Νέα ταλέντα που ξεχωρίζουν στην Ελλάδα

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της επιτυχημένης νεανικής πορείας, ο 26χρονος Δημήτρης Καρατζάς ο νεότερος έλληνας σκηνοθέτης που μπορεί να μην κέρδισε το «στοίχημα» με το έργο του Λουίτζι Πιραντέλο, «Ετσι είναι, αν έτσι νομίζετε», που ανέβηκε τον Φεβρουάριο στο Εθνικό Θέατρο, ενθουσίασε όμως χιλιάδες άτομα στην Επίδαυρο με την «Ελένη» του Ευριπίδη.

Σε ένα χώρο που έχουν παρελάσει καταξιωμένοι σκηνοθέτες και ηθοποιοί, «βαριά» έργα και πολύ αξιόλογες ερμηνείες, ο νεαρός σκηνοθέτης κατάφερε να ξεχωρίσει με την πρωτότυπη προσέγγιση ενός διαχρονικού έργου, αλλά και να δώσει βάθος ανταποκρινόμενος στις προσδοκίες ενός ιστορικού θεάτρου της Επιδαύρου.

Όχι μόνο ο Δημήτρης Καρατζάς, αλλά και ο Έκτορας Λυγίζος είναι ένας νέος σκηνοθέτης στο χώρο του θεάτρου που πορεύεται, επίσης, με ομάδες νέων ηθοποιιών, ενώ έχει μια ασυνήθιστη σκηνοθετική ματιά.

Μετά το «Room Service» που ανέβηκε το χειμώνα στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, καταπιάνεται με τον «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου που θα ανέβει στην Επίδαυρο το Σάββατο 12 Ιουλίου.

Ο σκηνοθέτης ανεβάζει ακόμη υψηλότερα τον σκηνοθετικό πήχη, μια που έχει συνηθίσει το κοινό στις πρωτότυπες προσεγγίσεις. Η διαφορετική οπτική του δεν κινείται στα πλαίσια μιας δήθεν πρωτοπορίας, αλλά εκτιμάται από το κοινό και ξεχωρίζει ακόμα και στον κινηματογραφικό χώρο.

Ο Έκτορας Λυγίζος γνώρισε μεγάλη επιτυχία μέσα από την ταινία «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού», ενώ όπως είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στο in.gr :

«Σ’ αυτή τη φάση το θέατρο θέλω να είναι η μόνιμη απασχόλησή μου, ενώ με το σινεμά θέλω να ασχολούμαι πιο περιστασιακά. Δεν ξέρω πού είναι το μέλλον μου, ελπίζω και στα δυο. Είναι πάντως δύο γλώσσες που ακόμα τις εξερευνώ, που ακόμα προσπαθώ να τις μάθω όσο καλύτερα μπορώ, για να νιώθω όλο και πιο άνετα και ελεύθερα χρησιμοποιώντας τες».

Νέα, βραβευμένη και πολυσυζητημένη ηθοποιός και η Λένα Παπαληγούρα. Δεν είναι ούτε 30 ετών, αλλά η μέχρι τώρα πορεία της την τοποθετεί ψηλά στο θεατρικό σανίδι. Οι ερμηνείες της κρύβουν βάθος, ενώ ταυτόχρονα καταφέρνει να μπαίνει στο πετσί του ρόλου.

Έχει πρωταγωνιστήσει σε ποικίλα έργα, ενώ κινείται από αρχαία τραγωδία μέχρι σύγχρονα, εναλλακτικά έργα. Πριν από λίγο καιρό έπαιξε την «Αντιγόνη» στο κτίριο της Ουνέσκο στο Παρίσι, ενώ τον Μάρτιο πρωταγωνίστησε με επιτυχία στο έργο «Blasted- Ερείπια» της Σάρα Κέιν.

Όπως είχε δηλώσει σε συνέντευξή της στο in.gr για το ωραιότερο σχόλιο που έχει ακούσει κατά τη διάρκεια της καριέρας της, είπε:

«Πρόσφατα μου είπε κάποιος ‘πώς μπορεί ένα τόσο μικρό πλασματάκι να κρύβει τόσο πάθος και δύναμη;’ Ε με συγκίνησε πάρα πολύ! Ήθελα να τον αγκαλιάσω».

