Ένας αιώνας και 25 χρόνια χρόνια, συμπληρώνονται από την ημέρα ίδρυσης για έναν από τους κορυφαίους ποδοσφαιρικούς συλλόγους όλων των εποχών, με απλά λόγια η σημερινή είναι ξεχωριστή ημέρα για την Μπάγερν. Γενέθλια για την ομάδα του Μονάχου με τα εκατομμύρια υποστηρικτών σε όλο τον κόσμο.

Όπως μας ενημερώνει η athletic (το τμήμα σπορ των Νew York Times) λίγους δρόμους από την Odeonsplatz του Μονάχου, μακριά από τα μαρμάρινα λιοντάρια που φυλάνε τα σκαλιά της Feldherrnhalle και κάτω από τη σκιά των ηλιοκίτρινων πύργων της Theatinerkirche, υπάρχει μνημείο για μια περιοχή, άγνωστη στις ημέρες μας.

Η Γερμανία βομβαρδίστηκε σφοδρά κατά τη διάρκεια του του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και η Μπάγερν λόγω του εβραϊκού της στοιχείου, δεν ήταν αρεστή στο χιτλερικό καθεστώς.

Μεγάλο μέρος της πόλης του Μονάχου υπέστη ζημιές, πολλά από τα ονόματα των δρόμων έχουν αλλάξει και όσα κτίρια δεν μπόρεσαν να αποκατασταθούν πέρασαν στη λήθη. Μαζί τους «ξεθώριασε» κάθε κοινωνική δραστηριότητα συνδεδεμένη με αυτά τα μέρη.

Το Cafe Gisela έχει εκλείψει προ πολλού. Από τα λίγα σχέδια που υπάρχουν, το Gisela ήταν μεγαλοπρεπές, με λευκά τραπεζομάντιλα και ζωγραφιές στην οροφή. Στη θέση όπου κάποτε βρισκόταν, υπάρχει τώρα μια χάλκινη πλάκα τοποθετημένη σε έναν μαρμάρινο οβελίσκο. Φέρει το έμβλημα της Μπάγερν Μονάχου και προβάλλει το ιδρυτικό έγγραφο του συλλόγου, που υπογράφηκε από τα πρώτα 17 μέλη στις 27 Φεβρουαρίου 1900.

Αυτή την ημέρα πριν από 125 χρόνια, 11 μέλη του Manner-Turn-Verein 1878 (MTV) – Γυμναστικός σύλλογος Manner- έφυγαν αργά τη νύχτα από μια συνάντηση του συλλόγου και βγήκαν στην πόλη. Ανήκαν στο ποδοσφαιρικό τμήμα του συγκεκριμένου σωματείου. ‘Όπως υποδηλώνει και το όνομα, ήταν κυρίως σύλλογος γυμναστικής.

Το Turnen (γυμναστική), δεν ήταν οι γυμναστικές δραστηριότητες όπως τις γνωρίζουμε στη σύγχρονη εποχή, αλλά περισσότερο μια δέσμη σωματικών ασκήσεων. Αποσκοπούσε στην προώθηση της φυσικής κατάστασης, της ενότητας και του εθνικιστικού πνεύματος. Ήταν όμως πολύ πιο δημοφιλές από το ποδόσφαιρο σε μια εποχή που το συγκεκριμένο σπορ, ως εισαγόμενο «προϊόν» από την Αγγλία αντιμετωπίζονταν με καχυποψία.

Λόγω της συγκεκριμένης νοοτροπίας όταν οι ποδοσφαιριστές της MTV (Γυμναστικός σύλλογος Manner) επιθυμούσαν να διοργανώσουν αντί για φιλικούς, ανταγωνιστικούς αγώνες, αθλητές άλλων τμημάτων του συλλόγου, έδειχναν αποτροπιασμό για τέτοιου είδους ανταγωνιστικά ένστικτα.

Έτσι, οι 11 ποδοσφαιριστές εγκατέλειψαν τη συνάντηση και συγκεντρώθηκαν στο Gisela. Ίδρυσαν το κλαμπ και εγένετο ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιρικούς οργανισμούς στον κόσμο. Τα επιτεύγματα, τους τίτλους του και τα λαμπερά τρόπαια τα γνωρίζει ο κόσμος του αθλητισμού.

