Δεν αξίζει να μας δίνεις σημασία. Δεν ζούμε μέσα στον αθλητισμό. Ζούμε στον παθογενή μικρόκοσμό του. Χαλάμε τα συκώτια μας για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο κι αντί να είμαστε ένας πυλώνας για την λύση των προβλημάτων του, είμαστε μέρος του. Αναπαράγουμε όλα τα στραβά και τα ανάποδά του, αντί να ορθώνουμε κριτικό λόγο και τεκμηριωμένες προτάσεις. Ετσι μοιραίοι κι άβουλοι όπως θα έλεγε κι ο ποιητής, πορευόμαστε και που να βρούμε χρόνο για σένα.

Σε θυμόμαστε μόνο όταν ετοιμάζεσαι να ανέβεις στην κορυφή του βάθρου. Τότε τρομάρα μας, «μεταφέρουμε την συγκίνηση» από την ανάκρουση του Εθνικού Υμνου και της έπαρση της σημαίας. Να το ξέρεις Λευτέρη. Λιγότερες φορές έχουν προβληθεί οι αγώνες σου και πολύ περισσότερο οι απονομές. Όπως πουλάμε φτηνό οπαδιλίκι πουλάμε και φτηνό πατριωτισμό. Είσαι απών από τα κείμενά μας , τα πρωτοσέλιδα τα αφιερώματα και εμφανίζεσαι ξαφνικά λίγες μέρες ή και λίγες ώρες πριν από τους αγώνες σου. Το μόνο καλό τώρα τελευταία, Λευτέρη είναι ότι η πολιτική ηγεσία περιορίζεται σε συγχαρητήρια τηλεγραφήματα και δεν σκάει μύτη στα αεροδρόμια, λιγωμένη από την δόξα και την πρόσκαιρη αναγνωρισιμότητά σου.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Headlines