Η Λένα Παπαληγούρα χαρακτηρίζει το θεατρικό «τσαλάκωμα» πρόκληση, ενώ μιλώντας για την ηθοποιία είχε πει:

«Είχα από πολύ μικρή αγάπη για το θέατρο και η επιλογή μου να ασχοληθώ με αυτό ήταν πολύ συνειδητή. Δεν ξύπνησα μια μέρα κι είπα αυτό θα κάνω.. ήταν κάτι που το έλεγα σχεδόν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Δε ξέρω γιατί με γοήτευε τόσο πολύ. Ίσως γιατί βλέπω το χώρο του θεάτρου σαν ένα χώρο ελευθερίας και ουσιαστικής επικοινωνίας των ανθρώπων». Παράλληλα, είχε χαρακτηρίσει το θέατρο μια μορφή «αθόρυβης επανάστασης».

Τα «άνθη» της μουσικής

Εκτός από το θέατρο, τα «φώτα» τους δίνουν και στη μουσική νέες και ταλαντούχες παρουσίες. Η Μόνικα που σε λίγες ημέρες θα δώσει συναυλία στο Ηρώδειο είναι μια από αυτές.

Συμβουλεύοντας έναν νέο άνθρωπο να ασχοληθεί με τη μουσική είχε πει σε συνέντευξή της στο in.gr:

«Να πιστεύει στον εαυτό του και να έχει υπομονή. Πολλή υπομονή. Γιατί πάντα έρχεται η κατάλληλη στιγμή που θα βρει τον τρόπο να διαβάσει αυτό που θα τον οδηγήσει στην επιθυμητή έκφραση, να μοιραστεί ό,τι τον παιδεύει ή τον απογειώνει Αυτό είναι το βασικό νόημα της μουσικής. Η επικοινωνία.».

Μαζί με τη Μόνικα, η Ειρήνη Σκυλακάκη και η Nalyssa Green, έχουν δώσει με το ταλέντο τους ένα νέο άρωμα στη μουσική.

Η Ειρήνη Σκυλακάκη είναι μόλις 24 χρονών αλλά έχει δώσει επιτυχημένες συναυλίες, στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής και στο Gazarte, ενώ το τραγούδι – σταθμός στη μέχρι τώρα πορεία της είναι το «In the light», που συνόδεψε ένα από τα πιο όμορφα στιγμιότυπα της ταινίας «Αν» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη.

Από τότε που ήταν μαθήτρια άρχισε να ξεδιπλώνει τις φωνητικές της δυνατότητες, ενώ ως φοιτήτρια «πήρε» την επαγγελματική της στροφή.

Όπως είχε δηλώσει σε συνέντευξή της στο in.gr, θεωρεί επικίνδυνη την υπερέκθεση ενός νέου καλλιτέχνη, ενώ με αισιοδοξία είπε πει: «Τώρα που ασφάλεια δεν υπάρχει, ας δούμε τα θετικά!»

Με folk μελωδίες και άποψη στο ντύσιμο, η Nalyssa Green ξεχωρίζει εδώ και μερικά χρόνια μέσα από τις συναυλίες της, ενώ την Παρασκευή θα την απολαύσει το κοινό στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με τον Mανώλη Φάμελλο.

Κινείται στην ανεξάρτητη μουσική σκηνή της Αθήνας, αποδεικνύοντας με άνεση ότι μπορεί να «παλέψει» οποιοδήποτε μουσικό είδος. Όταν τη συναντήσει κανείς μπορεί να του θυμίσει ρομαντική φιγούρα των 70’s, ενώ η Nalyssa Green ασχολείται από το δημοτικό με τη μουσική με τις «αδυναμίες» της να κυμαίνονται από Νirvana μέχρι Αλκίνοο Ιωαννίδη.

Στο διάδρομο της διάκρισης κινούνται καλλιτέχνες που διαφοροποιούνται από το τετριμμένο τόσο στο θέατρο όσο και στη μουσική. «Βουρτσίζουν» με διαφορετικό πινέλο την τέχνη, ενώ αποδεικνύουν πως δεν είναι μια από τα ίδια, αλλά ότι έχουν κάτι να δώσουν. Οι νέοι αυτοί άνθρωποι που έχουν αποσπάσει διακρίσεις δεν μετανάστευσαν αλλά αναμετρήθηκαν με την Ελλάδα του Μνημονονίου.

Ελισάβετ Σταμοπούλου