Η Σελήνη κρύβει νερό, δείχνει η επανεξέταση παλιών δειγμάτων

36

Η επανεξέταση δειγμάτων ηφαιστειακού γυαλιού που έφεραν από τη Σελήνη οι αποστολές Apollo φαίνεται να διαψεύδει την κρατούσα θεωρία ότι το φεγγάρι είναι τελείως άνυδρο εκ γενετής.

Οι νέες αναλύσεις, που δημοσιεύονται στο περιοδικό Nature, υποδεικνύουν ότι η Σελήνη αρχικά διέθετε περίπου όσο νερό διέθετε και η Γη. Το περισσότερο χάθηκε στο Διάστημα ως ατμός, ένα μέρος όμως παραμένει στο υπέδαφος, ίσως και στην επιφάνεια σε περιοχές που δεν βλέπει ποτέ το φως του ήλιου.

Οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν ότι η Σελήνη σχηματίστηκε όταν ένα σώμα στο μέγεθος του Αρη προσέκρουσε στη νεαρή Γη πριν από 4,5 δισ. χρόνια. Τα διάπυρα συντρίμμια τέθηκαν σε τροχιά γύρω από τη μισοκατεστραμμένη Γη, ενώθηκαν και τελικά σχημάτισαν το φεγγάρι.

Λόγω της ακραίας θερμοκρασίας από την πρόσκρουση, το οξυγόνο και το υδρογόνο που θα απαιτούνταν για το σχηματισμό νερού χάθηκαν στο Διάστημα, πιστεύουν μέχρι σήμερα οι περισσότεροι ειδικοί.

Η νέα μελέτη δίνει τώρα μια διαφορετική εικόνα. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Αλμπερτ Σάαλ του Πανεπιστημίου Brown στο Ρόουντ Αϊλαντ, χρησιμοποίησαν μια βελτιωμένη εκδοχή της «φασματομετρίας μάζας δευτερογενών ιόντων» (SIMS), μιας μεθόδου που ανιχνεύει απειροελάχιστες συγκεντρώσεις στοιχείων μέσα σε δείγματα.

Οι ερευνητές ζήτησαν και πήραν από τη NASA περίπου 40 πράσινα και πορτοκαλί βότσαλα από ηφαιστειογενές γυαλί τα οποία συλλέχθηκαν από τη σεληνιακή επιφάνεια τις δεκαετίες του 60 και του 70. Το γυαλί πιστεύεται ότι προήλθε από το μάγμα του υπεδάφους, και όχι από την πρόσκρουση μετεωριτών.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα δείγματα περιείχαν νερό έως και 50 μέρη ανά εκατομμύριο στο κέντρο τους και λίγο περισσότερο στις άκρες τους. Εκτιμούν ότι το νερό αυτό είναι μόνο ένα ίχνος από την αρχική ποσότητα που υπήρχε στο ηφαιστειακό μάγμα και εξατμίστηκε όταν έφτασε στην επιφάνεια.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, πριν από 3 εκατ. χρόνια ο μανδύας της Σελήνης περιείχε νερό σε συγκέντρωση έως και 750 μέρη ανά εκατομμύριο, περίπου όσο και ο μανδύας της Γης.

Το 95% του νερού χάθηκε στο Διάστημα με την πάροδο του χρόνου, το υπόλοιπο όμως θα μπορούσε να κρύβεται στο υπέδαφος.

Η έρευνα εξάλλου ενισχύει τη θεωρία ότι νερό, σε μορφή πάγου, υπάρχει μέσα σε κρατήρες κοντά στους πόλους της Σελήνης όπου επικρατεί μόνιμο σκοτάδι.

Οι υποψίες για την ύπαρξη νερού στους πόλους ενισχύθηκαν με τις παρατηρήσεις της αμερικανικής αποστολές Clementine το 1994.

Το θέμα θα επανεξεταστεί από το Lunar Reconnaisance Orbiter, μια αποστολή της NASA που προγραμματίζεται να αναχωρήσει στα τέλη του 2008, καθώς και από το Lunar Crater Observation and Sensing Satellite, που θα εκτοξευτεί το 2009.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