Ενδεικτικά έχει κατακτήσει 33 πρωταθλήματα .Τα 32 μετά την έναρξη της διοργάνωσης (Μπουντεσλίγκα) το 1963. Είναι έξι φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης και οι σπουδαιότεροι παίκτες της – Φραντς Μπεκενμπάουερ, Γκερντ Μίλερ, Ζεπ Μάγιερ, Λόταρ Ματέους- αποτελούν ονόματα αναφοράς στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

Η «σημαία» της τωρινής Μπαγερν είναι ο Τόμας Μίλερ.

«Τα παιδικά μου χρόνια ήταν κόκκινα, από την αρχή», λέει στο The Athletic, στην έδρα του συλλόγου στη Sabener Strasse. «Ο παππούς μου ήταν μεγάλος οπαδός της Μπάγερν. Δεν τον γνώρισα ποτέ, γιατί πέθανε πριν γεννηθώ, αλλά νομίζω ότι ήταν ο ιδρυτής της οπαδικής κοινότητας στην οικογένειά μου. Έτσι, τα ξαδέρφια μου, αλλά και η μητέρα μου, ήταν όλοι κόκκινοι».

Ο Μίλερ γεννήθηκε το 1989 στη Βαυαρία, γαλουχήθηκε και ωρίμασε ως οπαδός της ομάδας και εντάχθηκε στην Μπάγερν από τα 10 του χρόνια. Τον Σεπτέμβριο του 2024, σε ένα παιχνίδι εναντίον της Φράιμπουργκ, έκανε την 710η εμφάνιση με τον βαυαρικό σύλλογο. Προσπέρασε τον Ζεπ Μάγιερ και έγινε ο πρώτος παίκτης όλων των εποχών σε συμμετοχές με τη φανέλα της ομάδας. Παράλληλα είναι διαχρονικά ο τέταρτος σκόρερ της Μπάγερν πίσω από τον Γκερντ Μιλερ, τον Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι και τον Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε.

Η Μπάγερν κέρδισε τον πρώτο εθνικό τίτλο το 1932. Τη χρονιά πριν ο Αδόλφος Χίτλερ γίνει καγκελάριος, η ομάδα – με Εβραίο πρόεδρο τον Κουρτ Λαντάουερ και Εβραίο προπονητή τον Ρίτσαρντ Κον – νίκησε 2-0 την Άιντραχτ Φρανκφούρτης στη Νυρεμβέργη και έγινε πρωταθλήτρια Γερμανίας.

Ο Koν έφυγε για την Ελβετία μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Ναζί. Ο Λαντάουερ, ο οποίος είχε ενταχθεί στη Μπάγερν ως παίκτης το 1901, έγινε ο μακροβιότερος πρόεδρος στην ιστορία του συλλόγου σε τρεις διαφορετικές περιόδους, που διακόπηκαν από τον εθνικοσοσιαλισμό.

Έξι χρόνια αφότου είδε την Μπάγερν να σηκώνει το τρόπαιο στη Νυρεμβέργη, ο Λαντάουερ συνελήφθη και κρατήθηκε για ένα μήνα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου. Όσοι συγγενείς του παρέμειναν στη Γερμανία, δολοφονήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Ο Λαντάουερ διέφυγε στην Ελβετία και μετά τον πόλεμο επέστρεψε για την τελευταία θητεία μεταξύ 1947 και 1951.Βοήθησε και επαναπροσδιόρισε το μέγεθος της ομάδας, αλλά η αίγλη και η κυριαρχία της Μπάγερν στο εγχώριο ποδόσφαιρο και οι σπουδαίες επιτυχίες της στην Ευρώπη – είχαν αφετηρία στο τέλος της δεκαετίας του 1960. Άλλωστε ο πρώτος τίτλος στη γερμανική επικράτεια, η αρχική «σαλατιέρα» δηλαδή, ήρθε στο Μόναχο το 1969. Σταδιακά το «νερό» κύλησε στο αυλάκι και έγινε «ποταμός» δόξας και μεγαλείου έως τις μέρες μας.

Ειδήσεις Σήμερα: