«Η Ρωσία δεν χρειάζεται να κερδίσει στο πεδίο της μάχης· μπορεί να νικήσει καταστρέφοντας την Ουκρανία εκ των έσω». Αυτό αναφέρει ο Economist ασκώντας δριμύτατη κριτική στον πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι για τον επικίνδυνο νόμο που επέβαλε απομακρύνοντας την Ουκρανία από τη Δύση.

Σημειώνεται ότι στις 22 Ιουλίου, η Ράντα, το ουκρανικό κοινοβούλιο, ενέκρινε ένα νομοσχέδιο που θέτει τα δύο κύρια όργανα κατά της διαφθοράς -τη NABU (η οποία διερευνά παρανομίες) και τη SAPO (η οποία τις διώκει ποινικά)- υπό τον έλεγχο της προεδρίας.

Πρόκειται για μια πρωτοβουλία ενορχηστρωμένη από τον πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι και τον πανίσχυρο προσωπάρχη του, Αντρίι Γερμάκ.

Το νομοσχέδιο πέρασε με μαζική υποστήριξη από το κόμμα του προέδρου «Υπηρέτης του Λαού». Ο νέος νόμος δίνει υπερεξουσίες στον Γενικό Εισαγγελέα της Ουκρανίας -έναν διορισμένο από τον πρόεδρο που λογοδοτεί απευθείας στο γραφείο του- να αναθέτει εκ νέου, να παρεμβαίνει ή ακόμα και να βάζει στο αρχείο υποθέσεις διαφθοράς.

Δεν πρόκειται απλώς για έναν κακό νόμο, αλλά για ένα τεράστιο στρατηγικό σφάλμα. Κάνει την Ουκρανία να μοιάζει περισσότερο με τον εχθρό που πολεμά και λιγότερο με τη χώρα που θέλει να γίνει.

Όπως σημειώνει ο Economist, ο νόμος αυτός αποτελεί άμεση απειλή για τη διεθνή υποστήριξη που κρατάει την Ουκρανία όρθια στον πόλεμο. Στο εσωτερικό, προκάλεσε τις πρώτες διαδηλώσεις κατά του Ζελένσκι από την έναρξη της ρωσικής εισβολής, καθώς όπως υπογραμμίζει το βρετανικό περιοδικό, καμία υπόθεση δεν είναι πλέον ασφαλής αν ενοχλεί τους «λάθος» ανθρώπους.

Οι κυβερνητικές δικαιολογίες δεν πείθουν

Η επίσημη δικαιολογία -ότι οι οργανισμοί έχουν «παρεισφρήσει από φιλορώσους»- είναι ατεκμηρίωτη και μοιάζει περισσότερο με πρόσχημα.

Στην ουσία, όμως αυτό το νομοσχέδιο επαναφέρει ακυρώνει δημοκρατικές διαδικασίες, επαναφέροντας τον προεδρικό έλεγχο σε θεσμούς που σχεδιάστηκαν για να είναι ανεξάρτητοι.

Το Economist έχει υποστηρίξει εδώ και καιρό ότι η νίκη της Ουκρανίας δεν έγκειται απαραίτητα στην εκδίωξη των ρωσικών στρατευμάτων από τα κατεχόμενα εδάφη — κάτι που πλέον μοιάζει αδύνατο.

«Αντίθετα, νίκη σημαίνει η ανάδειξη μιας ευημερούσας, σταθερής, δημοκρατικής χώρας, θεμελιωμένης σε φιλελεύθερες αξίες, με κράτος δικαίου και σαφή πορεία προς την ΕE και, αν είναι δυνατόν, το ΝΑΤΟ. Η δημιουργία των NABU και SAPO ήταν κεντρικό μέρος αυτής της προσπάθειας. Το όραμα αυτό είναι που διατηρεί τη ροή των όπλων και των κονδυλίων. Βοηθά να πειστούν οι ψηφοφόροι σε Ευρώπη και Αμερική να αντέξουν το κόστος».

Την ίδια στιγμή, το βρετανικό περιοδικό υπενθυμίζει ότι σε μεγάλο μέρος της Δύσης, η στήριξη προς την Ουκρανία φθίνει.

«Ύστερα από τριάμισι χρόνια πολέμου, χωρίς ορατό τέλος, οι ηγέτες δυσκολεύονται να δικαιολογήσουν τη συνέχιση της δέσμευσης. Αν η Ουκρανία αρχίσει να μοιάζει με το διεφθαρμένο, αυταρχικό σύστημα από το οποίο κάποτε ήθελε να ξεφύγει, τότε οι Δυτικοί πολιτικοί θα δυσκολευτούν να πείσουν τους πολίτες τους ότι αξίζει να συνεχίσουν να τη στηρίζουν».

Ευθύνες Δύσης

Ωστόσο, το βρετανικό περιοδικό στηλιτεύει και της στάση της Δύσης έναντι το Ουκρανού προέδρου.

«Οι ηγέτες της εξύμνησαν τον Ζελένσκι, του οποίου η ηρωική στάση άλλαξε την πορεία του πολέμου στην αρχή, και αυτή η στάση τους οδήγησε στο να παραβλέψουν τις ολοένα αυξανόμενες αδυναμίες του» σημειώνει.

Προσθέτει ότι είχαν προηγηθεί παρενόχληση ακτιβιστών κατά της διαφθοράς και η χρήση αμφιλεγόμενων «κυρώσεων» — όπως δεσμεύσεις περιουσιακών στοιχείων και ταξιδιωτικές απαγορεύσεις — εναντίον πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης.

«Οι φίλοι της Ουκρανίας δεν έκαναν αρκετά για να τον επιπλήξουν γι’ αυτά τα σφάλματα» σημειώνει ο Economist.

Ειδήσεις Σήμερα: