Το πρώτο επεισόδιο της νέας σειράς «Pluribus» του Apple TV που στάλθηκε στον Τύπο περιλάμβανε ένα προκαταρκτικό μήνυμα από τον δημιουργό της, Βινς Γκίλιγκαν, στο οποίο ζητούσε από τους δημοσιογράφους να μην αποκαλύψουν πολλά για την πλοκή. «Έχουμε φροντίσει πολύ να κρατήσουμε μυστικές τις λεπτομέρειες και θα θέλαμε να σας ζητήσουμε να κάνετε το ίδιο», είπε.

Το νέο έργο του δημιουργού των «Breaking Bad» και «Better Call Saul» (που έκανε πρεμιέρα στις 7 Νοεμβρίου, με νέα επεισόδια κάθε Παρασκευή) είναι τυλιγμένο σε μυστήριο. Πριν από την πρεμιέρα του, το μόνο που ήταν γνωστό ήταν πως επρόκειτο για μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας στην οποία «ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος στη Γη πρέπει να σώσει τον κόσμο από την ευτυχία». Και τίποτα άλλο.

Η σωτηρία του κόσμου

«Ξέρω ότι είναι δύσκολο και λυπάμαι που κάνω τη δουλειά σας πιο δύσκολη», απολογείται σε μια βιντεοκλήση στην El Pais. «Συνήθως λέω ότι αφορά μια συγγραφέα ρομαντικών μυθιστορημάτων που ζει στο Αλμπουκέρκι του Νέου Μεξικού και ότι κάτι πολύ σημαντικό συμβαίνει στο πρώτο επεισόδιο, που αλλάζει ολόκληρο τον κόσμο, και μετά αυτή προσπαθεί απεγνωσμένα να σώσει τον κόσμο μετά από αυτό το γεγονός, αλλά ίσως δεν είμαστε τόσο σίγουροι ότι ο κόσμος χρειάζεται σωτηρία».

Αρκετά αινιγματική απάντηση ώστε να μας αφήνει ακόμα με λίγες ιδέες για την πλοκή.

Ο Γκίλιγκαν σκέφτηκε την ιδέα για το «Pluribus» (μια λατινική λέξη που σημαίνει «πολλοί» ή «πληθώρα», και αποτελεί επίσης μέρος ενός από τα πρώτα μότο των ΗΠΑ, E pluribus unum — «από πολλούς, ένας») πριν από περίπου οκτώ ή δέκα χρόνια, ενώ δούλευε στο «Better Call Saul»

Το τρέιλερ του Pluribus

Η χαρά του αιφνιδιασμού

Τόσο το κοινό όσο και ο χαρακτήρας που υποδύεται η Ρία Σέιχορν θα ανακαλύψουν τι συμβαίνει την ίδια στιγμή. «Αυτή είναι η πρόθεσή μου. Μου αρέσουν οι σειρές αυτού του είδους. Αυτό που κάνω καλύτερα είναι να αφηγούμαι την ιστορία ενός ατόμου», εξηγεί ο Γκίλιγκαν.

«Μερικοί σεναριογράφοι είναι πολύ καλοί στις ιστορίες με πολλά διαφορετικά πρόσωπα, όπου περνάς από το ένα στο άλλο. Εγώ είμαι καλύτερος στο να γράφω την ιστορία ενός ατόμου και να τη βλέπω μέσα από τα δικά του μάτια. Μερικές από τις αγαπημένες μου εμπειρίες όταν βλέπω ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές είναι όταν δεν ξέρω τίποτα για αυτές. Ένα καλό παράδειγμα είναι το The X-Files. Την πρώτη βραδιά που προβλήθηκε το 1993 — πριν από 32 χρόνια — ήμουν μόνος στο σπίτι, βαριόμουν και έκανα ζάπινγκ στην τηλεόραση, και ξαφνικά, άρχισε το πρώτο X-Files. Μέσα σε πέντε λεπτά με είχε κερδίσει. Δεν είχα διαβάσει τίποτα γι’ αυτό, και με έκανε πολύ χαρούμενο που το ανακάλυψα με αυτόν τον τρόπο. Θέλω το ίδιο για το κοινό μας».

Η αναφορά στο The X-Files δεν είναι τυχαία. Πριν ο Βινς Γκίλιγκαν γίνει παγκοσμίως γνωστός ως δημιουργός μιας από τις πιο acclaimed σειρές στην ιστορία της τηλεόρασης, το Breaking Bad, είχε τελειοποιήσει την τέχνη του γράφοντας επεισόδια για τους Μόλντερ και Σκάλι.

Γιατί όλοι ήταν τόσο ευγενικοί μαζί του;

Μεγάλο μέρος αυτής της απόκοσμης αίσθησης διασκέδασης που χαρακτήριζε το The X-Files είναι επίσης παρόν στο «Pluribus» — μια περίεργη στροφή για έναν σεναριογράφο και παραγωγό που είχε περάσει σχεδόν 15 χρόνια στο σκοτεινό, εγκληματικό σύμπαν του «Breaking Bad» και του «Better Call Saul».

Ο Γκίλιγκαν σκέφτηκε την ιδέα για το «Pluribus» (μια λατινική λέξη που σημαίνει «πολλοί» ή «πληθώρα», και αποτελεί επίσης μέρος ενός από τα πρώτα μότο των ΗΠΑ, E pluribus unum — «από πολλούς, ένας») πριν από περίπου οκτώ ή δέκα χρόνια, ενώ δούλευε στο «Better Call Saul».

Καθώς καθαρίζοντας το μυαλό του με μια βόλτα στη γειτονιά όπου βρισκόταν το γραφείο των σεναριογράφων, ξαφνικά φαντάστηκε έναν άντρα τον οποίο όλοι αντιμετώπιζαν με εξαιρετική ευγένεια. Αλλά μια ιστορία για ανθρώπους που είναι όλοι ευτυχισμένοι δεν ακουγόταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, οπότε αναρωτήθηκε: γιατί όλοι ήταν τόσο ευγενικοί μαζί του;

Είναι ειρωνικό ότι, ακριβώς όταν ο πραγματικός κόσμος φαίνεται πιο πολωμένος από ποτέ, ο Γκίλιγκαν επέλεξε μια υπόθεση που θέτει την καλοσύνη — ακόμη και μια ανησυχητική, ακραία καλοσύνη — στο επίκεντρό της. Μπορεί η καλοσύνη να θεωρηθεί κάτι ανατρεπτικό σε περιόδους όπως αυτές;

Ο Βινς Γκίλιγκαν στην πρεμιέρα της ταινίας «El Camino: A Breaking Bad Movie» στο Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, ΗΠΑ, στις 7 Οκτωβρίου 2019. REUTERS/Mario Anzuoni

Εγκώμιο στη Ρία Σέιχορν

«Γυρίζουμε το Better Call Saul και όλοι οι ηθοποιοί ήταν υπέροχοι, αλλά μια ηθοποιός μου τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή, η Ρία Σέιχορν. Ήταν τόσο καλή. Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν ήξερα ποια ήταν όταν την προσλάβαμε. Την γνώρισα μέσα από τη δουλειά της στη σειρά μας και συνειδητοποίησα πόσο αστεία ήταν.

Αργότερα έμαθα ότι είχε παίξει σε πολλές κωμωδίες, αλλά ταυτόχρονα μπορούσε να είναι και πολύ δραματική. Έτσι σκέφτηκα: γιατί αυτή η σειρά πρέπει να αφορά έναν άντρα και όχι μια γυναίκα; Τελικά έγραψα την ιστορία ειδικά για τη Ρία».

Η επανάσταση της καλοσύνης

Είναι ειρωνικό ότι, ακριβώς όταν ο πραγματικός κόσμος φαίνεται πιο πολωμένος από ποτέ, ο Γκίλιγκαν επέλεξε μια υπόθεση που θέτει την καλοσύνη — ακόμη και μια ανησυχητική, ακραία καλοσύνη — στο επίκεντρό της. Μπορεί η καλοσύνη να θεωρηθεί κάτι ανατρεπτικό σε περιόδους όπως αυτές;

Ο συγγραφέας γελάει με την ερώτηση: «Μου αρέσει ο τρόπος που το θέτεις. Η καλοσύνη μπορεί να φαίνεται ανατρεπτική, αλλά δεν νομίζω ότι είναι. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι καλοί. Υπάρχουν πολλά κακά πράγματα στον κόσμο και υπάρχουν κακοί άνθρωποι, ξέρεις… που κάνουν τα πράγματα. Κάθε μέρα βλέπουμε κακούς ανθρώπους στις ειδήσεις που κάνουν τη ζωή μας δυστυχισμένη.

»Η Αμερική είναι μια χώρα που μοιάζει να είναι χωρισμένη στη μέση. Δεν νομίζω ότι κανείς, από καμία από τις δύο πλευρές, θέλει να ζει σε έναν κόσμο τόσο χαοτικό, θυμωμένο και δυστυχισμένο. Μου αρέσει να σκέφτομαι πώς θα ήταν να ζούμε σε έναν κόσμο όπου όλοι θα τα πήγαιναν καλά μεταξύ τους. Αν και στο Pluribus, δεν είναι πάντα καλό το γεγονός ότι όλοι έχουν την ίδια άποψη. Είναι καλό που έχουμε ατομικότητα. Πρέπει να υπάρχει μια χρυσή τομή».

