Καθώς το 2026 πλησιάζει, η μεγαλύτερη σύγχρονη μονομαχία του παγκόσμιου τένις ετοιμάζεται να μπει σε νέο, καθοριστικό κεφάλαιο. Γιανίκ Σίνερ και Κάρλος Αλκαράθ συναντιούνται ξανά –έστω έμμεσα– με φόντο το Australian Open, εκεί όπου δεν κρίνεται απλώς ένας τίτλος, αλλά η ίδια η κορυφή του παγκόσμιου τένις.

Ο Αλκαράθ μπαίνει στη νέα χρονιά ως Νο1 με 12.050 βαθμούς, ενώ ο Σίνερ ακολουθεί στους 11.500, με τη διαφορά να περιορίζεται στους 550 πόντους. Η Μελβούρνη είναι κομβική: ο Ιταλός υπερασπίζεται 2.000 βαθμούς ως κάτοχος του τίτλου και κυνηγά ένα ιστορικό «τριπλό» στο Australian Open, κάτι που θα τον εδραιώσει ως κυρίαρχη μορφή της εποχής. Ο Ισπανός, από την άλλη, υπερασπίζεται μόλις 400 βαθμούς και έχει περιθώριο να προσθέσει έως και 1.600, αλλάζοντας δραστικά τους συσχετισμούς.

Το Rod Laver Arena είναι, μέχρι σήμερα, «βασίλειο» του Σίνερ. Οι συνθήκες του αυστραλιανού σκληρού γηπέδου ταιριάζουν απόλυτα στο παιχνίδι του, σε αντίθεση με τον Αλκαράθ, που δεν έχει ξεπεράσει ποτέ τα προημιτελικά στη Μελβούρνη. Και στο τένις, συχνά, η γεωγραφία μετρά όσο και το ταλέντο.

Το διάστημα από Φεβρουάριο έως τέλη Απριλίου ανοίγει ένα παράθυρο πραγματικής ανατροπής. Ο Σίνερ, που πέρσι είχε χάσει σημαντικά τουρνουά λόγω της τρίμηνης τιμωρίας για την υπόθεση Clostebol και της εμπλοκής με τη WADA, επιστρέφει φέτος χωρίς τέτοια βάρη. Εκεί όπου ο Αλκαράθ είχε συγκεντρώσει 2.340 βαθμούς (Μόντε Κάρλο, Ρότερνταμ, Indian Wells), ο Ιταλός έχει πλέον την ευκαιρία να «παίξει στο ίδιο ταμπλό» και να καλύψει ή ακόμη και να προσπεράσει τη διαφορά.

Αν ο Αλκαράθ επαναλάβει τα περσινά του αποτελέσματα, θα προσθέσει περίπου 2.160 βαθμούς. Αν ο Σίνερ φτάσει σταθερά σε τελικούς, μπορεί να αγγίξει τους 2.940 – αρκετούς για να αλλάξει χέρια το Νο1 ήδη από την άνοιξη.

Πέρα από τα μαθηματικά, το παιχνίδι παίζεται και στο μυαλό. Ο Αλκαράθ μπαίνει στο 2026 με αλλαγές στο περιβάλλον του, μετά τη λύση της συνεργασίας με τον Juan Carlos Ferrero, δουλεύοντας πλέον με τον Samuel López στην ακαδημία της Μούρθια. Ο Σίνερ, αντίθετα, συνεχίζει με σταθερότητα, έχοντας στο πλευρό του τον Darren Cahill, χωρίς εξωαγωνιστικούς περισπασμούς.

Και για τους δύο, τα κίνητρα είναι ξεκάθαρα: O Σίνερ κυνηγά την επιστροφή στην κορυφή και τη σφραγίδα του παίκτη-αναφοράς της γενιάς του· ο Αλκαράθ βλέπει στη Μελβούρνη την ευκαιρία να ολοκληρώσει το Grand Slam καριέρας και να εδραιώσει την παγκόσμια κυριαρχία του.

Το Australian Open δεν ανοίγει απλώς τη σεζόν. Θέτει ιεραρχία. Όποιος φύγει νικητής από τη Μελβούρνη, κουβαλά για μήνες την αύρα του «παίκτη προς κατάρριψη». Και με δεδομένο ότι οι δύο αντίπαλοι κινούνται σχεδόν παράλληλα στο υπόλοιπο της χρονιάς, δεν αποκλείεται –για άλλη μια φορά– η τελική ετυμηγορία να δοθεί στο Τορίνο και τους ATP Finals.

Μέχρι τότε, όμως, όλα περνούν από την Αυστραλία. Εκεί όπου το τένις δεν συγχωρεί, η κορυφή δεν χαρίζεται και η μονομαχία Σίνερ-Αλκαράθ υπόσχεται να καθορίσει ολόκληρο το 2026.

Ειδήσεις Σήμερα: