Θρανία, καρέκλες, πίνακες και είδη εξοπλισμού προσέφερε το 1ο Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο Μονάχου για τα σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του Δήμου Φλώρινας

«Η κίνηση αυτή, ενόψει και των εορταστικών ημερών, έγινε με μεσολάβηση του Φλωρινιώτη εκπαιδευτικού κ. Ιωάννη Κοΐδη και με τη στήριξη της διευθύντριας του σχολείου κας Ευμορφίας Καραγιάννη» διαβάζουμε σε σχετική ανάρτηση του Δήμου Φλώρινας. Άρα είχαν εντοπιστεί ελλείψεις, οι οποίες καλύφθηκαν από μια ευγενική χορηγία, σχεδόν στα μέσα της εκπαιδευτικής χρονιάς.

Μια πράξη ευαισθησίας αποτελεί μια τεράστια αφορμή να αποκαλυφθούν οι ελλείψεις που υπάρχουν σε σχολικές υποδομές όλης της χώρας και κυρίως σε ορεινούς, περιφερειακούς και μειονεκτικούς δήμους που συχνά δεν βρίσκονται σε πρώτο πλάνο αφού ούτε πολυπληθείς είναι ούτε και δυνατότητες να ακουστούν πανελλαδικά έχουν.

Μα είναι δυνατόν, να στερούνταν κάποια σχολεία στο Δήμο Φλώρινας θρανίων, καρεκλών και πινάκων και να έπρεπε να καλύψει έμμεσα τις ανάγκες η πρωτοβουλία αναζήτησης δωρεάς κάποιων εκπαιδευτικών και της διευθύντριας του σχολείου; Δηλαδή αν το Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο του Μονάχου, δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στο αίτημα των εκπαιδευτικών τότε τα παιδιά θα κάθονταν σε ετοιμόρροπες καρέκλες, ή δύο δυο σε μια καρεκλίτσα, είτε στο πάτωμα; Μα είναι πράγματα αυτά;

Ο Δήμαρχος Φλώρινας κ. Βασίλης Γιαννάκης, με δήλωσή του, ευχαριστεί θερμά την κα Καραγιάννη, τον κ. Κοΐδη και το σύνολο της εκπαιδευτικής και μαθητικής κοινότητας του 1ου Ελληνικού Σχολείου Μονάχου για τη συγκινητική πρωτοβουλία τους, ευχόμενους σε όλους τα καλύτερα για τις άγιες ημέρες των Χριστουγέννων.

Καλά έπραξε ο Δήμαρχος και ευχαρίστησε άπαντες αλλά μήπως πρώτα και πάνω από όλα να έπρεπε να διερευνήσει πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Ποιο είναι το μερίδιο της ευθύνης που αναλογεί στη Δημοτική Αρχή; Τι άλλες ελλείψεις υπάρχουν; Προσεισμικός έλεγχος για παράδειγμα έγινε στα σχολεία;