«Ματαιοπονείτε με τα CD» υποδεικνύει στις δισκογραφικές εταιρείες Αμερικανός ειδικός

39

Αμερικανός επιστήμονας χαρακτήρισε μάταιες τις προσπάθειες των δισκογραφικών εταιρειών να οχυρώσουν τις παραγωγές τους με μηχανισμούς αποτροπής της πειρατείας των δίσκων CD.

O Τζον Χάλντερμαν, καθηγητής πληροφορικής στο πανεπιστήμιο Πρίνστον, πρόκειται να επιδείξει τα συμπεράσμάτά του από την εξονυχιστική μελέτη των συστημάτων προστασίας που χρησιμοποιούνται ήδη, σε συνέδριο που θα διεξαχθεί στην Ουάσιγκτον την δεύτερη εβδομάδα του Νοεμβρίου.

Το 2001 επιστήμονες από το ίδιο πανεπιστήμιο απομυθοποίησαν τις τεχνικές προσθήκης ηχητικού, ανεπαίσθητου υδατοσήμου στα μουσικά CD, που επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν από τη δισκογραφική βιομηχανία. Τώρα, ο καθηγητής Χάλντερμαν κάνει κάτι ανάλογο με τις τεχνικές αποτροπής της αντιγραφής των CD.

O καθηγητής μελέτησε τρεις μεθόδους που έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί σε CD που κυκλοφορούν στην αγορά. Διαπίστωσε ότι και στις τρεις περιπτώσεις υπήρχε κάτι κοινό: ο τρόπος με τον οποίο δημιουργείται ο πίνακας περιεχομένων του δίσκου είναι εκείνος που χρησιμοποιείται για την εγγραφή CD από οδηγούς (drive) υπολογιστών (φορμά ISO 9660).

To περιοδικό New Scientist εξηγεί ότι ένα συμβατικό μουσικό CD έχει έναν πίνακα περιεχομένων στην αρχή του. Ένα CD γραμμένο από υπολογιστή έχει αρκετούς τέτοιους πίνακες, ανάλογα με το πόσες φορές συνεχίστηκε η εγγραφή του δίσκου (σε πόσες συνόδους-session). Κάθε πίνακας από αυτούς, παραπέμπει στον προηγούμενο.

Οι προσωπικοί υπολογιστές διαβάζουν πρώτα τον τελευταίο πίνακα και φτάνουν βήμα βήμα στον πρώτο. Αντίθετα, τα CD player διαβάζουν μόνο τον πρώτο πίνακα. Ένας δίσκος με σύστημα προστασίας από αντιγραφή έχει έναν πίνακα περιεχομένων στην αρχή και έπειτα προστίθενται κι άλλοι, εικονικοί, εσκεμμένα γεμάτοι με ανούσια πληροφορία («σκουπίδια»).

Οι οδηγοί αναπαραγωγής στα PC διαβάζουν τον τελευταίο πίνακα και «μπερδεύονται» με αποτέλεσμα να μην μπορούν να διαβάσουν το CD για να το αντιγράψουν ή να το αναπαράγουν.

Ωστόσο, ορισμένα οικιακά CD player, ή CD player αυτοκινήτου είναι οδηγοί PC και έτσι δεν μπορούν να διαβάσουν τα προστατευμένα δισκάκια για τα οποία οι ιδιοκτήτες τους έχουν πληρώσει. Αυτονόητο επίσης είναι ότι δεν μπορούν να τα ακούσουν και από τον οδηγό στο PC τους.

Ο Χάλντερμαν επιμένει ότι με μικρές τροποποιήσεις στο λογισμικό οι όποιες μετατροπές έχουν υποστεί τα προστατευμένα CD ξεπερνιούνται -και είναι βέβαιο ότι οι τροποποιήσεις αυτές θα γίνουν, επίσημα, ή ανεπίστημα.

Η λύση που προτείνει στις δισκογραφικές εταιρείες ο καθηγητής είναι μία: «μειώστε το κόστος των μουσικών CD. Εάν είναι αρκετά φθηνά, τότε κανείς δεν θα ξοδεύει χρόνο και κόπο για να δημιουργήσει αντίγραφα ή για να τα βρει στο διαδίκτυο».

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