«Να γράψω για έναν κακό»

Είναι επίσης εντυπωσιακό το γεγονός ότι, μετά από τόσα χρόνια που γράφει ιστορίες για αντιήρωες — όπου η γραμμή μεταξύ καλού και κακού είναι τόσο ασαφής — ο Γκίλιγκαν επέλεξε να αφηγηθεί μια ιστορία για μια ευγενική, ευτυχισμένη ανθρωπότητα και μια γυναίκα που, με τον δικό της τρόπο, θέλει να σώσει τον κόσμο. Έχει τελειώσει η εποχή των τηλεοπτικών αντιηρώων;

«Δεν θα το έλεγα αυτό. Νομίζω ότι κάθε αφηγητής είναι ελεύθερος να αφηγείται τις δικές του ιστορίες», λέει ο Γκίλιγκαν. «Προσωπικά, είναι σαν να τρώω ένα πολύ καλό γεύμα, αλλά σε κάποιο σημείο δεν μπορώ να φάω άλλη μπουκιά. Έχω βαρεθεί να γράφω για αντιήρωες για λίγο. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα νιώθω πάντα έτσι. Όταν δημιούργησα το Breaking Bad, ήταν μια αντίδραση στο γεγονός ότι έγραφα για ήρωες για σχεδόν δέκα χρόνια. Έγραφα για το The X-Files και ήταν μια υπέροχη δουλειά. Ο Μόλντερ και η Σκάλο ήταν ηρωικοί χαρακτήρες. Αλλά σκέφτηκα: «Ίσως θα ήταν ωραίο να γράψω για έναν κακό». Και τώρα μου λείπουν οι καλοί, ειδικά στον κόσμο που ζούμε. Υπάρχουν πολλοί καλοί άνθρωποι εκεί έξω. Απλά πρέπει να εκφράζονται περισσότερο και να αναλαμβάνουν περισσότερο την ευθύνη για τα πράγματα».

Αναπάντητα ερωτήματα

Αν και το Pluribus και το σύμπαν του Breaking Bad αφηγούνται εντελώς διαφορετικές ιστορίες, μοιράζονται ορισμένα στοιχεία — κυρίως τη Σέιχορν και το σκηνικό του Αλμπουκέρκε. Είναι δύσκολο για τον Γκίλιγκαν να απομακρυνθεί από τον κόσμο του Γουόλτερ Γουάιτ και του Σολ Γκούντμαν;

«Ξέρω ότι το Breaking Bad είναι το πρώτο πράγμα που θα γράψουν στον επικήδειό μου όταν πεθάνω, ελπίζω όχι σύντομα», λέει. «Αλλά αυτό θα συμβεί ό,τι και να κάνω. Αγαπώ το Breaking Bad, είμαι περήφανος για αυτό και είμαι ευγνώμων, αλλά ήμουν έτοιμος να κάνω κάτι νέο. Αγαπώ τη Ρία Σέιχορν και αγαπώ τόσο πολύ την ομάδα μου στο Αλμπουκέρκι που έβαλα τη σειρά να διαδραματίζεται εκεί για να μπορέσω να συνεργαστώ ξανά μαζί τους. Δεν υπάρχει άλλος λόγος για τον οποίο το Pluribus διαδραματίζεται στο Αλμπουκέρκι.

»Στην πραγματικότητα, αυτό το κάνει πιο δύσκολο για μένα, γιατί πρέπει να εξηγήσω στους ανθρώπους ότι δεν υπάρχει καμία πραγματική σύνδεση με το Breaking Bad που να ήταν σκόπιμη», λέει γελώντας.

«Δεν ξέρω αν έχω απαντήσεις για όλες τις ερωτήσεις. Προσωπικά, δεν με νοιάζει γιατί η Κάρολ, η ηρωίδα του Pluribus είναι διαφορετική, απλά είναι. Δεν ξέρω αν θα απαντηθούν όλες οι ερωτήσεις. Αλλά ελπίζω ότι όλες οι ερωτήσεις που χρειάζονται απάντηση θα απαντηθούν. Θέλω το κοινό να φύγει ικανοποιημένο, όπως ήθελα να είναι ικανοποιημένο στο τέλος του Breaking Bad και του Better Call Saul. Αλλά μερικές φορές νομίζω ότι είναι ικανοποιητικό να αφήνεις το κοινό να θέλει σίγουρα περισσότερα και να έχει ορισμένες ερωτήσεις που πρέπει να απαντήσει μόνο του, αντί να του λένε: «Αυτή είναι η απάντηση»», καταλήγει.

*Με στοιχεία από elpais.com | Αρχική Φωτό: Για την Κάρολ, η ουτοπία είναι ένας εφιάλτης… Pluribus. Φωτογραφία: Άννα Κούρις/Apple