Η Μπριζίτ Μπαρντό, η θρυλική «Μπεμπέ» της Γαλλίας έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 91 χρόνων, προκαλώντας παγκόσμια θλίψη.

Η καριέρα της περιλαμβάνει περίπου 50 ταινίες και 80 τραγούδια, με ρόλους που καθόρισαν την εποχή της και την ανέδειξαν ως σύμβολο του σεξ και της ελευθερίας. 

Οι πρώτες ταινίες «γέννηση» ενός sex symbol

Όλα ξεκίνησαν από το πρώτο εξώφυλλο, στα 15 χρόνια της στο γαλλικό περιοδικό «Elle». Η μητέρα της Μαρί Μισέλ, η οποία είχε σπουδάσει χορό και έγραφε ποίηση, την ενθάρρυνε να ασχοληθεί με τη μουσική και το χορό.

Εκείνη, όταν ήταν μικρή ονειρεύονταν να γίνει μπαλαρίνα.

Στα 18 της έκανε την πρώτη της εμφάνισή στη μεγάλη οθόνη, κρατώντας ένα μικρό ρόλο στην κωμωδία του Ζαν Μπογιέ «Τρελλός για Αγάπη» («Le trou normand»).

Μπριζίτ Μπαρντό: «Και ο Θεός έπλασε την γυναίκα»

Ο Γάλλος σκηνοθέτης Ρότζερ Βαντίμ, την ερωτεύεται με την πρώτη ματιά, γίνεται ο πρώτος σύζυγος της, ενώ δεν αργεί να τη σκηνοθετήσει στις δύο πρώτες ταινίες της μεγάλης καριέρας της Μπαρντό.

Το 1956 η Μπαρντό σε ηλικία 22 χρόνων θα πρωταγωνιστήσει στο «Και ο Θεός έπλασε την γυναίκα», ενώ και δύο χρόνια αργότερα θα έχει τον πρώτο ρόλο στο «Ξεκίνησα 17 χρονών».

Η πρώτη ταινία προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και λογοκρισία στις Ηνωμένες Πολιτείες, ωστόσο συνέβαλε καθοριστικά στη δημιουργία του μύθου της «B.B.», καθιστώντας την παγκόσμιο σύμβολο ερωτισμού και γυναικείας χειραφέτησης.

Στα διαλείμματα των κινηματογραφικών της υποχρεώσεων ασχολήθηκε με τη μουσική και ηχογράφησε πολλά δημοφιλή τραγούδια: «Harley Davidson», «Je Me Donne A Qui Me Plait», «Bubble gum», «Contact», «Je Reviendrais Toujours Vers Toi», «L’Appareil A Sous», «La Madrague», «Le Soleil De Ma Vie», «On Demenage», «Sidonie», «Tu Veux, Tu Veux Pas».

O Σερζ Γκενζμπούρ, που ήταν τρελά ερωτευμένος μαζί της, έγραψε γι’ αυτήν το 1967 την ερωτική μπαλάντα «Je t’ aime… moi no plus» («Σ’ αγαπώ…εγώ όχι πια»). Αρνήθηκε να την τραγουδήσει και την έκανε επιτυχία η αγγλίδα στάρλετ Τζέιν Μπίρκιν, που διαδέχτηκε στην καρδιά του Γκενζμπούρ την Μπε-Μπε.

Στη συνέχεια έπαιξε σε ταινίες σπουδαίων Γάλλων σκηνοθετών, όπως του Λουί Μαλ («Ιδιωτική Ζωή», «Βίβα Μαρία»), Ζαν Λικ Γκοντάρ («Η Περιφρόνηση») και του Ανρί Ζορζ Κλουζό («Όσα δεν έσβησε ο άνεμος»).

Τι έλεγε για την απόσυρση της από τις τέχνες

Το 1973, η Μπαρντό αποσύρθηκε από τον κινηματογράφο, έχοντας γυρίσει 48 ταινίες. Παρά τις ειρωνείες για το υποκριτικό της ταλέντο, η ίδια συνέχισε να εργάζεται με πάθος ως τραγουδίστρια και να ασχολείται με την υπεράσπιση των ζώων.

«Όταν ζεις τόσο έντονες στιγμές όπως εγώ, υπάρχει πάντα ένας λογαριασμός που πρέπει να πληρώσεις» είχε πει η ίδια σε συνέντευξή της στη βρετανική εφημερίδα Guardian, αποκαλύπτοντας ότι την περίοδο που αποφάσισε να τελειώσει την καριέρα της έπινε δύο μπουκάλια σαμπάνια και τρία μπουκάλια κρασί την ημέρα.

Οι διακρίσεις

Το 1961 κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Ξένης Γυναικείας Ερμηνείας David di Donatello για τη δουλειά της στην ταινία The Truth (1960).

Η Μπαρντό αργότερα πρωταγωνίστησε στην ταινία του Ζαν Λικ Γκοντάρ «Le Mépris» (1963). Για τον ρόλο της στην ταινία του Louis Malle Viva Maria! (1965) ήταν υποψήφια για το βραβείο BAFTA για την καλύτερη ξένη ηθοποιό.

H ηθοποιός τοποθετήθηκε από το γνωστό κινηματογραφικό περιοδικό Empire στην 9η θέση της λίστας με τις 100 πιο σέξι σταρ στην ιστορία του κινηματογράφου (1995) και στην 49η θέση με τις 100 κορυφαίες σταρ του κινηματογράφου (1997).

Παράλληλα, της απονεμήθηκε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής το 1985.

Η ζωή μετά τον κινηματογράφο και η αγάπη της για τα ζώα

Μετά τη απόσυρσή της από τον χώρο του θεάματος της, έγινε ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των ζώων και δημιούργησε το Ίδρυμα Μπριζίτ Μπαρντό.

«Έχω υπάρξει πολύ ευτυχισμένη, πολύ πλούσια, πολύ όμορφη, πολύ παινεμένη, πολύ διάσημη και πολύ δυστυχισμένη. Τα ζώα δεν με έχουν προδώσει ποτέ. Είναι εύκολα θηράματα, όπως ήμουν εγώ σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου.

Έτσι, νιώθουμε τα ίδια πράγματα. Τα αγαπώ» είχε πει κάποτε η ίδια.

Ειδήσεις Σήμερα: