Για λίγες μέρες ακόμα (έως τις 13 Μαΐου) θα έχουν την ευκαιρία οι Αθηναίοι να επισκεφθούν την έκθεση  «Κωνσταντίνος Βολανάκης: Ο πατέρας της ελληνικής θαλασσογραφίας» στο Ίδρυμα Θεοχαράκη.

Ο Βολανάκης είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της περίφημης Σχολής του Μονάχου, ο οποίος παρέκαμψε τα ηθογραφικά θέματα και τις προσωπογραφίες, που αποτελούν την κυρίαρχη τάση της συγκεκριμένης σχολής, και με το χρωστήρα του αποτύπωσε τη βαθειά του αγάπη για τη θάλασσα και τα πλοία. Ιστιοφόρα, ατμόπλοια, καΐκια και βάρκες,αποτυπωμένα με το προσωπικό του ύφος,σφραγίζουν τον γνώριμο ζωγραφικό του κόσμο.

Πολύτιμα έργα της συλλογής Πάνου Λασκαρίδη μαζί με την «Πυρπόληση του τουρκικού δικρότου στην Ερεσσό» (1882) και την «Ναυμαχία του Ναβαρίνου κατά Garneray» του Ναυτικού Μουσείου της Ελλάδας, τη «Ναυμαχία της Σαλαμίνας» (1882) του Αρχηγείου Ναυτικού, τα «Ιστιοφόρα» (1886-1890) της Εθνικής Τράπεζας, το «Λιμάνι του Βόλου» και η «Βάρκα με πανί» της Συλλογής Μαριάννας Λάτση, η «Έξοδος του Άρεως» (1894) και η «Άφιξη της πριγκίπισσας Σοφίας στο Φάληρο», (1889-1890),της Συλλογής Ευαγγέλου Αγγελάκου, τα «Ιστιοφόρα» και «Πλοία στον ορίζοντα» του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης, «Το λιμάνι του Βόλου» της Πινακοθήκης Ε. Αβέρωφ, «Το λιμάνι του Πειραιά» (1886) της Δημοτικής Πινακοθήκης Πειραιά, «Η αποβίβαση» του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης,το «Ιστιοφόρο σε φουρτουνιασμένη θάλασσα» (1890-1895) της ΣυλλογήςAlphaBank,«Πριν από την καταιγίδα»και «Στην αποβάθρα» της Εθνικής Πινακοθήκης-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου και πολλά άλλα ιδιωτών, όπως το «Ιστιοφόρο με ανοιχτά πανιά» (1876) και «Η αναχώρηση» (π. 1880), αποκαλύπτουν το προσωπικό ύφος ενός μεγάλου θαλασσογράφου.

Ο επιμελητής της έκθεσης, Τάκης Μαυρωτάς, αναφέρει στον πολυσέλιδο κατάλογό της:«O Κωνσταντίνος Βολανάκης σε όλη την καλλιτεχνική του διαδρομή (1856-1907), με βαθειά ζωγραφική αίσθηση καιαμείωτο ενθουσιασμό, έστρεψε το βλέμμα του στην απόδοση της θάλασσας, σαν να αποζητούσε να αποκαλύψει ταμυστικά της, την αυθεντική αλήθεια που αντιστέκεται στην αδυσώπητη ροή του χρόνου και κερδίζει την αιωνιότητα. Η ζωή των πλοίων, τα λιμάνια με τις συναθροίσεις των ιστιοφόρων, παρασύρουν το θεατή σε ένα φανταστικό ταξίδι. Η θάλασσα, με τις αισθητικές και ερωτικέςσυμμετρίες της, προκάλεσε τη δημιουργική του δράση, αγγίζοντας με τον χρωστήρα του την οπτική, αλλά και τη μεταφυσική της διάσταση. Η θαλασσογραφία και η τοπιογραφία του έχουν τον δικό τους λόγο και αντίλογο στην ιστορία της τέχνης.Πιστός στην ακαδημαϊκή παράδοση, ο Βολανάκης τονίζει τις επιμέρους λεπτομέρειες των θεμάτων δίνοντας έμφαση στην πιστή αναπαράσταση της οπτικής πραγματικότητας.

Η ευκρίνεια, οι μεταβολές του φωτός, ηπολύμορφη και διαφορετική απόδοση των σύννεφων, η φευγαλέα κίνηση του καπνού των φουγάρων αποτελούν γνώριμα στοιχεία του έργουτου. Εκείνο που τον απασχόλησε κυρίως ήταν η απεραντοσύνη της φύσης, η σχέση της θάλασσας με τον ουρανό και η ζωή των αγαπημένωντου πλοίων, που αποτελούν την ταυτότητα του ζωγραφικού του κόσμου. Έτσι, επιστρατεύονται μύριες τονικότητες του γαλάζιου και του γκριέως του καφέ και του κόκκινου για να αποτυπώσει κάθε φορά μια διαφορετική ατμόσφαιρα, μια διαφορετική συγκίνηση. Η υγρή φωτεινότητα, τα λαμπυρίζοντα χρώματα της θάλασσας, το μυστηριακό σκοτάδι στο λιμάνι του Βόλου προκάλεσαν το ενδιαφέρον του για το φως και τοχρώμα, τη σχεδιαστική ακρίβεια και τη δομημένη σύνθεση. Το έργο του χαρακτηρίζεται από την αίσθηση της κίνησης, αλλά και της ακινησίας,την απόδοση του στιγμιαίου, αλλά και του φευγαλέου. Η τέχνη του Βολανάκη εξακολουθεί να συγκλονίζει τους λάτρεις της κλασικής ζωγραφικής καιτου θαύματος της ομορφιάς, αφού με τα θέματά της αγγίζει την ευαισθησία και λυτρώνει τηνανθρώπινη ζωή από τη φθορά και τη μιζέρια της καθημερινότητας. Η ζωγραφική του έχειπροσωπικό ύφος, δύναμη παραστατικής ενάργειας, εύρος και αυθεντικότητα που ορίζει τοκαλλιτεχνικό του μέγεθος με τις ρεαλιστικές, αλλάκαι ρομαντικές-ποιητικές του αποτυπώσεις, εδραιώνοντας τη φήμη του ως «ο πατέρας της ελληνικής θαλασσογραφίας».