Live Chat με τον Παύλο Τσίμα – Διαβάστε όλη τη συζήτηση

Ο καταξιωμένος δημοσιογράφος το 2011 εξέδωσε το βιβλίο Το Ημερολόγιο της Κρίσης: Νέα Υόρκη, Σεπτέμβριος 2008 – Αθήνα, Οκτώβριος 2011 (εκδόσεις Μεταίχμιο), θέλοντας να καταθέσει την προσωπική του μαρτυρία, ως ρεπόρτερ, για την οικονομική κρίση που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο.

Στόχος του βιβλίου δεν ήταν μια ακόμη θεωρητική ανάλυση οικονομικών συστημάτων και όρων, αλλά η προσωπική ανάγκη του Π.Τσίμα να συγκεντρώσει τις σημειώσεις του, που ξεκινούν από την πτώση της Lehman Brothers το 2008 και φτάνουν ως το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους τον Οκτώβριο του 2011.

Δώσαμε λοιπόν ραντεβού, τηνΠαρασκευή 10 Φεβρουαρίου, στις 13:00 μ.μ. και συζητήσαμε ζωντανά με τον Παύλο Τσίμα, περί οικονομικής αλλά και κοινωνικής κρίσης.

«Ανακρίναμε» τον έγκριτο δημοσιογράφο και προσπαθήσαμε να μάθουμε, όχι μόνο τί πήγε στραβά στην παγκόσμια οικονομία, αλλά και τί μέλλει γενέσθαι με την τύχη του ελληνικού χρέους.

Δείτε τη συζήτηση (στην εφαρμογή παρακάτω).

Οι συμμετέχοντες στο live chat, συμμετείχαν σε κλήρωση για αντίτυπα του βιβλίου του Παύλου Τσίμα, ευγενική χορηγία των εκδόσεων Μεταίχμιο.

Παρακάτω ακολουθούν οι ερωτήσεις των συμμετεχόντων που δεν απαντήθηκαν κατά τη διάρκεια του Live Chat, τις οποίες απάντησε ο κ.Τσίμας ετεροχρονισμένα.



Γιώργος: κύριε Τσίμα θα ήθελα να σχολιάσετε γιατί σε αυτή τη δύσκολη στιγμή δεν υπάρχουν πρωτοβουλίες από τον πνευματικό κόσμο της χώρας ώστε να δοθεί μια προοπτική, ένα όραμα στο κόσμο. Φυσικά όλοι μας έχουμε θυμώσει πάρα μα πάρα πολύ με τους πολιτικούς μας από τους οποίους δεν περιμένουμε τίποτα.

Παύλος Τσίμας: Ένας πνευματικός άνθρωπος που εκτιμώ πολύ έχει πει πως στα χρόνια του νεοπλουτισμού μας συνέβη κάτι που είναι σοβαρότερο και από τον υπερ-δανεισμό: χάσαμε τους δεσμούς αλληλεγγύης ανάμεσά μας, ξεμοναχιαστήκαμε. Και τώρα που η κρίση απαιτεί συλλογικότητα δυσκολευόμαστε να την ξαναβρούμε. Αλλά υπάρχουν, νομίζω, σημάδια ενθαρρυντικά, βλέπω γύρω οι χαμένοι δεσμοί να ξαναχτίζονται. Αυτό, νομίζω, είναι που κυρίως μας χρειάζεται. Τα άλλα, οι πολιτικές κινήσεις ή οι πνευματικές παρεμβάσεις θα έρθουν μετά.

Θανάσης: κ.Τσίμα αν το κράτος ζήταγε τα λεφτά των πολιτών για να ξεχρεώσει, δίνοντας ικανοποιητικά προθεσμιακά επιτόκια ή αποδόσεις γης, εγώ θα τα έδινα.


