«Πού νά ‘βρω ταχυδρόμο να σου στείλω, θα ‘ρθει χειμώνας και βροχή (…)», στο υπέροχο τραγούδι των Γκάτσου – Μούτση, ερμηνευμένο μοναδικά από την τεράστια Βίκυ Μοσχολιού, παίζει από τα μεγάφωνα του Μαξίμου.

Το νέο «τσουνάμι» λουκέτων έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων και αρνητικών σχολίων με την διοίκηση των Ελληνικών Ταχυδρομείων να προσπαθεί να κερδίζει χρόνο

Και όχι αδίκως. Οι σφοδρές πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις απέναντι στον «ξαφνικό θάνατο» σε 204 καταστήματα των Ελληνικών Ταχυδρομείων άλλαξαν τα δεδομένα με τη διοίκηση να κάνει ένα βήμα πίσω και σε πρώτη φάση η αναστολή λειτουργίας θα αφορά μόνο τα καταστήματα που βρίσκονται σε αστικά κέντρα και πρωτεύουσες των νομών της χώρας όπου υπάρχουν και άλλα καταστήματα.

Καταδίκη της ελληνικής περιφέρειας

Το «ξήλωμα» του δικτύου των ΕΛΤΑ, που από το 2017 ανήκουν στο Υπερταμείο, αργά και σταθερά αποτελεί ένα χαρακτηριστικό και εξαιρετικά επικίνδυνο παράδειγμα της συστηματικής αποψίλωσης των δημόσιων υπηρεσιών στην Ελλάδα.

Η κίνηση αυτή δεν είναι απλώς μια επιχειρησιακή προσαρμογή, αλλά μια βαθιά πολιτική επιλογή που πλήττει τον κοινωνικό ιστό και την ισότιμη πρόσβαση των πολιτών.

Η πιο οδυνηρή συνέπεια της συρρίκνωσης είναι η καταδίκη της ελληνικής περιφέρειας. Το κλείσιμο καταστημάτων σε μικρές κωμοπόλεις και απομακρυσμένα νησιά (όταν υλοποιηθεί) δημιουργεί νέα «μαύρα σημεία» στον χάρτη των υπηρεσιών, αφήνοντας ευάλωτες ομάδες, όπως οι ηλικιωμένοι και οι κάτοικοι με χαμηλό ψηφιακό αλφαβητισμό, χωρίς πρόσβαση σε βασικές λειτουργίες (πληρωμή λογαριασμών, διανομή συντάξεων, λήψη αλληλογραφίας).

Η υποτιθέμενη αντικατάσταση του φυσικού καταστήματος από τον «ενισχυμένο ταχυδρόμο» ή τις κινητές μονάδες είναι συχνά πρόχειρη και αναποτελεσματική λύση.

Συρρίκνωση

Τα ΕΛΤΑ, ως δημόσιος φορέας, οφείλουν να λειτουργούν με κοινωνικά και όχι μόνο με αμιγώς εμπορικά κριτήρια. Όταν μια δημόσια υπηρεσία συρρικνώνεται στις λιγότερο κερδοφόρες περιοχές, το αποτέλεσμα είναι η ενίσχυση των ιδιωτικών εταιρειών. Αυτή η εξέλιξη μετατρέπει έναν ιστορικό δημόσιο οργανισμό από πυλώνα κοινωνικής συνοχής σε εργαλείο διάλυσης.

Οι τελικές αποφάσεις που καλείται να λάβει η κυβέρνηση είναι μια κρίσιμη δοκιμασία για το αν αντιλαμβάνεται τον ρόλο της ως εγγυητή της κοινωνικής ισότητας ή θα λάβει το ρόλο του  διαχειριστή «λουκέτων».

Ειδήσεις Σήμερα: