Ο «πυρηνικός χειμώνας» είναι μια θεωρία για τις κλιματικές συνέπειες ενός μεγάλης κλίμακας πυρηνικού πολέμου. Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, η χρήση μεγάλου αριθμού πυρηνικών όπλων θα προκαλούσε:

Τεράστιες πυρκαγιές: Οι εκρήξεις πάνω από πόλεις και βιομηχανικές περιοχές θα προκαλούσαν μεγάλες πυρκαγιές, οι οποίες θα απελευθέρωναν τεράστιες ποσότητες καπνού, στάχτης και αιθάλης.

Σκοτεινό ουρανό: Ο καπνός και η αιθάλη θα έφταναν στη στρατόσφαιρα, το ανώτερο στρώμα της ατμόσφαιρας. Εκεί, δεν υπάρχουν βροχοπτώσεις για να τα ξεπλύνουν, με αποτέλεσμα να παραμένουν για χρόνια. Αυτό το πυκνό σύννεφο θα εμπόδιζε το φως του ήλιου να φτάσει στην επιφάνεια της Γης.

Παγκόσμια ψύξη: Η μειωμένη ηλιοφάνεια θα οδηγούσε σε μια απότομη και σοβαρή πτώση της θερμοκρασίας σε όλο τον κόσμο, δημιουργώντας συνθήκες παρόμοιες με έναν παρατεταμένο χειμώνα.

Καταστροφικές συνέπειες: Το αποτέλεσμα θα ήταν η εκτεταμένη αποτυχία των καλλιεργειών, η μαζική λιμοκτονία και η πιθανή εξαφάνιση πολλών ειδών φυτών και ζώων. Παράλληλα, η καταστροφή του στρώματος του όζοντος από τις εκρήξεις θα επέτρεπε την είσοδο αυξημένης υπεριώδους ακτινοβολίας, επιδεινώνοντας την κατάσταση.

Η θεωρία του πυρηνικού χειμώνα έχει μελετηθεί από τη δεκαετία του 1980 και αποτελεί έναν από τους κύριους λόγους για την ανάγκη εξάλειψης των πυρηνικών όπλων.