Παύλος Τσίμας: Αυτό που προτείνετε, έγινε στην Ιταλία. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έσπευσαν να ανταποκριθούν σε μια έκκληση να αγοράσουν ομόλογα του Ιταλικού δημοσίου για να στηρίξουν την χώρα τους. Το θέμα δεν είναι πόσα χρήματα θα συγκεντρωθούν αλλά τι συμβολισμός εκπέμπεται. Θα ήταν πράγματι ωραίο σε μια χώρα που αντέδρασε ατομικά στο πρώτο οικονομικό χτύπημα, με ανθρώπους που έτρεχαν να σηκώσουν τα χρήματά τους από τις τράπεζες, να γεννιόταν ένα αντίστροφο ρεύμα. Αλλά απαιτεί εμπιστοσύνη. Και προς το παρόν η εμπιστοσύνη λειπει.

Θοδωρής Κ.: Αξιότιμε κ. Τσίμα, (έχοντας γίνει πλέον πολύ καχύποπτος) αν και εκτιμώ τον Κουβέλη για το εμφανιζόμενο ύφος και πολιτικό ήθος του, μήπως είναι απλά μία προωθούμενη επιλογή μόνο και μόνο για ανάσχεση της όποιας ροπής – στροφής του κόσμου προς ΚΚΕ ή ΣΥΡΙΖΑ;

Παύλος Τσίμας: Επιτρέψτε μου, σας παρακαλώ, να αποφύγω να σχολιάσω εδώ τα ευθέως πολιτικά- ιδίως αυτά που αφορούν την αριστερά, τα οποία αποφεύγω πάντα να σχολιάζω.

Γιάννης: μας έχουν περάσει ότι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε γιατί είχαμε υψηλούς μισθούς που δεν αξίζαμε να έχουμε, μας έχουν κόψει πολλά δικαιώματα και έχουν εξαθλιώσει τον κόσμο. ποιες οι »θυσίες» που έκαναν και οι πολιτικοί μας για να δώσουν έστω το καλό παράδειγμα;

Παύλος Τσίμας: Πρώτα απ όλα δεν φτάσαμε ως εδώ επειδή είχαμε υψηλούς μισθούς. Αυτό είναι τερατολογία. Από εκεί και πέρα, έχετε δίκιο ότι οι πολιτικοί θα έπρεπε να δίνουν παράδειγμα. Και δεν έχουν δώσει.

Πάνος: Δυστυχώς όλοι αυτοί που βιάζονται να κερδοσκοπήσουν εις βάρος της Ελλάδος και ποντάρουν στο σενάριο της δραχμής, ειναι πια τόσο κοντά να το πετύχουν… Κρίμα για τους Έλληνες και τους φτωχούς ανθρώπους που ίσως χάσουν τα πάντα… Κρίμα! Κύριε Τσίμα, ποιος θα προστατεύσει τη φτωχή και μεσαία τάξη από τα κοράκια της κερδοσκοπίας που αδημονούν να τα αγοράσουν όλα τζάμπα; Πείτε μου, ποιός;

Παύλος Τσίμας: Ακούω πολλούς να λένε πως μια επιστροφή στην δραχμή θα ήταν καλύτερη από το σημερινό βάσανο. Η πρώτη μου αντίδραση είναι πως δεν θα ήθελα να δω να δικαιώνονται και να πλουτίζουν σε βάρος μας εκείνοι που έκλεψαν τις επιχειρήσεις τους και το κράτος, που παρκάρισαν νόμιμα ή άνομα κέρδη σε ασφαλείς παραδείσους και που, αν γυρίσουμε στην δραχμή, θα μας αγοράσουν φτηνά.

Guest: Κατά πόσο ελπιδοφόρα είναι κινήματα σαν των αγανακτισμένων; Δεν είναι κάπως αόριστα και μη στοχευμένα; Δεν έχουν συγκεκριμένα αιτήματα και ζητούν πράγματα του τύπου »Ουστ» και »φωτιά στη βουλή».


Παύλος Τσίμας: Η αγανάκτηση είναι ένα φυσιολογικό, κατανοητό συναίσθημα. Αλλά ποιός μετατρέπει την αγανάκτηση σε δύναμη θετική; Αυτό είναι, νομίζω, το ερώτημα. Ένας αριστερός Ισλανδός μου είχε πει «όλο το μυστικό είναι να μετατρέπεις τον θυμό σε δημιουργική δύναμη, γιατί αλλιώς θα γίνει δύναμη καταστροφής».

Guest: κύριε Τσίμα γιατί θεωρείτε πως εξηγήσεις για την κρίση- όπως το περίφημο «όλοι μαζί τα φάγαμε» ή το «οι πολιτικοί τα ΄’έφαγαν» είναι λάθος; Θεωρείτε πως άλλοι φταίνε για αυτό που μας συμβαίνει; Οι Έλληνες πολιτικοί δεν έχουν μερίδιο ευθύνης; Τα ελληνικά ΜΜΕ; Ακόμα και η νοοτροπία κάποιων βολεμένων ελλήνων πολιτών;

Παύλος Τσίμας: Αν η κρίση είχε χτυπήσει μόνον την Ελλάδα θα ήταν δικαιολογημένο να αναζητούμε ανάμεσά μας τις αιτίες και τους ενόχους. Μα όταν βλέπουμε ότι η κρίση χτυπάει, με παρόμοιους όρους, τόσες «περιφερειακές» ευρωπαϊκές χώρες, αυτό δεν σημαίνει ότι πέρα από «εθνικές αιτίες» υπάρχει ένα γενικότερο συστημικό πρόβλημα; Δεν αρνούμαι ότι έχουμε προβλήματα διαφθοράς, ότι διασπαθίστηκαν πόροι, ότι σπαταλήθηκαν χρήματα. Απλώς θεωρώ λάθος να πιστεύουμε ότι αυτά εξηγούν την κρίση. Δεν την εξηγούν. Εξηγούν απλώς γιατί εκδηλώθηκε βιαιότερα στην δική μας περίπτωση και γιαί δυσκολευόμαστε περισότερο από τους άλλους να την αντιμετωποίσουμε.

Ηλίας: Ποιο μοντέλο ανάπτυξης προκρίνετε για την χώρα; Επίσης νιώθετε συνυπεύθυνος για την κατάσταση της χώρας εσείς προσωπικά και ο ΔΟΛ για τον τρόπο που συνεπικουρίσατε την πολιτική ανικανότητα και στηρίξατε τον «παλαιό » πολιτικό κόσμο;

Παύλος Τσίμας: Στο πρώτο σκέλος του ερωτήματος φοβάμαι ότι δεν υπάρχει απάντηση που μπορεί να δοθεί σε λίγες γραμμές και, πάντως, δεν είμαι αρμόδιος να την δώσω. Νιώθω ότι γύρω από το θέμα αυτό χρειάζεται να συζητήσουμε εξαντλητικά και συστηματικά- γιατί όταν ακούω γενικά «επιστροφή στην ανάπτυξη» υποψιάζομαι ότι εννοούν επιστροφή στην εποχή που «ανάπτυξη» σήμαινε να πουλάμε ο ένας στον άλλον, με καπέλο, εισαγόμενα από το εξωτερικό προϊόντα. Στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας η απάντησή μου είναι ότι ούτε συνεπικούρησα ούτε στήριξα τον παλιό πολιτικό κόσμο. Κριτική έκανα- πάντα. Αλλά όχι όσο θα έπρεπε, όχι στον τόνο και με το περιεχόμενο που τώρα διαπιστώνω ότι θα έπρεπε.

Ηλίας: Πιστεύετε ότι απαιτείται αναθεώρηση του Συντάγματος και αν ναι τι πρέπει να περιλαμβάνει; Μπορούν οι Έλληνες να φτιάξουν Σύνταγμα σαν τους Ισλανδούς;

Παύλος Τσίμας: Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ιδέες που κυκλοφορεί είναι πως χρειαζόμαστε μια νέα συντακτική συνέλευση. Που θα τα αλλάξει όλα, εκ θεμελίων.