Η Τζούλια Φέλσενταλ πάντα έβαζε τη συγγραφή της για περιοδικά και εφημερίδες πριν από τη ζωγραφική της.

Όταν όμως η πανδημία χτύπησε και βρέθηκε με αρκετό ελεύθερο χρόνο, πέρασε πολλές εβδομάδες σε ένα αγαπημένο της μέρος, το Cape Cod, με τον ωκεανό να την υποδέχεται κάθε πρωί.

Aυτό αποτέλεσε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για την καλλιτέχνιδα, που ένιωθε πιο άνετα με το πορτρέτο, να δοκιμάσει τις δυνάμεις της στη ζωγραφική τοπίου.

Ξεκίνησε τραβώντας εκατοντάδες φωτογραφίες, ενώ περπατούσε με το σκυλί της κατά μήκος της παραλίας Nauset Light.

Στην συνέχεια, επέλεξε μερικές για αναφορά καθώς άρχισε να στρώνει ακουαρέλα και γκουάς στο στούντιό της.

«Έπρεπε πραγματικά να καταλάβω πώς λειτουργεί το νερό», λέει, «δίνοντας προσοχή στο τι υπάρχει στην επιφάνεια και τι υπάρχει από κάτω».

Ο ωκεανός και η μαγεία του έγινε ένα με τα συναισθήματά της εκείνης της περιόδου.

Σε ένα από τα έργα της, 22 από τα οποία εμφανίζονται στο Garvey Rita Art & Antiques στην Ορλεάνη της Μασαχουσέτης, κύματα πράσινου νερού κυλούν κάτω από έναν δυσοίωνο γκρίζο ουρανό.

Σε ένα άλλο έργο, το νερό είναι ήρεμο και διαυγές και μοιάζει φωτεινό, ικανό να ανακουφίσει και να «ξεπλύνει».

Ένα μέρος των εσόδων από το συνολικό της project  «Αλατόνερο», το οποίο θα παρουσιάζεται έως τις 11 Σεπτεμβρίου, θα διατεθεί στο ίδρυμα Sipson Island Trust.