Με ΙΧ ή άνευ;

Μετά εννέα χρόνια καθημερινής οδήγησης (καθότι στο παρελθόν είχα να διανύσω μεγάλες αποστάσεις εντός της Αττικής), αποφάσισα να μην ξαναπιάσω τιμόνι στα χέρια μου και μεταβίβασα το ΙΧ μου. Μέσα σε αυτόν τον χρόνο γλίτωσα επιπλέον έξοδα (ασφάλιστρα, σέρβις, ανταλλακτικά, ζημιές και τρακαρίσματα κτλ), ηρέμησαν τα νεύρα μου και διαπίστωσα ότι χρησιμοποιώντας τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, φτάνω πιο γρήγορα στον προορισμό μου.

Πόσοι όμως Έλληνες είναι διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν τους τέσσερις, δύο, ενίοτε και τρεις τροχούς προκειμένου να μετακινηθούν με λεωφορεία, τρένο, τραμ, προαστιακό – το μετρό δεν το αναφέρω, το αγαπούν όλοι.

Η δικαιολογία είναι γνωστή και αναμενόμενη: Θα καθυστερήσω εάν χρησιμοποιήσω τα ΜΜM. Ποιος άλλωστε ξεχνά τον πόλεμο που είχε δεχθεί το τραμ, που πλέον αριθμεί χιλιάδες επιβατών καθημερινά;

Και μάλιστα τη στιγμή που οι περισσότεροι προτιμούν να μείνουν ακινητοποιημένοι στην κίνηση, να ψάχνουν αδίκως να παρκάρουν και όταν τα καταφέρνουν, βρίσκονται μακριά από τον προορισμό τους, πάνω σε γωνίες, με τον κίνδυνο του τρακαρίσματος ή της κλήσης, ή ακόμα χειρότερα, με διπλοπαρκάρισμα…

Με την ευκαιρία της Παγκόσμια Ημέρας Χωρίς Αυτοκίνητο, η Σοφία στις Red Nights της, περιγράφει τι ακριβώς συμβαίνει στο Λονδίνο των διοδίων στο κέντρο της πόλης (αυτό το μέτρο που κανείς Έλληνας πολιτικός δεν τολμά να αναφέρει υπό το φόβο του… μαυρίσματος):

«Αναρωτιέμαι, γιατί ακούω συχνά-πυκνά πόσο ωραία είναι στο Λονδίνο και τι καλές συγκοινωνίες έχουμε, αλλά εκείνο που ίσως δεν ξέρετε είναι ότι ο τωρινός Δήμαρχος του Λονδίνου, Ken Livingston, εκλέχτηκε το 2000 σχεδόν αποκλειστικά για την περιβαλλοντική πολιτική του (ξεκάθαρα μέτρα κατά των Ι.Χ. με πεζοδρομήσεις, διόδια, προτεραιότητα σε λεωφορεία, ποδήλατα, πεζούς κ.λπ.) ενώ δεν τον υποστήριζε ούτε το κόμμα του, ούτε κανένα από τα αντίπαλα κόμματα. Τον υποστήριξε όμως ο κόσμος και συνεχίζει να τον υποστηρίζει παρόλο που τα μέτρα που έχει πάρει είναι τόσο ανατρεπτικά όσο μας είχε υποσχεθεί πριν τις εκλογές. Να σημειώσω επίσης ότι ο ίδιος ο δήμαρχος δεν οδηγεί και χρησιμοποιεί μετρό και λεωφορείο. Πότε είδατε τον δήμαρχο της Αθήνας τελευταία φορά στο μετρό;»

Η  φιλενάδα μας από το Λονδίνο προβαίνει σε συγκρίσεις και συμπεράσματα, τα οποία υποστηρίζω και εγώ εδώ και ένα χρόνο, χωρίς… συμπαραστάτες:

