Η αθεΐα των πολιτικών και η υποκρισία

Πολύ σκόνη σηκώθηκε τις τελευταίες ημέρες για τις ευχές του Αλέξη Τσίπρα για τον Δεκαπενταύγουστο και ειδικά η αναφορά του στην Παναγία. Οι αντιδράσεις και τα σχόλια ήταν πάρα πολλά, ενώ μέχρι και εσωκομματικό ζήτημα προέκυψε στο ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία, όπου κάποιοι είδαν να «θίγονται τα ιερά και τα όσια της Αριστεράς».

Πολλά μπορούν να ειπωθούν για την υποκρισία των πολιτικών σε σχέση με το θρησκευτικό συναίσθημα σημαντικού τμήματος του ελληνικού λαού. Ποιος όμως είναι ικανός να κρίνει τον καθένα ή την καθεμιά για το εάν είναι ή όχι πιστή ή πιστός εάν είναι ή όχι άθεη ή άθεος; Υπάρχει μέτρο σύγκρισης για το πόσο πιστός είναι κάποιος ή όχι; Υπάρχει «πιστόμετρο» και δεν το ξέρουμε;

Εάν υπάρχει και το γνωρίζουν να μας το εξηγήσουν διάφοροι και κυρίως να μας πουν πως μετριέται ακριβώς αυτό το στοιχείο… Θα έχει ενδιαφέρον!

Προφανώς αγνοούν ή κάνουν πως δεν ξέρουν ότι υπάρχει μεγάλος αριθμός πολιτικών που εμφανίζονται ως πολύ πιστοί, κάνουν μεγάλους σταυρούς και τρέχουν σε κάθε εκκλησία, στα πλαίσια του κυνηγιού των ψήφων, αλλά είναι βαθύτατα υποκριτές.

Στα χρόνια που είμαι στο ρεπορτάζ έχω συναντήσει πολλούς τέτοιους υποκριτές, μεταξύ αυτών και πρώην «γαλάζιους» υπουργούς, και αντίθετα έχω γνωρίσει πάρα πολλούς άλλους και από άλλους χώρους, πλην ΝΔ, για τους οποίους υπάρχει η αίσθηση ότι είναι άθεοι ή «ολίγον πιστοί», αλλά είναι πιο πιστοί και από τους πιστούς!

Υπάρχουν άνθρωποι που δηλώνουν άθεοι, αλλά είναι βαθύτατα…άνθρωποι με όλη τη σημασία της λέξης και το αποδεικνύουν τη σημερινή εποχή της κρίσης και άλλοι που δηλώνουν πιστοί και αποτελούν παράδειγμα προς αποφυγή.

«Πράγματι, αυτόν τον θεό που οι άθεοι αρνούνται, ίσως θα έπρεπε να τον αρνούνται και οι ενσυνείδητοι Χριστιανοί -να τον απορρίπτουν ως σκέτη καρικατούρα. Στην πραγματικότητα, θα έπρεπε να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για την απήχηση που έχουν. Μας αναγκάζουν να κάνουμε μια εις βάθος έρευνα για το ποια είναι η δική μας αντίληψη για τον Θεό» έγραψε πριν χρόνια ο πατήρ Ιωάννης Μπρεκ («Στα χέρια του Θεού: Κείμενα πίστης και ελπίδας, εκδόσεις Εν πλω).

Κατά καιρούς το Άγιον Όρος, όπως έχω πληροφορηθεί, το επισκέπτονται πολλοί άθεοι, αρκετά φιλοσοφημένοι, που κατά βάθος πιστεύουν πιο πολύ από πολλούς που σταυροκοπιούνται υποκριτικά. Άνθρωποι που αναζητούν το υπερβατικό, αλλά δια της οδού «πίστευε και ερεύνα» και που μπορεί πιο εύκολα, από τους αιρετικούς, να πιστέψουν!

Και όπως αναφέρουν στο Άγιον Όρος, το οποίο επισκέπτομαι συχνά ως φιλαγιορείτης – ο Θεός δεν είναι εξίσωση, ούτε μαθηματική απόδειξη και «αν ήταν κάτι τέτοιο, τότε όλοι οι μορφωμένοι θα τον πίστευαν».
Πάντα οι μεγάλοι θεολόγοι της Εκκλησίας υποστήριζαν ότι ο Θεός είναι πέρα απ’ την ύπαρξη, πέρα από κάθε αντίληψη που θα μπορούσαμε να έχουμε γι’ Αυτόν. Και τότε, γίνεται φανερό ότι οι άθεοι, εξ ορισμού, αρνούνται κάτι για το οποίο δεν γνωρίζουν τίποτε.

Και όπως παρατηρεί ο αμερικανός ψυχολόγος Allport στο βιβλίο του «Το άτομο και η θρησκεία του», «αντιδρών τόσον βιαίως εναντίον της θρησκείας ο ένθερμος άθεος, προδίδει εις την πραγματικότητα ένα βαθύ ενδιαφέρον προς τον θρησκευτικόν τρόπον ζωής».

Ο αμερικανός ποιμαντικοψυχολόγος Waterhouse υποστηρίζει ότι «ως επί το πλείστον οι αντιδραστικοί άθεοι και αγνωστικισταί είναι παραδείγματα μιας διαδικασίας επιστροφής εις τον Θεόν, η οποία κατέστη συγκεχυμένη ήδη κατά την εκκόλαψιν».

Υπάρχουν πάρα πολλοί Σαουλ που μπορούν να αλλάξουν πορεία όπως ο Παύλος.