«Είμαι ο Martin Parr» – Τα κλικ του εμπνευσμένου φωτογράφου της τραγικωμικής Βρετανίας

Το γοητευτικό έργο του Άγγλου φωτογράφου Martin Parr είναι το αντικείμενο αυτής της σύντομης, αλλά άκρως απολαυστικής κινηματογραφική μελέτης, με τίτλο «Ι Am Martin Parr», η οποία επιχειρεί να παρουσιάσει το εξαιρετικό έργο του φωτογράφου, ιδίως την έντονη λαμπρότητα των έγχρωμων εικόνων του στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, που εξυμνούν την εργατική τάξη στις διακοπές.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη La Ligne (@lalignenyc)

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Oxford Society (@oxfordsociety)

Ο Martin Parr είναι ένας εμπνευσμένος συνδυασμός του καλλιτέχνη παραθαλάσσιων καρτ ποστάλ Donald McGill και του Alan Bennett, με ολίγη από την Αμερικανίδα φωτογράφο δρόμου Vivian Maier και ένα κομμάτι της Diane Arbus, αν και οι γκροτέσκοι στους οποίους ειδικεύτηκε η Arbus δεν είναι αυτό που έχει στο μυαλό του ο Parr.

«Ξέρει τι είναι αυτό που κάνει μια λαμπρή εικόνα ενώ ταυτόχρονα το θέμα του, ο άμεσα ο ενδιαφερόμενος, είναι απίθανο να τη βρει κολακευτική»

«Θραύσμα πάγου στην καρδιά του»

Όλοι εδώ, στο ντοκιμαντέρ αυτό προσπαθούν να τονίσουν ότι ο Martin Parr δεν είναι ποτέ σκληρός ή κοροϊδευτικός, και, ναι, αυτό είναι απολύτως αληθές.

«Αλλά ως πραγματικός καλλιτέχνης, ο Parr έχει φυσικά αυτό που ο Graham Greene ονόμασε θραύσμα πάγου στην καρδιά του» γράφει ο Peter Bradshaw στον Guardian.

«Ξέρει τι είναι αυτό που κάνει μια λαμπρή εικόνα ενώ ταυτόχρονα το θέμα του, ο άμεσα ο ενδιαφερόμενος, είναι απίθανο να τη βρει κολακευτική».

Υπήρξαν άραγε αυτές οι εικόνες;

Οι εικόνες του Martin Parr είναι αστείες και συχνά διαπεραστικά αιχμηρές και θλιβερές. Μερικές φορές είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι υπήρξαν στην πραγματική ζωή.

Κατά κάποιον τρόπο δεν υπήρξαν- ο Martin Parr τις δημιούργησε με το μάτι του εστιάζοντας στο θέμα υπό συγκεκριμένη γωνία και κάδρο.

«Η σκληρή δουλειά του και η αιώνια επαγρύπνησή του τού επιτρέπουν να φριζάρει τα κλάσματα του δευτερολέπτου και το επιμελητικό και εκδοτικό του χάρισμα τον βοηθάει στη διαλογή του υλικού» συνεχίζει ο Peter Bradshaw.

Το μη χαμογελαστό «κανονικό» πρόσωπο

Το ντοκιμαντέρ δείχνει ότι μέρος της ικανότητάς του Parr είναι να μοιάζει απλώς με έναν συνηθισμένο τύπο, να περιφέρεται στο πλήθος με το «τροχήλατο περπατητήρι» του (μετά από πρόσφατη ασθένεια), να χαμογελά καλοπροαίρετα, να τραβάει ατελείωτα φωτογραφίες.

Αυτή η κανονικότητα είναι αυτό που ο καλλιτέχνης Grayson Perry εδώ αποκαλεί διορατικά «καμουφλάζ» του.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης το γεγονός ότι η ταινία δείχνει τον Parr να ρωτάει επανειλημμένα τα «θέματά του» αν μπορεί να τους βγάλει φωτογραφία (πορτρέτα με κανονική πόζα που διαφέρουν από τις άλλες φωτογραφίες που τραβάει τυχαία), αλλά να τους ζητάει να μην χαμογελάσουν, απλώς να παρουσιάσουν το «κανονικό» τους πρόσωπο.

Ίσως είναι αυτό το μη χαμογελαστό «κανονικό» πρόσωπο που έχει αυτή τη ζωτικής σημασίας τραγικωμική ποιότητα.

*Η ταινία «I Am Martin Parr» προβάλλεται στους κινηματογράφους του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας από τις 21 Φεβρουαρίου.

*Με στοιχεία από theguardian.com