνια μετά, που η ίδια δεν υπογράφει, δεν δίνει αντίγραφο στον παίκτη και ποτέ δεν εμφανίζει σε καμία αρχή. Γνωστή τακτική της ΑΕΚ, το έχει κάνει με τον Dídac, με τον Μασούντ και άλλους, απλά κανείς από αυτούς δεν πήγε… στον μισητό αντίπαλο Ολυμπιακό, για να έχει το θράσος να τον κυνηγάει.
Ενώ η ίδια η ΑΕΚ με αυτόν τον τρόπο παραβίασε ευθέως τους κανονισμούς. Δηλαδή η ΑΕΚ υπέγραψε συμβόλαιο με παίκτη μίας άλλης ομάδας (της Verona), 2 χρόνια πριν τελειώσει το συμβόλαιο του με αυτήν, ενώ με βάση τους κανονισμούς, όπως όλοι ξέρουμε, ένας παίκτης πρέπει να έχει μπει στο τελευταίο εξάμηνο του συμβολαίου του, για να μπορεί να υπογράψει με άλλη ομάδα από αυτή που ανήκε.
Η ΑΕΚ ενώ δήθεν λέει ότι απέκτησε τον ποδοσφαιριστή από την Verona – άγνωστο το πότε- δεν κατέθεσε ποτέ το συμβόλαιό του και παρά τις οχλήσεις του, ποτέ δεν διέψευσε ότι ήταν ελεύθερος, όπως προέκυπτε σε όλες τις ποδοσφαιρικές αρχές, Λίγκα, ΕΠΟ, ΠΣΑΠ κλπ. Για αυτό άλλωστε το συμβόλαιό του με τον Ολυμπιακό επικυρώθηκε με απόφαση της Επιτροπής Συμβολαίων, μια απόφαση που η ΑΕΚ ποτέ δεν προσέβαλε.
Αν όμως παρελπίδα κάποιος καινούργιος ή μη εξοικειωμένος με τους ποδοσφαιρικούς κανονισμούς αθλητικός δικαστής «άθελα» του νομιμοποιούσε την εν λόγω πρακτική της ΑΕΚ, ανατρέποντας την πάγια πρακτική των οργάνων της ΕΠΟ (βλέπε υπόθεση Αυλωνίτη κλπ) πέραν του ότι θα συνέδεε το όνομά του με μία από τις πιο μαύρες σελίδες του ελληνικού ποδοσφαίρου, θα καθιστούσε τους ποδοσφαιριστές έρμαια των ομάδων.
Δηλαδή αν έβγαινε κάποια απόφαση που θα έλεγε ότι ένα μεταχρονολογημένο συμβόλαιο είναι έγκυρο αυτό θα σήμαινε ότι: Ποδοσφαιριστές στα πρώτα τους βήματα, νεαρής ηλικίας αλλά πολλά υποσχόμενοι (βλ. περίπτωση Εμπαπέ ή τους σίφουνες του ΠΑΟ, Μπουζούκη, Χατζηγιοβάνη κλπ) ή ποδοσφαιριστές προερχόμενους από κάποιον σοβαρό τραυματισμό (βλ. πέρυσι ο Μάνταλος), δηλαδή χωρίς διαπραγματευτική δύναμη, θα είναι έρμαια στα χέρια ομάδων οι οποίες θα θέτουν ως προϋπόθεση υπογραφής του πρώτου τους συμβολαίου, την υπογραφή και άλλων, μεταχρονολογημένων, έγγραφων με συνολική διάρκεια… μέχρι «να κρεμάσουν τα παπούτσια τους» (ενώ σήμερα η μάξιμουμ διάρκεια είναι πενταετής).
Έχοντας υφαρπάξει την υπογραφή τους, θα τηρούν τα έγγραφα στο συρτάρι τους και αν τους «βγει» ο παίκτης, θα τα ανασύρουν, θα τα βαφτίζουν συμβόλαια και θα τα καταθέτουν στις ποδοσφαιρικές αρχές, σύμφωνα με την φερόμενη ημερομηνία, ισχυριζόμενοι ότι η συμφωνία είναι «φρέσκια και λαχταριστή» και αποτυπώνει την πραγματική σημερινή βούληση του παίχτη, που δήθεν επειδή είναι φανατικός της ομάδας υπέγραψε χωρίς «παντελονιάσματα».
Δεν κάνουμε καν λόγο για τη «ζούγκλα» και την πλήρη ανασφάλεια που θα επικρατήσει στο άθλημα αφού τα αρχεία των ποδοσφαιρικών αρχών θα είναι άχρηστα καθώς παράλληλα στα συρτάρια των «λεόντων» και «τίγρεων» του ποδοσφαίρου θα υπάρχουν δεκάδες μη κατατεθειμένα έγγραφα.
Τέλος, η ΑΕΚ για άγνωστους λόγους, στην συγκεκριμένη υπόθεση και εν αντιθέσει με την τακτική στοχοποίησης των δικαστών της Επιτροπής Εφέσεων, «συνετίστηκε» και φαίνεται να εμπιστεύεται την κρίση της, για πρώτη φορά, πενταμελούς σύνθεσης του Διαιτητικού Δικαστηρίου (γιατί πάντα όλες οι εφέσεις δικάζονται με τριμελή σύνθεση… αλλά αυτό και την τυχόν κρίση των συμμετεχόντων Αρεοπαγιτών δικαστών, ενδεχομένως θα κληθούν να το κρίνουν τα πολιτικά εφετεία της χώρας… Επέστρεψε δηλαδή στον δρόμο της επικοινωνιακής κανονικότητας, πιθανόν – ίσως και όχι- γιατί τα νταηλίκια στους δικαστές μάλλον δεν πιάνουν. Εκτός και αν είναι κάτι άλλο.