«Αν λάβω υπόψην μου τους κολλητούς μου στο Λονδίνο είμαστε 9 άτομα. Μεταξύ μας έχουμε 1 αυτοκίνητο, 1 μηχανή, 1 παπάκι, 2 ποδήλατα και 5 ετήσιες κάρτες απεριόριστων διαδρομών. Οι κολλητοί μου στην Αθήνα είναι 10 και μεταξύ τους έχουν 10 αυτοκίνητα, εκ των οποίων το ένα είναι 4×4 (αλί κι αν ξέρω τι το κάνουν το 4×4 μέσα στην πόλη) ενώ από αυτούς τους 10 μόνο 3 χρειάζονται οπωσδήποτε αυτοκίνητο για να πάνε στη δουλειά τους. Και μην νομίζετε ότι εμείς εδώ δεν έχουμε ένα αυτοκίνητο ο καθένας επειδή είναι τόσο θαυμάσιες οι συγκοινωνίες. Ο κύριος λόγος είναι ότι η συντήρηση του αυτοκινήτου είναι ακριβή, η βενζίνη επίσης, για να μπεις στο κέντρο πρέπει να πληρώσεις διόδια £8 λίρες (περίπου 13€) την ημέρα, και όταν μπεις στο κέντρο δεν έχεις πού να παρκάρεις – οι θέσεις πάρκιν είναι λίγες & ακριβές, και τα πεζοδρόμια για τους πεζούς. Έτσι και παρκάρεις σε πεζοδρόμιο ή σε διπλή κίτρινη γραμμή, μέχρι να επιστρέψεις το αυτοκίνητό σου έχει κάνει φτερά. Κι όλα αυτά είναι πολιτική του δήμου, δεν είναι πως δεν έχουμε χώρο, γιατί τόσα πάρκα που έχουμε θα μπορούσαν να γίνουν μια χαρά πάρκιν. Από κάτι τέτοιες πολιτικές αλλάζει σιγά-σιγά η νοοτροπία, και αντί να σε κοιτάνε σαν χαζό όταν λες πως δεν έχεις αυτοκίνητο (όπως κάνουν στην Ελλάδα), εδώ τους φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό».

Υπάρχει πάντως και μία λύση, που δε νομίζω ότι θα «πιάσει» ποτέ στην Ελλάδα. Πρόκειται για το πρόγραμμα Velib, το οποίο η ταξιδιάρα – ψυχή Σοφία είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει ιδίοις όμμασιν στο πρόσφατο ταξίδι της στη Γαλλία.

«Ο δήμαρχος του Παρισιού Bertrand Delanoe ξεκίνησε τον περασμένο Ιούλιο ένα πρόγραμμα ενοικίασης δημόσιων ποδηλάτων με το όνομα Velib (από τις γαλλικές λέξεις velo, που σημαίνει ποδήλατο, και libre που σημαίνει ελεύθερος). Αρχικά 10.648 ποδήλατα τοποθετήθηκαν σε 750 σημεία της πόλης, απ όπου μπορεί να τα παραλάβει κανείς με μόνη προϋπόθεση να έχει πιστωτική κάρτα. Η χρήση του ποδήλατου είναι δωρεάν για την πρώτη μισή ώρα, ενώ για την επόμενη μισή ώρα το κόστος είναι 1 ευρώ, για την επόμενη μισή 2 ευρώ και από εκεί και πέρα 4 ευρώ για κάθε μισή ώρα. Μετά τη χρήση, μπορείς να αφήσεις το ποδήλατο σε οποιονδήποτε από τους 750 σταθμούς, δηλαδή δεν χρειάζεται να το επιστρέψεις από εκεί που το πήρες»

 Είναι ένα post στις «Κόκκινες Νύχτες» που νομίζω ότι όλοι πρέπει να διαβάσουν… Η φωτογραφία είναι επίσης της Σοφίας, την οποία ευχαριστώ πολύ που μου επέτρεψε να δανειστώ το υλικό της.